Μια περίεργη… άποψη ως προς το τι σημαίνει συναίνεση φαίνεται πως έχουν τα κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται προοδευτικά, όπως προκύπτει και από τη στάση του Νίκου Ανδρουλάκη στο θέμα των υποψηφιοτήτων για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Στάση που θυμίζει Αλέξη Τσίπρα…
Μέσα στην πανδημία για παράδειγμα ο Αλέξης Τσίπρας μιλούσε για συναίνεση, την οποία όμως θα έδινε με προϋποθέσεις. Ποιες ήταν αυτές; Να επιλεγεί ένας υπουργός κοινής αποδοχής –είχε προτείνει ως «ανεξάρτητη» την Αθηνά Λινού, μετέπειτα βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ– και να σταματήσει να νομοθετεί για διάφορα ζητήματα η κυβέρνηση μέχρι τη λήξη της πανδημίας.
Ουσιαστικά ο Αλέξης Τσίπρας ζητούσε το 2020 και το 2021 να… συγκυβερνήσει και μάλιστα έθετε και θέμα να… συναινέσει η κυβέρνηση για να σταματήσουν και οι πορείες στις οποίες ο ίδιος καλούσε τον κόσμο αναλαμβάνοντας, όπως είχε πει τότε, και το ρίσκο.
Σήμερα ο Νίκος Ανδρουλάκης μιλά επίσης για συναίνεση στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Θέτει όμως και αυτός προϋποθέσεις, με βασικότερη ότι πρέπει το πρόσωπο που θα προταθεί από τον πρωθυπουργό να ανήκει στην… Κεντροαριστερά. Και λέγοντας Κεντροαριστερά εννοεί φυσικά να βρίσκεται στον περιβάλλοντα χώρο του ΠΑΣΟΚ.
Έτσι βλέπει τη συναίνεση και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να υποκύπτει στις προϋποθέσεις που θέτει. Διαφορετικά δεν πρόκειται να ψηφίσει το πρόσωπο που θα προταθεί, αφήνοντας να εννοηθεί ότι πρόσωπο που θα προέρχεται από την Κεντροδεξιά δεν μπορεί να είναι και… ενωτικό.
Όπως και να το κάνουμε, πάντως, ο ορισμός της συναίνεσης για την… Κεντροαριστερά είναι λίγο περίεργος διότι, αν μη τι άλλο, περιέχει και στοιχεία… εκβιασμού, για να μη μιλήσουμε για τις ενδείξεις αλαζονείας, ειδικά του ΠΑΣΟΚ, το οποίο βρέθηκε από σπόντα στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ωφελούμενο από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ.
