Με τις ιδέες του προέδρου των ΗΠΑ δεν συμφωνούμε, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν και πολύ περισσότερο τον ίδιο. Ένα πούρο είναι ένα πούρο, είχε πει ο Σίγκμουντ Φρόιντ, οπότε δεν χρειάζεται υπεραναλυτική σκέψη για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είναι... ο Ντόναλντ Τραμπ.
Συνεπώς την ιστορία δεν τη γράφουν οι απόψεις για τα γεγονότα και τους πρωταγωνιστές τους, αλλά το αποτύπωμα που αφήνουν οι πράξεις των πρωταγωνιστών. Και προφανώς το αποτέλεσμα.
Και στην προκειμένη περίπτωση, ο Ντόναλντ Τραμπ έγραψε ιστορία επιδεικνύοντας αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα. Και εδώ χρειάζεται η αυτοκριτική, όχι γιατί ο πρόεδρος των ΗΠΑ έφερε την ειρήνη, αλλά γιατί έδωσε λύση στο πρόβλημα των ομήρων. Το «δικό» μας πρόβλημα με τον Ντόναλντ Τραμπ είναι ότι τον κρίνουμε μέσα από τη δυτική, συχνά προοδευτική προκατάληψη.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, από την άλλη πλευρά, είναι επιχειρηματίας. Και προκειμένου να λύσει το πρόβλημα, βομβάρδισε τους Χούθι, τις πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Ιράν, εκβίασε τη Χαμάς και έπεισε (ποιος ξέρει με τι παραχωρήσεις) τις αραβικές χώρες. Αγνοώντας επί της ουσίας τον ΟΗΕ, αξιοποίησε την ισχύ που έχει ο πρόεδρος μιας υπερδύναμης όπως είναι οι ΗΠΑ ώστε να γίνει ένα σημαντικό βήμα για την ειρήνη.
