Σήμερα, δεν θα γράψουμε πολιτική, σήμερα είναι η πρεμιέρα του Αυγούστου, του μήνα που ενδόμυχα περιμένουμε όλοι 334 μέρες το χρόνο.
Σήμερα θα σχολιάσουμε επικαιρότητα, ναι, αλλά όχι εκείνη των δελτίων και των clickbait. Σήμερα είναι 1η Αυγούστου, και δικαιωματικά αφιερώνουμε αυτό το άρθρο στον μήνα των διακοπών, της ξεγνοιασιάς, των αναμνήσεων που μυρίζουν αντηλιακό, καρπούζι και θαλασσινό αλάτι, πανηγύρια στα βουνά και στις ακροθαλασσιές.
Ο Αύγουστος δεν είναι ένας απλός μήνας – είναι στάση. Είναι εκείνη η σπάνια περίοδος όπου ο χρόνος μοιάζει να επιβραδύνει, η καφεΐνη αντικαθίσταται από φραπέ, και οι κουβέντες με φίλους κάτω από τα αστέρια γίνονται πιο σημαντικές από τα ραντεβού στο Teams.
Οι διακοπές δεν είναι πολυτέλεια· είναι αναγκαιότητα. Ακόμα και αν δεν πας πουθενά, σημασία έχει η παύση από την καθημερινότητα, το κατέβασμα του διακόπτη, η απενεργοποίηση του ξυπνητηριού. Όλα αυτά τα παραπάνω μαζί είναι ο τρόπος που το σώμα και το μυαλό ξαναβρίσκουν τον ρυθμό τους. Είναι το σημείο επαναφοράς, το κλείσιμο κύκλων και το άνοιγμα καινούργιων.
Ας υμνήσουμε, λοιπόν, τον Αύγουστο: τον μήνα που όλοι θέλουμε να είμαστε παιδιά, ξυπόλυτοι στο χώμα ή στην άμμο, χωρίς ειδοποιήσεις, χωρίς άγχος, χωρίς «πρέπει».
Γιατί ίσως τελικά η πιο βαθιά πολιτική πράξη σήμερα να είναι το να σταματήσεις και να αναπνεύσεις.
Καλό μήνα. Καλή ξεκούραση - κυρίως ψυχική.
