Ο Νίκος Παπαδόπουλος φαίνεται ότι αποφάσισε πως η ελληνική πολιτική χρειάζεται μια «χειρουργική επέμβαση», και ποιος άλλος θα ήταν πιο κατάλληλος για το ρόλο από έναν καρδιοχειρουργό; Μόνο που αντί για στήθια, αυτή τη φορά επιχειρεί να χειρουργήσει τα… κόμματα. Και όπως φαίνεται, ο «Ελληνικός Παλμός» δεν χτυπά απλώς, αλλά χτυπά δυνατά – με ένα ρυθμό που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.
Η ΔΕΘ έγινε το σκηνικό για την παρουσίαση της «νέας ελπίδας». Φανταστείτε τη σκηνή: ο Παπαδόπουλος, ανεξάρτητος, ζητά τη συστράτευση όσων απογοητεύτηκαν από τα παραδοσιακά κόμματα. Ίσως η απογοήτευση να είναι το μόνο κοινό στοιχείο που μπορούν να μοιραστούν οι πολίτες με τον νέο πολιτικό ήρωα, αλλά τουλάχιστον υπόσχεται να μην κάνει… νυστέρι στα εκλογικά τους δικαιώματα.
Αν και η πολιτική του διαδρομή έχει στιγμές που θυμίζουν σίριαλ – από την «Νίκη» μέχρι την ίδρυση του «Ελληνικού Παλμού» – ο Παπαδόπουλος δείχνει ότι δεν φοβάται να προκαλέσει. Οι αναμνήσεις από το επεισόδιο στην Εθνική Πινακοθήκη μπορεί να είναι φρέσκες, αλλά τουλάχιστον του δίνουν μια… καλλιτεχνική χροιά. Στην πολιτική, όπως και στην τέχνη, μερικές φορές πρέπει να σπάσεις κανόνες (ή τζάμια) για να γίνεις αντιληπτός.
Και κάπως έτσι, ο «Ελληνικός Παλμός» ξεκινά το ταξίδι του: με καρδιά, χειρουργική ακρίβεια και μια δόση παραπολιτικού δράματος. Το μόνο που μένει να δούμε είναι αν θα καταφέρει να χτυπήσει σε ρυθμό… εκλογών ή αν θα μείνει απλώς μια καρδιοχειρουργική παρέμβαση που έκανε τους θεατές να κρατήσουν την αναπνοή τους. Τουλάχιστον, το ενδιαφέρον δεν λείπει!
