Η Αριστερά και τα Μέσα που τη στηρίζουν έχουν ξεσηκωθεί τις τελευταίες ημέρες επειδή, λέει, μένουν εκτός Πανεπιστημίων 20 χιλιάδες μαθητές!! Αποκρύπτοντας ότι μένουν έξω όσοι έγραψαν 2-3 ή 5…. Για τέτοια νεοφιλελεύθερη αναλγησία μιλάμε!
Ομολογώ ότι είναι ακατανόητη αυτή αντίδραση της Αριστεράς. Μπορεί να είναι γνωστή η συμπάθεια της στις λογικές της ήσσονος προσπάθειας και στην ισοπέδωση των πάντων (το λένε ισότητα αυτό) αλλά δεν μπορεί να κατανοήσει σώφρων άνθρωπος για ποιον λόγο ο κουμπούρας ή ο τεμπέλης πρέπει να είναι –σώνει και καλά- φοιτητής. Με ελάχιστες ελπίδες, μάλιστα, να αποφοιτήσει.
Ξέρετε κάτι; Χρόνια ολόκληρα είμαστε συμβιβασμένοι με τη μετριότητα. Όλοι ήξεραν ότι ακόμη κι αν γράψουν το ονοματεπώνυμό τους στις εξετάσεις θα μπούνε σε κάποια σχολή. Η αγωνία ήταν μόνο σε ποια πόλη θα είναι αυτή η σχολή! Ε, αυτό αλλάζει. Και σωστά αλλάζει. Άλλωστε κάθε χρόνο τέτοια εποχή η κοινωνία χλεύαζε για την εισαγωγή στα ΑΕΙ των στουρναριών!
Όμως μη νομίζετε ότι αυτό αποφεύχθηκε. Ο χαμηλότερος βαθμός εισαγωγής θα είναι γύρω στο 8-9. Δηλαδή πάλι κάτω από τη βάση… Αλλά, σιγά σιγά ωριμάζουν τα πράγματα…
Είναι και κάτι ακόμη. Η Αριστερά φωνάζει ότι όσοι δεν εισαχθούν στα ΑΕΙ θα στραφούν στα κολλέγια ή θα φύγουν στο εξωτερικό. Κυνικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ας πάνε όπου θέλουν αφού δεν επιβαρύνουν όλους τους υπόλοιπους για να σπουδάζουν χωρίς να σπουδάζουν.
Όμως, χάριν του διαλόγου ας συζητήσουμε αυτό το επιχείρημα, με βάση κάποια ερωτήματα: Τι είναι προτιμότερο; Να υπάρχουν φοιτητές που λαμβάνουν το πάσο κι εξαφανίζονται χωρίς ποτέ να ολοκληρώσουν σπουδές; Τι είναι προτιμότερο; Να υπάρχουν σχολές χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο και καμιά σύνδεση με την αγορά εργασίας, μόνο και μόνο για να συντηρούνται κάποια επαρχιακά σουβλατζίδικα και καφετέριες; Είναι σωστό να υπάρχουν σχολές που αφορούν ελάχιστους; Ποιον εξυπηρετούσαν κι εξυπηρετούν όλα αυτά; Πάντως ούτε τους μαθητές-φοιτητές, ούτε τις οικογένειές τους, ούτε την Παιδεία μας, ούτε την ίδια τη χώρα.
Συνεπώς η άνοδος του πήχη, μπορεί να μην ευνοεί εκείνους που δεν είχαν την καλύτερη σχέση με το θρανίο και το διάβασμα αλλά τελικά και μεσομακροπρόθεσμα θα αποσυνδέσουμε τον πολιτικό λαϊκισμό από τα ΑΕΙ και θα περάσουμε σταδιακά σε μια εποχή που αντιστοιχεί στον κανονικό κόσμο κι όχι στον κόσμο των ψευδαισθήσεων και καταλήψεων…
Ήταν αναγκαίο κι είναι έντιμο!
