Από την πρώτη στιγμή σχηματισμού των δυο κυβερνήσεων Μητσοτάκη, η Νίκη Κεραμέως δέχτηκε λυσσώδεις επιθέσεις από την Αριστερά, που εσχάτως έφτασαν στα όρια της χυδαιότητας με την αήθη επίθεση που δέχτηκε από τον εκ των αποτυχημένων προκατόχων της Νίκο Φίλη, με επίκεντρο τα παιδιά της!
Για να λέμε την αλήθεια, η Αριστερά στοχοποίησε κι επιτίθεται συνεχώς κι οξύτατα σε δυο γυναίκες, Η μια είναι η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη κι η άλλη η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως. Κατά σύμπτωση κι οι δυο τομείς είναι εκείνοι που στην Αριστερά θεωρούν …προνομιακό τους πεδίο κι οι όποιες αλλαγές χαλάνε την «σούπα», την ενοχλούν, της στερούν τη δυνατότητα να κρατά τη χώρα στη μίζερη δική της πραγματικότητα.
Σήμερα αιτία των σκέψεών μας είναι η υπουργός Παιδείας. Έχει κάνει πάρα πολλά πράγματα, έχει επιδείξει πρωτοφανή αποφασιστικότητα για να κάνει τομές (από την εποχή Δαμαντοπούλου είχαμε να δούμε πραγματικές μεταρρυθμιστικές κινήσεις), έχει βάλει επανειλημμένως το μαχαίρι στο κόκκαλο, επιχειρεί κι αλλάξει πολλά κακώς κείμενα, αλλά κάτι δεν πάει καλά με την επικοινωνία και μια τελευταία απόφασή της.
Ακούστε: Ο ΣΥΡΙΖΑ όσο ήταν κυβέρνηση είχε αναγνωρίσει την επαγγελματική ισοτιμία κολλεγίων και ΑΕΙ. Δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά αφού ήταν οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Προσέξτε: Ο ΣΥΡΙΖΑ, λίγο πριν τις προηγούμενες εκλογές και σε μια επίδειξη πρωτοφανούς ιδεοληψίας και πολιτικής αφερεγγυότητας, κατάργησε ότι είχε ψηφίσει, γνωρίζοντας ότι χάνει τις εκλογές. Κι όταν η Κεραμέως επαναφέρει την αναγνώριση, με απίστευτο λαϊκισμό την καταγγέλλει και ζητά την …παραίτησή της!!!
Κι εδώ μπαίνει το επικοινωνιακό ζήτημα: Γιατί τόσο καιρό η Νίκη Κεραμέως και το υπουργείο Παιδείας άφησαν τον ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργεί εντυπώσεις; Γιατί δεν τους ξεμπρόστιασε από την πρώτη στιγμή; Είναι σαφές ότι αν μιλήσουμε για σοβαρό έλλειμμα στην επικοινωνία, μάλλον δεν θα υπερβάλουμε.
Πάμε παρακάτω και στην τελευταία απόφασή της:
Η Νίκη Κεραμέως, όπως όλοι οι προκάτοχοί της, θωπεύει μια από τις πλέον ελιτίστικες τάξεις της ελληνικής κοινωνίας, πλήρη προνομίων.
Να πούμε αρχικά όλη την ιστορία για να έχετε σαφή εικόνα του το συμβαίνει στις τάξεις των πανεπιστημιακών καθηγητών. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, δόθηκε από την Πολιτεία η δυνατότητα στους πανεπιστημιακούς καθηγητές ν’ ασκούν κι ελεύθερο επάγγελμα. Το αντάλλαγμα ήταν η υποχρέωσή τους ν’ αποδίδουν στα ΑΕΙ ένα ποσοστό από τα έσοδα που αποκτούν εκτός Πανεπιστημίου. Αρχικά ήταν 15% επί των ακαθαρίστων κερδών και τελικά κατέληξε με συνεχή ρουσφέτια όλων των υπουργών και κυβερνήσεων να φτάνει στο 7% επί των καθαρών. Όμως, αυτή η καθηγητική υποχρέωση γράφηκε στο χιόνι από πολλούς που ουδέποτε κατέβαλαν την υποχρέωσή τους. Ήρθε λοιπόν κάποια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο υπουργός Παιδείας Γαβρόγλου μείωσε στο 1/3 τις απαιτήσεις παρακράτησης, παραγράφοντας τα 2/3!!! Η δε σημερινή κυβέρνηση μόλις εξελέγη όρισε να ξεκινήσει από τα ΑΕΙ η διαδικασία είσπραξης. Έτσι ξεκίνησαν να κάνουν καταλογισμούς πράξεων και εισπράξεις.
Προσέξτε: Έρχεται όμως η Νίκη Κεραμέως και λειτουργώντας μέσα στο πλαίσιο της πολιτικής φαυλότητας των προκατόχων της διαγράφει αυτά τα χρέη! Χρέη δεκάδων εκατομμυρίων που θα στερηθούν τα ΑΕΙ! Χώρια ότι θα επιβραβευθούν οι μπαταχτσήδες!
Μιλάμε για σκληρό φάουλ της Νίκης Κεραμέως! Πολύ σκληρό!
Α, κάτι τελευταίο: Ας ελεγχθεί η ιστορία των διδακτορικών σπουδών και τίτλων. Πολλά λέγονται, πολλά ακούγονται για συμμετοχή καθηγητών στα συγκεκριμένα προγράμματα, ειδικά σε ακριτικά Πανεπιστήμια.
