Με αφορμή τη Γιουροβίζιον και τη δεύτερη θέση του Ισραήλ, ξεσηκώθηκε θύελλα αντιδράσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας από τον ισραηλινό στρατό και την «γενοκτονία» που συντελείται από τις συνεχείς επιθέσεις του Ισραήλ.
Εύκολα παρατηρεί κανείς το μέγεθος της παροιμιώδους ιστορικής άγνοιας. Τη διοίκηση της Λωρίδας μέχρι το 1967 την ασκούσε η Αίγυπτος. Μετά τον πόλεμο των έξι ημερών, η περιοχή πέρασε στη κατοχή και τον έλεγχο του Ισραήλ. Επί Πρωθυπουργίας Αριέλ Σαρόν το 2005, ο ισραηλινός στρατός αποσύρθηκε από την περιοχή, παίρνοντας μαζί του και εκατοντάδες Εβραίους εποίκους που είχαν εν τω μεταξύ προλάβει και μετοικήσει εκεί.
Το Ισραήλ ενθάρρυνε την Παλαιστινιακή Αρχή να κάνει εκλογές για τοπική κυβέρνηση. Τον Ιανουάριο του 2006, στις κοινοβουλευτικές εκλογές που διενεργήθηκαν στα Παλαιστινιακά εδάφη η τρομοκρατική οργάνωση της Χαμάς επικράτησε δια της βίας και με τη στήριξη της προεδρίας του Τζ. Μπους (έλαβαν το 56% των εδρών του κοινοβουλίου).
Αν και το 2006 η Χαμάς είχε φανεί «καλή εναλλακτική», πλέον η πλειοψηφία των κατοίκων της Γάζας θα προτιμούσαν να μην κυβερνώνται από τους τρομοκράτες της Χαμάς, αλλά πλέον είναι αδύνατο να τους πολεμήσουν και να τους εκδιώξουν από την εξουσία.
Κάπως έτσι, όσοι σήμερα ωρύονται για εκεχειρία στη Λωρίδα της Γάζας, επί της ουσίας στηρίζουν τους δολοφόνους της Χαμάς, όχι τους Παλαιστίνιους. Η Χαμάς δεν πρόκειται να παραδώσει την εξουσία και τα όπλα. Η μόνη λύση είναι ο πλήρης αφανισμός της. Οτιδήποτε άλλο είναι ουτοπία και χάσιμο χρόνου.
