Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Η επιλογή και ψήφιση της απλής αναλογικής από τον Αλέξη Τσίπρα αποτέλεσε άλλη μια καταστροφική πράξη της κυβέρνησής του. Ηταν μια κουτοπόνηρη σκέψη με διπλή σκόπευση: αρχικά να δελεάσει τη Φώφη Γεννηματά με την εκλογή περισσότερων βουλευτών και μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης μαζί της. Εν συνεχεία, κι αν αυτό δεν συνέβαινε, είχε στόχο να ναρκοθετήσει τον δρόμο του Κυριάκου Μητσοτάκη, αφού δύσκολα θα μπορούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση.
Αρχικά η Γεννηματά τού έκοψε την όρεξη. Δεν θέλησε να γίνει Πάνος Καμμένος, ούτε να συμπορευθεί με τον λαϊκισμό και τις ανερμάτιστες πολιτικές. Η χώρα όμως εξακολουθεί και είναι ναρκοθετημένη και το μέλλον αβέβαιο αναφορικά με την πολιτική σταθερότητα.
Η απλή αναλογική των ονειρώξεων της Αριστεράς ήταν, είναι και θα είναι επιζήμια για τον τόπο. Ειδικά σε μια χώρα που συνολικά η Αριστερά αρνείται οποιαδήποτε συμπόρευση με την κοινή λογική, όπως καταδεικνύεται συνολικά από τη δράση της παντού. Από τα πανεπιστήμια μέχρι τα πιο απλά καθημερινά ζητήματα. Ζει σε άλλη σφαίρα, άρα δεν μπορεί να στηρίξει αποτελέσματα απλής αναλογικής – ενώ, ακόμη κι αν το πράξει, θα βάζει φωτιά στα πάντα, αφού αυτό είναι το DNA της. Ενώ κι ο Νίκος Ανδρουλάκης αποδεικνύεται ολίγιστος.
Στη ΔΕΘ ο Τσίπρας άλλαξε τακτική και ουσιαστικά έθαψε την απλή αναλογική. Πώς; Μα ισχυριζόμενος ότι δεν προτίθεται να σχηματίσει κυβέρνηση ηττημένων. Είναι σαφές ότι κάποιοι του εξήγησαν ότι δεν βγαίνουν τα κουκιά, αφού στην «καλυτερότερη» των περιπτώσεων μαζεύονται 142-145 βουλευτές. Κι έτσι άλλαξε ρότα, αφού έθαψε τον πόθο όλων των Αριστερών εδώ και δεκαετίες. Ηταν ένα πρόσκαιρο και καιροσκοπικό εγχείρημα.
Η ουσία είναι ότι αν η χώρα δεν κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση Μητσοτάκη, οδηγείται στην περιπέτεια δεύτερων ή και τρίτων εκλογών.
Κι όμως υπάρχει λύση. Η πρόταση Μητσοτάκη να συμφωνήσει ο Τσίπρας στην αλλαγή του εκλογικού νόμου. Αφού ο Τσίπρας πιστεύει ότι ο Μητσοτάκης απέρχεται, γιατί δεν συμφωνεί σε αλλαγή τώρα, ούτως ώστε η Ελλάδα να συνεχίσει να πορεύεται σε σταθερή κυβερνητική ρότα και μάλιστα σε περίοδο μεγάλων διεθνών αναταράξεων; Πρώτος δεν λέει ότι θα είναι; Τι φοβάται;
Δεν θα το κάνει, επειδή ξέρει ότι παίζει την πολιτική του επιβίωση και χάριν αυτής δεν τον νοιάζει η χώρα…
