Χωρίς αντίπαλο ο Νίκος Ανδρουλάκης δείχνει ανίκανος να βρει τον βηματισμό του. Και αντίπαλος για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ήταν μόνο ένας: ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος είχε εισβάλει στον χώρο που κάποτε εκπροσωπούσε η Χαριλάου Τρικούπη και αυτό το έφερε βαρέως. Με τον Αλέξη Τσίπρα να ιδιωτεύει, ο Νίκος Ανδρουλάκης εμφανίζεται χαμένος. Δεν είναι φυσικά μόνο η απουσία Τσίπρα αλλά και η αδυναμία του να χαράξει πολιτική για το κόμμα του.
Γράφει ο Μάρκος Παλαιολόγος
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Ενα κόμμα που θέλει να πάρει τη ρεβάνς, θα ανέμενε κανείς πως θα είχε εγκαίρως λάβει τις αποφάσεις του ώστε να δώσει στους υποψηφίους του χρόνο και χώρο να προετοιμαστούν κατάλληλα για τη μάχη. Αυτά όμως δεν συμβαίνουν στο ΠΑΣΟΚ, όπου φαίνεται ότι έχουν αποδεχθεί πως έχασαν οριστικά την όποια προοπτική κυβερνησιμότητας και περιορίζονται στην τακτοποίηση ημετέρων.
Το ρίσκο των ευρωεκλογών
Οι κακές γλώσσες στους διαδρόμους της Χαριλάου Τρικούπη σχολιάζουν πως στόχος είναι να βολευτούν οι στενοί συνεργάτες με τις ευρωεκλογές να φαντάζουν ως η ιδανική ευκαιρία: άλλωστε ο κάθε εκλεγμένος θα σύρει μαζί του στις Βρυξέλλες και συνεργάτες. Φυσικά σε αυτόν τον σχεδιασμό δεν χωρά ο Νίκος Παπανδρέου, ο οποίος κάθε άλλο παρά στους συνομιλητές του προέδρου ανήκει. Εκείνοι που γνωρίζουν καλύτερα σημειώνουν πως είναι ειλημμένη απόφαση να μην είναι εκ νέου υποψήφιος, πόσο δε που οι εκλογές αναμένεται να γίνουν με λίστα. Συμπληρώνουν πως ο Νίκος Ανδρουλάκης βλέπει στο πρόσωπο του ευρωβουλευτή έναν πιθανό δελφίνο: αν ο πρόεδρος δεν καταφέρει να ενισχύσει τα ποσοστά του κόμματος τότε θεωρείται βέβαιο πως θα αμφισβητηθεί με τον Νίκο Παπανδρέου να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή.
Γκρίνες μικρομεσαίων
Η κακή έξωθεν μαρτυρία του κόμματος έχει γίνει αντιληπτή από τα μικρομεσαία στελέχη, τα οποία σήκωσαν το βάρος όλα τα προηγούμενα χρόνια περιμένοντας την... ανάσταση που δεν ήλθε. Και κουρασμένα πλέον στρέφονται αλλού με στόχο την πολιτική τους επιβίωση. Ο χώρος της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι ενδεικτικός: δεκάδες στελέχη στράφηκαν κυρίως προς υποψηφίους της Νέας Δημοκρατίας αντιλαμβανόμενα πως οι καθυστερήσεις της Χαριλάου Τρικούπη δεν τους επέτρεπαν αισιοδοξία. Χρεώνουν δε εμμονή στον Ανδρουλάκη κατά προσώπων που θα μπορούσαν να δώσουν μια αξιοπρεπή μάχη επειδή αυτά κατά το παρελθόν είτε φλέρταραν με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε πρόσκεινται σε πράσινα στελέχη αντίπαλων στρατοπέδων.
Αλλά και στην κεντρική πολιτική σκηνή, οι βουλευτές κινούνται αυτόνομα χωρίς συντονισμό περιμένοντας τον πρόεδρο να αναλάβει δράση γυρίζοντας από την Αμοργό όπου απολαμβάνει ολιγοήμερες διακοπές. Ομως τα πρώτα δείγματα γραφής από την παρουσία στη Βουλή μόνο θετικά δεν είναι για το μέλλον, καθώς δείχνει να άγεται και φέρεται από τη συγκυρία της στιγμής αντί να καταθέσει ολοκληρωμένη πρόταση.
Προβληματική δήλωση
Ακόμα και στη δολοφονική επίθεση των Κροατών στη Νέα Φιλαδέλφεια η στάση του ΠΑΣΟΚ, όπως εκφράστηκε και από τον πρόεδρό του, προκαλεί ερωτήματα: «Η αποπομπή περιφερειακών στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. δεν αποσείει τις σοβαρές πολιτικές ευθύνες του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Οικονόμου, για την επιχειρησιακή αποτυχία και τον διεθνή διασυρμό της χώρας. Η διαρροή εσωτερικού εγγράφου που καταδεικνύει ότι τελούσε εν γνώσει τους, η μετακίνηση των χούλιγκαν της κροατικής ομάδας είναι κόλαφος. Πολλώ δε μάλλον όταν αποφασίζεται ως επιχειρησιακό σχέδιο η “διακριτική παρακολούθησή τους”.
Οι Κροάτες χούλιγκαν διέσχισαν την εθνική οδό ως την Αθήνα, σε αυτοκινητοπομπή, ενώ υπήρχε σχετική απαγόρευση μετακίνησης φιλάθλων από την UEFA. Χρησιμοποίησαν τον ΗΣΑΠ, αποβιβάστηκαν σε σταθμό κοντά στην περιοχή της Νέας Φιλαδέλφειας και κινήθηκαν με ρόπαλα και μαχαίρια προς το γήπεδο της ΑΕΚ. Αλλο ένα δείγμα ‘‘αποτελεσματικότητας’’ του αποτυχημένου ‘‘επιτελικού κράτους’’.
Αναμένουμε άμεσα την ανάληψη ευθύνης για το επιχειρησιακό αυτό φιάσκο και την παραίτηση του κ. Οικονόμου». Στη δήλωση του ο Νίκος Ανδρουλάκης, παραδόξως περιορίστηκε στον Οικονόμου και δεν ζήτησε την παραίτηση Μητσοτάκη όπως θα έκανε ο Αλέξης Τσίπρας. Το ερώτημα βέβαια που μένει να απαντηθεί είναι αν ένας πρώην ευρωβουλευτής αντιλαμβάνεται πολιτική ευθύνη σε ένα υπουργείο καθαρά επιχειρησιακό με φυσική ηγεσία. Και αν η κυβερνητική του πρόταση είναι η πολιτική παρέμβαση, κάτι που ζήσαμε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
