Δεν είναι λίγα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που κοιτούν προς την πλευρά του Αλέξη Τσίπρα θεωρώντας ότι ο Σωκράτης Φάμελλος είναι ένα είδος εκλεγμένου μεν αλλά μεταβατικού προέδρου. Οι χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις του κόμματος συμβάλλουν προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η αλήθεια είναι πως ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί για να αφήνει αυτήν τη συζήτηση να εξελίσσεται παρότι γνωρίζει πως δεν κάνει και τόσο καλό στο κόμμα του. Συνομιλητές του είναι αυτοί που αφήνουν να πλανάται στον αέρα της Κουμουνδούρου το ενδεχόμενο επιστροφής του στην κεντρική πολιτική σκηνή εντός του 2025 ίσως και πριν το καλοκαίρι για να συνενώσει την… Αριστερά, στη διάσπαση της οποίας όμως ο ίδιος συνέβαλε με τη στάση του και τις επιλογές του.
Ο ίδιος φαίνεται να μαδάει τη… μαργαρίτα. Για κάποιον περίεργο λόγο που μόνο ο ίδιος γνωρίζει δείχνει να εκτιμά πως θα υπάρξουν ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό. Τέτοιες που θα του επιτρέψουν να επιστρέψει ως ο ηγέτης μιας παράταξης που ουδείς γνωρίζει ποια είναι αυτή. Μάλιστα εκτιμά ότι οι ανακατατάξεις θα έρθουν πριν ή μετά την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και εξαρτώνται από το πρόσωπο που θα προτείνει ο πρωθυπουργός.
Είναι ενδεικτικό πως είναι ο μόνος εν ενεργεία πολιτικός που έθεσε θέμα… δεδηλωμένης για την κυβερνώσα παράταξη στην περίπτωση που βουλευτές δεν ψηφίσουν το πρόσωπο που θα προταθεί αν και γνωρίζει ότι με την αλλαγή του συντάγματος δεν υφίσταται τέτοιο ζήτημα μέσα από τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Σε κάθε περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας αναζητεί… παράθυρο ευκαιρίας. Κάτι σαν τη «Δεύτερη ευκαιρία», το βιβλίο του Στέφανου Κασσελάκη που αναφέρεται στα δρώμενα στον ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο που διετέλεσε πρόεδρος του κόμματός μέχρι την έκπτωσή του από το αξίωμα. Βιβλίο που ένα ενδιαφέρον για τη σχέση των δύο πρώην προέδρων και τη στήριξη του δεύτερου από τον πρώτο θα έχει.
Το ερώτημα βέβαια παραμένει και αφορά στο τι περιμένει ο Αλέξης Τσίπρας να συμβεί εφόσον επιστρέψει. Να συνενωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Αριστερά; Να ξανασμίξουν δηλαδή τα αηδόνια; και πού ακριβώς θα είναι χρήσιμος ο «άχαστος» ως επικεφαλής; Για να θυμηθούν όλοι τη θητεία του και να πέσει ακόμη πιο χαμηλά ο ΣΥΡΙΖΑ; Ή για να φύγουν πρόσωπα που προς το παρόν έμειναν στο κόμμα ελπίζοντας ότι θα σταματήσουν οι ίντριγκες;
Από την άλλη πλευρά και ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει τις χαμηλές πτήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, την αδυναμία της Νέας Αριστεράς να σηκώσει κεφάλι αλλά και την αδυναμία του Νίκου Ανδρουλάκη να πείσει ακόμη και παλαιούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να επιστρέψουν στο κόμμα και… ελπίζει σε μια επιστροφή.
Παρ' όλα αυτά εξετάζει και το ενδεχόμενο ενός νέου Βατερλό που θα τον οδηγήσει μόνιμα στα αζήτητα της ιστορίας. Οι λόγοι που τον ανέδειξαν και τον έφεραν στην εξουσία το 2015 δεν υφίστανται πλέον και όπως έδειξε από τη θητεία του ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης άλλη πρόταση πέραν του λαϊκισμού, του διχασμού και της καταστροφολογίας δεν διαθέτει.
