Η Τουρκία του Ερντογάν εισέρχεται σε μια νέα, ακόμη πιο επικίνδυνη, φάση αυταρχισμού. Το πρόσφατο (πολιτικό) πραξικόπημα μέσω… δικαστικών αποφάσεων εις βάρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), αποτελεί τομή: Για πρώτη φορά δικαστήριο ακυρώνει το συνέδριο της οργάνωσης του κόμματος της Κωνσταντινούπολης, καθαιρεί την εκλεγμένη ηγεσία και τοποθετεί «κρατικό επίτροπο»!
Επιπλέον, η αστυνομία αποκλείει τα γραφεία και διαλύει με δακρυγόνα τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στην απόφαση αυτή. Πρόκειται ουσιαστικά για μια πρωτοφανή κρατική κίνηση κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που ακυρώνει έναν από τους βασικούς πυρήνες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας: τη βούληση των μελών ενός κόμματος σε μια εσωκομματική διαδικασία!
Δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Αντίθετα, εντάσσεται σε έναν από τους βασικούς άξονες της στρατηγικής του καθεστώτος Ερντογάν να μετατρέψει την αντιπολίτευση σε «διαχειρίσιμη μεταβλητή»! Οπως ακριβώς συνέβη τα προηγούμενα χρόνια με τους δημάρχους που αντικαταστάθηκαν από κυβερνητικούς «επιτρόπους», τώρα το ίδιο μοντέλο εφαρμόζεται στο κόμμα που διεκδικεί την εξουσία. Ο Ερντογάν χτίζει έτσι το πεδίο για τις επόμενες εκλογές, περιορίζοντας εκ των προτέρων κάθε δυνατότητα ουσιαστικού ανταγωνισμού. Πρόκειται για μια Τουρκία, όπου οι κάλπες υποκαθίστανται από τα δικαστήρια!
Η Δύση, όπως συμβαίνει συχνά, περιορίζεται σε φραστικές επιπλήξεις. Ούτε ΗΠΑ ούτε ΕΕ δείχνουν διάθεση να αναμετρηθούν με τον αυταρχισμό του «αναγκαίου εταίρου», που κρατάει τα κλειδιά του μεταναστευτικού και της νατοϊκής νοτιοανατολικής πτέρυγας. Αυτή η ανοχή λειτουργεί ως «άδεια» στον Ερντογάν να κλιμακώνει τις προκλήσεις του, όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό.
Διότι κάθε φορά που το καθεστώς σκληραίνει στο εσωτερικό, ακολουθεί εξαγωγή της κρίσης προς τα έξω. Ο «εξωτερικός εχθρός» είναι ο πιο βολικός μηχανισμός αποπροσανατολισμού. Και σε αυτόν τον ρόλο ο Ερντογάν τοποθετεί συστηματικά την Ελλάδα. Ηδη βλέπουμε αύξηση υπερπτήσεων, επιθετική ρητορική και αναγγελίες ασκήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Με αυτόν τον τρόπο, η Αγκυρα προσπαθεί να μεταφέρει την κοινωνική ένταση από τα δακρυγόνα της Κωνσταντινούπολης στις «απειλές» του Αιγαίου!
Δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες… Ο Τούρκος πρόεδρος επιδιώκει να εδραιώσει ένα ιδιότυπο, α λα τούρκα καθεστώς όπου η αντιπολίτευση θα ελέγχεται, τα ΜΜΕ θα φιμώνονται και οι πολίτες θα συσπειρώνονται γύρω από μια τεχνητή «εθνική απειλή»! Αυτός ο συνδυασμός είναι επικίνδυνος, όχι μόνο για τη δημοκρατία στην Τουρκία, αλλά και για τη σταθερότητα στην περιοχή. Για την Ελλάδα σημαίνει ότι πρέπει να προετοιμάζεται για συνεχείς και κλιμακούμενες προκλήσεις που δεν έχουν καμία σχέση με πραγματικά ζητήματα ασφαλείας, αλλά αποτελούν εργαλείο εσωτερικής χειραγώγησης του τουρκικού λαού!
Η εικόνα είναι ξεκάθαρη: Ενα καθεστώς, που δεν διστάζει να διορίσει ακόμη και τα στελέχη της αντιπολίτευση, δεν θα διστάσει να δημιουργήσει τεχνητές κρίσεις με τους γείτονές της. Η Ελλάδα και η Ευρώπη οφείλουν να δουν τη μεγάλη εικόνα: Η αυταρχική στροφή της Τουρκίας δεν είναι μόνο εσωτερικό της ζήτημα, αλλά απειλεί να εξάγει την αστάθεια σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Και όσο η Δύση επιλέγει να κάνει τα στραβά μάτια, τόσο πιο επικίνδυνο γίνεται το παιχνίδι του Ερντογάν!
