Να αποκωδικοποιήσει τις κινήσεις του Γιώργου Παπανδρέου προσπαθεί ο Γιώργος Παπαχρήστος. Και καταλήγει σε τέσσερα σενάρια για τις προθέσεις του πρώην πρωθυπουργού μετά την παρέμβασή του στην εκλογική διαδικασία στο ΚΙΝΑΛ.
Γράφει στη στήλη Στίγμα:
«Μια πρώτη σκέψη, είναι να πείσει τους τέσσερις από τους έξι υποψηφίους για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ να αποποιηθούν τις υποψηφιότητές τους, έτσι ώστε να είναι αυτός υποψήφιος από τη μια πλευρά, και από την άλλη, ένας εκ των Λοβέρδου – Ανδρουλάκη ή και οι δύο μαζί. Να δημιουργήσει δηλαδή μετωπική σύγκρουση μεταξύ του ίδιου και ενός των προαναφερομένων ή και των δύο από κοινού. Δεν το λέει εξ αρχής ότι θέλει να είναι υποψήφιος, διότι αναζητά τη συναινετική αποχώρηση των άλλων, στη λογική «εμείς και ο άλλος ή οι άλλοι».
Μια δεύτερη σκέψη, είναι ότι επιδιώκει να κατοχυρώσει τη δική του θέση μέσα στο κόμμα, όποιος και να εκλεγεί πρόεδρος της παράταξης. Να διασφαλίσει δηλαδή ότι θα είναι στο ψηφοδέλτιο της Αχαϊας και στις προσεχείς εκλογές, και δεν θα του επιφυλαχθεί η τύχη του Βενιζέλου, να το μάθει μερικές ημέρες πριν από τις εκλογές ότι δεν θα περιληφθεί στο ψηφοδέλτιο.
Μια τρίτη σκέψη, είναι το εντελώς… μετά: ο καινούργιος αρχηγός, όποιος και να είναι αυτός, να τον επιβάλει ας πούμε, μεταβατικό πρωθυπουργό, στο κυβερνητικό σχήμα που θα προκύψει με την απλή αναλογική.
Τέταρτη σκέψη εξωπραγματικών διαστάσεων, είναι να αναλάβει μεταβατικός πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ ως τις εθνικές εκλογές, και να είναι αυτός που θα καθοδηγήσει τις μετεκλογικές εξελίξεις – με πιο πιθανή εξέλιξη την αναγγελία μετεκλογικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτές τις σκέψεις έκανα, δεν διεκδικώ την αυθεντική ερμηνεία τού τι κρύβει η πρωτοβουλία του – στο μυαλό του δεν τα κατάφερα να μπω. Αλλωστε όπως μου είπε και ο φίλος μου ο Χρήστος, και το αναφέρω στην αρχή, «στο μυαλό του Γιώργου, δεν μπαίνει ούτε ο Θεός ούτε ο Φρόιντ». Θα προσθέσω, ότι και όποιος το αποπειράθηκε, όπως εγώ, πήρε δρόμο κι ακόμη τρέχει…»
