Διδάσκω, δίδω δια της ασκήσεως (δίδω+ασκώ). Διδασκαλία η διαδικασία της μάθησης και διδάσκαλος ο παρέχων μάθηση. Διδακτέος ο προς μάθηση κατάλληλος, διδακτικός ο αποτελών παράδειγμα μαθήσεως και διδάκτωρ ο κατέχων την εξειδικευμένη μάθηση σε υψηλό βαθμό.
Ο Νίκος Γιαννιός είναι Πολιτικός μηχανικός -συγκοινωνιολόγος
Εις την Λατινική απόδοση της Αιολικής δεν υπάρχει ο εμφατικός αρχικός διπλασιασμός (δι) και έτσι το ρήμα δίδω περιορίζεται εις το do, ένα ντο που δεν μαλάκωσε όπως στην αγορά της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, αφού στην Ρώμη ουδέποτε είχαν εκκλησία την αγοράς και Δημοκρατία και έτσι ο διδάκτωρ έγινε dottore (δόκτωρ) λέξη την οποίαν πήραμε πίσω ως αντιδάνειο.
Από το διδακτ-έος ή διδακτ-ικός έφυγε το δα και παρέμεινε το dicto (δικτ-ο), με την συγγενή έννοια του υπαγορεύω, αφού παρέχει γνώση και μάθηση o υπαγορεύων και εξ αυτού διατάσσω. Έτσι φτάνουμε στον δικτάτορα (ditattore), ο οποίος υπαγορεύει το γίγνεσθαι, δηλαδή ασκεί απόλυτη εξουσία ακριβώς επειδή κατέχει την γνώση ή τουλάχιστον επειδή έτσι αυτός νομίζει και διατάσσει τους άλλους το τι και το πώς θα ενεργήσουν.
Κάποιοι δικοί μας μπερδεύουν τον διδάκτορα με τον δικτάτορα και μας αμολάνε με έμφαση την λέξη δικτάκτωρ (νεοελληνικό υβρίδιο). Είναι πράγματι αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι οι δύο αυτές λέξεις με τόσο διαφορετικές έννοιες έχουν την ίδια αφετηρία.
Δικτάτωρ: Άτομο συνήθως ημιμαθές με ανεπτυγμένο ένα άρρωστο εγώ, εμπαθές και εριστικό. Είναι αυτός που ο λαός αποκαλεί ξερόλα. Αν είναι ταυτόχρονα και λαμόγιο η επιτυχία είναι δεδομένη. Ο δικτάτωρ δεν ανέχεται διαφορετική άποψη από την δική του και σε κανέναν δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα να την αμφισβητήσει και όταν του δοθεί η ευκαιρία, αρπάζει την πρωτοκαθεδρία στο καφενείο, ή στην πλατεία του χωριού αλλά και την εξουσία του τόπου του αν καταφέρει να πείσει τους αμαθείς γύρω τους.
Είναι άτομο που το τρελαίνει η άσκηση της απόλυτης εξουσίας και η αίσθηση της παντοδυναμίας που από αυτή πηγάζει. Κανείς δεν του αντιστέκεται και όποιος το τολμήσει εξαφανίζεται. Ταυτόχρονα τον τρελαίνουν οι κωλοτούμπες των ερπόντων κλακαδόρων της νομενκλατούρας που δημιουργεί και τελικά ο πλούτος και η χλιδή μέσα στην οποία καταλήγει να ζει, απομονωμένος και φοβούμενος για την ζωή του. Μαζεύει και στοιβάζει τόσα χρήματα που δεν θα μπορέσουν να τα φάνε γενιές μετά από αυτόν αλλά στο τέλος δεν τα χαίρεται κανείς γιατί τα βρίσκει η Δημοκρατία όταν πέσει. Το τέλος τους είναι πάντα κακό έως κάκιστο. Ποτέ κανείς τους, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν γλύτωσε, ειδικά κανείς από εκείνους που είχαν σοσιαλιστικές καταβολές ως Μουσολίνι, Χίτλερ, Στάλιν, Τσαουσέσκου κλπ, πρωτίστως διότι η αλαζονεία την οποία αναπτύσσουν σε ακραίο βαθμό δεν τους επιτρέπει να μεριμνήσουν για μια ομαλή έξοδό τους, από την εξουσία.
Πιστεύω ότι κακό τέλος θα έχουν και οι δύο δικτάτορες γείτονές μας. Πούτιν και Ερντογάν. Ειδικά ο κ. Πούτιν ο οποίος διανύει τώρα την φάση της απόλυτης αυταρέσκειας που είναι το τελευταίο στάδιο της παρακμής που δημιουργούν οι δικτατορίες. Να δούμε αν θα πέσει εκ των έσω ή αν θα χρειαστεί ένας παγκόσμιος πόλεμος για να τον ρίξει.
Το επιχείρημά του, ότι δήθεν ο πόλεμος κατά της Ουκρανίας ξεκίνησε διότι δεν μπορούσε να ανεχθεί την ανάσα του ΝΑΤΟ στα σύνορά του, είναι σαθρό και δεν μπορεί να γίνει ανεκτό από τον ελεύθερο κόσμο της Δύσης, για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως λόγω των θεσμοθετημένων και εμπεδωμένων στις συνειδήσεις των πολιτών, αρχών των σύγχρονων Δημοκρατιών κοινωνιών:
- Όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να ζήσουν ελεύθεροι και κανείς δεν επιτρέπεται να αμφισβητήσει αυτό τους το δικαίωμα.
- Όλα τα κράτη έχουν το δικαίωμα να μεριμνήσουν για την ασφάλεια τους με όποιον τρόπο επιλέξουν.
- Το ΝΑΤΟ έχει κάθε δικαίωμα να εντάξει κάτω από την ομπρέλα ασφαλείας που έχει δημιουργήσει, οποιοδήποτε κράτος το επιθυμεί.
- Το ΝΑΤΟ θέλει να πάει κοντά στα σύνορα του δικτάτορα ο οποίος έχει κατασκευάσει όπλα νέας τεχνολογίας με τα οποία μπορεί να καταστρέψει την Ευρώπη και την Αμερική εντός δύο (2) ωρών.
- Με το πόλεμο αυτόν ανοίγει μια πληγή που δεν πρόκειται να κλείσει στην διάρκεια της ζωής του ακόμη κι αν πεθάνει σε βαθειά γεράματα.
- Το κράτος μιας δημοκρατικής Ρωσίας ασφαλώς δεν κινδυνεύει από το ΝΑΤΟ του οποίου οι ηγέτες ελέγχονται από το σύστημα της Δημοκρατίας της χώρας τους.
Και αν όλα αυτά αληθεύουν, τότε γιατί ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο; Ο πόλεμος, αν δεν είναι απελευθερωτικός, είναι πάντοτε μια λανθασμένη κίνηση, δικτατόρων οι οποίοι όταν έχουν εξαντλήσει όλα τα όρια επιρροής στο κοπάδι που εξουσιάζουν, εκεί καταφεύγουν για να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη του τόπου τους και να ενισχύσουν την εξουσία τους. Ναι η Ρωσία δεν κινδυνεύει από κανένα γιατί κανείς δεν έχει συμφέρον να στήσει σκηνικό παγκοσμίου πολέμου. Κανείς πλην του κ. Πούτιν που εκεί μπορεί να οδηγηθεί από λάθος ή απελπισία.
Φιρί φιρί το πάει. Άρχισε τον πόλεμο με κοινά συμβατικά όπλα. Μετά χρησιμοποίησε θερμοβαρικά τα οποία σκορπούν φρικτό θάνατο σε μεγάλη ακτίνα από τον στόχο και τέλος χθες χρησιμοποίησε υπερηχητικούς πυραύλους που ταξιδεύουν με 4.000 μέτρα το δευτερόλεπτο και εκτοξευόμενοι από αεροπλάνα μπορούν να πλήξουν σε λίγα λεπτά τις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Ένα ένα τα βγάζει από το οπλοστάσιό του, τα χρησιμοποιεί και περιμένει να δει τις αντιδράσεις των άλλων και όσο αυτές είναι χλιαρές, αποθρασύνεται και προχωρά στο επόμενο. Η Δημοκρατική Δύση φοβούμενη έναν ολοκληρωτικό πόλεμο αφήνει έναν αδίστακτο παρανοϊκό δικτάτορα να καταστρέφει μια χώρα, να σκοτώνει αμάχους και να απειλεί για το χειρότερο. Ήδη μας προειδοποίησε εμμέσως πλην σαφώς δια χρήση βιολογικών όπλων αλλά και άμεσα με το πυρηνικό του οπλοστάσιο. Και τώρα που τον στρίμωξε η Δύση με τα οικονομικά μέτρα που έλαβε εναντίον του, αν βρεθεί σε απελπιστική κατάσταση πολύ φοβάμαι πως θα πατήσει πρώτος το κόκκινο κουμπί. Θα είναι κάτι μικρό, ένεκα θρασείας επίδειξης δυνάμεως, ή το τελικό, εκείνο που θα φέρει τον ΟΛΕΘΡΟ και θα βάλει τέλος στην ζωή επάνω σε αυτόν τον όμορφο πλανήτη.
