Μέρες που είναι (14 Αυγούστου ο Αττίλας ολοκλήρωσε το σχέδιο του στην Κύπρο), καλό θα ήταν να θυμούνται ορισμένοι- και όσοι σκοπίμως το παραβλέπουν να το υπενθυμίζουμε- ότι η Δημοκρατία στην Ελλάδα επέστρεψε μαζί με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Με τη συμβολή λαμπρών προσωπικοτήτων της αστικής δημοκρατικής παράταξης, όπως ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο Παναγής Παπαληγούρας, ο Γεώργιος Ράλλης και ο Ευάγγελος Αβέρωφ, αλλά και του Κέντρου. Η συμβολή του Γεωργίου Μαύρου σημαντική, αλλά και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη καθοριστική σε όλες τις κρίσιμες φάσεις της μετάβασης από τη δικτατορία στη Δημοκρατία.
Του Χάρη Παυλίδη
Αυτή η υπενθύμιση γίνεται γιατί οφείλουμε κατ’ αρχάς σεβασμό στην ιστορική μνήμη, αλλά κυρίως γιατί τα τελευταία χρόνια επιχειρείται να περάσει ως γεγονός ότι η Αριστερά έφερε τη Δημοκρατία στην Ελλάδα! Προφανώς οι αριστεροί έδωσαν αγώνες και διώχθηκαν πολλοί απ’ αυτούς κατά τη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας. Ωστόσο είναι ένας ακόμα μύθος ότι η Αριστερά ανέτρεψε το στρατιωτικό καθεστώς και δρομολόγησε την πτώση του. Τη Χούντα την έρριξε η εισβολή στην Κύπρο και τη Δημοκρατία την έφερε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αρέσει δεν αρέσει, αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.
Το επισημαίνουμε για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί στα 4,5 χρόνια διακυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρήθηκε μεθοδευμένα και συστηματικά να περάσει κυρίως στους νέους ότι η Αριστερά του δικαίου και του ηθικού πλεονεκτήματος, πρωτοστάτησε στην ανατροπή του στρατιωτικού καθεστώτος και εν συνεχεία έφερε τη Δημοκρατία! Επαναλαμβάνουμε ότι πράγματι αντιστάθηκε, όμως δεν είχε καμία σχέση με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Μπορούμε να πούμε μάλιστα ότι τα στελέχη της το πληροφορήθηκαν εκ των υστέρων! Οι έντρομοι από το κακό που προξένησαν στην Ελλάδα επίορκοι αξιωματικοί, παρέδωσαν την εξουσία στον Καραμανλή ο οποίος με τη συνδρομή της Ευρώπης έφερε τη Δημοκρατία.
Και κάτι τελευταίο, αλλά ενδεικτικό της νοοτροπίας και των αντιλήψεων με τις οποίες προσπάθησαν οι λαϊκιστές του ΣΥΡΙΖΑ να εγκαθιδρύσουν ένα ιδιότυπο καθεστώς, με τη βοήθεια μερικών επιχειρηματιών και μιας συντηρητικής δεξιάς που κρυβόταν μέσα στη Νέα Δημοκρατία, αποτελούν οι μεθοδεύσεις που χρησιμοποιήθηκαν ώστε να καμφθούν οι προμαχώνες του πολιτεύματος, ο Τύπος και η Δικαιοσύνη, ώστε να μην υπάρξει αντίσταση όταν θα έμπαινε σε εφαρμογή το σχέδιο εξόντωσης των κομμάτων που κράτησαν τη Δημοκρατία σε σταθερή πορεία από το 1974. Αυτή η νοοτροπία, πέραν της ιστορικής αλήθειας, αποδεικνύει γιατί αυτό το «είδος» Αριστεράς δεν θα μπορούσε ποτέ να πρωτοστατήσει στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Γιατί, όσο κι αν ενοχλεί και δίνει λαβή να χαρακτηρίζουν «ακροδεξιούς» και «νεοφιλελεύθερους» όσους διαβάζουν τη σκέψη τους, η αστική δημοκρατία και ο δυτικός τρόπος ζωής τους προκαλεί αλλεργία.
