Χθες δημοσιεύτηκαν τέσσερις νέες δημοσκοπήσεις με πάνω-κάτω ίδια ευρήματα. Γρήγορα συμπεράσματα από μια πρώτη ανάγνωση. Η Νέα Δημοκρατία φρέναρε τη δημοσκοπική υποχώρηση και ανακάμπτει. Το κύριο πρόβλημα παραμένει η ακρίβεια. Τα Τέμπη είναι ψηλά στα προβλήματα της κοινωνίας, αλλά δεν απειλούν την κυβερνητική πορεία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει από καιρό τελειώσει ως κόμμα. Ο κόσμος που κάποτε τους στήριξε, το ξέρει. Μένει να το μάθουν και τα στελέχη του, τα οποία θα δηλώσουν -ως συνήθως- έκπληκτα από την εξέλιξη.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου με ιδιαίτερη μαεστρία «κατάπιε ζωντανούς» ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, αποδεικνύοντας ότι ο Τσίπρας τουλάχιστον από το 2012 είχε κάνει σχολή πολιτικής - έστω επιπέδου ΙΕΚ...
Εξαιρώντας την Ελληνική Λύση, η οποία καταγράφεται υψηλά, τα λοιπά κόμματα στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας καταγράφουν απώλειες.
Ο Στέφανος Κασσελάκης, παρά τα κατηγορητήρια που αναρτά μέρα παρά μέρα προφανώς γοητευμένος από τη δόξα του Δικαστή Ντρεντ, δεν δείχνει να πείθει και καταγράφεται (στο βέλτιστο σενάριο) στο όριο της εισόδου στη Βουλή.
Το ΠΑΣΟΚ απέτυχε να κεφαλαιοποιήσει την αυτογελοιοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει η αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Ποιος φταίει; Πρώτα και κύρια, ο αρχηγός του. Δεύτερον, τα Τέμπη. Ακολουθώντας την ουρά της Ζωής, το ΠΑΣΟΚ έπεσε στη λούμπα. Μπορούσε, όμως, να δράσει διαφορετικά; Όχι. Διότι η δυνητική δεξαμενή των ψηφοφόρων του επιζητεί λαϊκισμό, ψεκασμένες θεωρίες και καφενόβιες αναλύσεις. Το κοινό αυτό θέλει έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ. Και αφού το ΠΑΣΟΚ άργησε, τον βρήκε στο κόμμα της Ζωής.
Η πολιτική, όπως και η φύση, αποστρέφεται το κενό. Και μπορεί στη φύση τα πράγματα να είναι πιο περίπλοκα, στην πολιτική όμως το κενό γεμίζει πολύ εύκολα με νούμερα κάθε λογής.
