Δεν είμαι στο μυαλό του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως και κανενός άλλου. Αλλά επειδή μαθαίνω, διαβάζω και κάποια πράγματα –ύστερα από τόσα χρόνια στον χώρο των ΜΜΕ– τα γνωρίζω, να μου επιτρέψετε να αναφερθώ στο θέμα της κυβέρνησης, σε ό,τι αφορά τον ανασχηματισμό.
Επειδή πέρα από την ανάγκη που διαπιστώνω ότι έχουν ουκ ολίγοι υπουργοί να βγουν και να βάλουν πλάτη μετά το… καμπανάκι Μητσοτάκη στο πρόσφατο Υπουργικό, για το θέμα των Τεμπών, καταγράφεται και ένα ακόμη περιστατικό.
Αυτό που δημιουργείται κάθε φορά που στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα κυριαρχεί ο ανασχηματισμός. Αυτό δεν είναι άλλο από το φαινόμενο του να κατεβάζει το βαθύ… κράτος τα μολύβια.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερος εφιάλτης για έναν υπουργό από την αίσθηση που σχηματίζεται στα γραφεία του Δημοσίου ότι ενδέχεται εκείνος να μετακινηθεί ή να πάει σπίτι του. Είναι, για να το παρομοιάσω σε μέγεθος, ίσο με μια αναμενόμενη στάση πληρωμών. Όπου όλα παραλύουν και όλα μπαίνουν σε μια στάση αναμονής. Και αυτό είναι ό,τι χειρότερο, την ώρα μάλιστα που η απόφαση Μητσοτάκη είναι όχι να μη χαθεί ώρα, αλλά να επιταχύνουν οι υπουργοί την υλοποίηση του κυβερνητικού έργου.
Γι’ αυτό και λέω, εάν ο πρωθυπουργός το έχει αποφασίσει να πατήσει το κουμπί του ανασχηματισμού, να το κάνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Κατανοώ ότι ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να περιμένει να κλείσει ο κύκλος αυτής της κυβέρνησης με την κατάθεση της πρότασης μομφής από την αντιπολίτευση και μετά να κάνει τις όποιες κινήσεις του.
Απλά, σε πολλές περιπτώσεις, η καθυστέρηση των όποιων αποφάσεων ίσως να γεννά περισσότερα προβλήματα από όσα καλείται να λύσει ένας ανασχηματισμός. Ακόμη και δομικός. Γι’ αυτό και όσο γρηγορότερα ανακοινώσει τις αποφάσεις του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τόσο καλύτερα θα είναι τα πράγματα για αυτόν και τη νέα κυβέρνησή του…
