Με το βλέμμα και στην επόμενη μέρα των ευρωπαϊκών ισορροπιών, ακόμα και των σχέσεων μεταξύ των ηγετών, όπως αναδιαμορφώνονται έπειτα από το σκληρό – τετραήμερο – παζάρι για το Ταμείο Ανάκαμψης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επεδίωξε να κινηθεί με «σημαία» λογικής, προσπαθώντας να έχει ρόλο σε συζητήσεις και με τα δυο «στρατόπεδα» των Βρυξελλών – το κλαμπ των χωρών του Νότου και τους λεγομένους «φειδωλούς».
Είναι ξεκάθαρο ότι οι πιο κρίσιμες διεργασίες γίνονταν κάθε φορά στο παρασκήνιο με συσκέψεις ανά ομάδες για συντονισμό και ζυμώσεις, πριν από την είσοδο των «27» στο τραπέζι της Ολομέλειας. Και ενώ ο Μητσοτάκης ταξίδεψε στις Βρυξέλλες έχοντας ρίξει από την αρχή της διακυβέρνησης το βάρος σε μπαράζ συναντήσεων ή τηλεφωνικών επαφών με ομολόγους του, η συγκεκριμένη διά ζώσης Σύνοδος αντιμετωπίστηκε ως επιπλέον ευκαιρία. Συνεργάτες του Πρωθυπουργού επισήμαναν τη σημασία των πολύωρων διεργασιών για περαιτέρω σύσφιγξη σχέσεων – ιδίως με όσους ο Μητσοτάκης επιδιώκει να χτίσει συμμαχίες για ευρύτερη ατζέντα (επενδύσεων, ασφάλειας κ.λπ.), όπως ο Εμανουέλ Μακρόν ή και ο Ιταλός Τζουζέπε Κόντε. Επίσης στις πολύωρες συζητήσεις επιχειρήθηκε από όλους προφανώς «ανάγνωση» της τακτικής κάθε πλευράς και των προθέσεων για την επόμενη κρίσιμη περίοδο. «Είναι σημαντικό η Ελλάδα να εμφανίζεται ως “σταθερά” μιας σοβαρής χώρας» έλεγαν οι ίδιες πηγές, εστιάζοντας στην προσπάθεια του Μητσοτάκη να αφήσει την Ελλάδα εκτός κάδρου των θεωρούμενων επίφοβων να δημιουργήσουν δυσλειτουργίες χωρών. Εξού και η γραμμή του ήταν εξαρχής αυτή των «γόνιμων συμβιβασμών», χωρίς όμως η Ευρώπη να απομακρυνθεί από μια τολμηρή, φιλόδοξη λύση.
Κυβερνητικές πηγές έλεγαν ότι από το βράδυ της Κυριακής ως χθες το απόγευμα ο Πρωθυπουργός συμμετείχε σε συσκέψεις διάρκειας πάνω από 10 ώρες με «σύνθεση»… Νότου, δηλαδή με τους πρωθυπουργούς της Ιταλίας Κόντε, της Ισπανίας Πέδρο Σάντσεθ και της Πορτογαλίας Αντόνιο Κόστα μαζί με την Ανγκελα Μέρκελ και τον Εμανουέλ Μακρόν. Με τον Γάλλο πρόεδρο ο Πρωθυπουργός όχι μόνο παρατηρεί ταύτιση απόψεων αλλά επιδιώκει και ευρύτερη στρατηγική σχέση, ενώ αρμόδιες πηγές σχολίαζαν ότι η σχέση του με τη Γερμανίδα καγκελάριο, που έχει περάσει από… σκαμπανεβάσματα, στηρίζεται πλέον στον σεβασμό τον οποίο «είχε εκφράσει και η ίδια στο Βερολίνο πριν από την υγειονομική κρίση για τους χειρισμούς της Ελλάδας στην προσπάθεια φύλαξης των συνόρων».
Ζυμώσεις που αναδεικνύουν καλή χημεία είχε ο Μητσοτάκης και με τον Κόντε, όμως η πρωθυπουργική τακτική φαίνεται ότι εστιάζει στην αναζήτηση σταθερού κώδικα επικοινωνίας ακόμα και με ηγέτες με τους οποίους καταγράφονται αντίθετες προσεγγίσεις. Ενδεικτική είναι η περίπτωση του νέου «σκληρού» όπως αναδείχθηκε στις διαβουλεύσεις, του Ολλανδού Μαρκ Ρούτε, με τον οποίο ο Μητσοτάκης έχει αναπτύξει έναν τέτοιο κώδικα, σύμφωνα με συνεργάτες του.
Σημαντική θεωρεί η ελληνική πλευρά και τη σχέση που αναπτύσσεται με διαύλους επικοινωνίας του Πρωθυπουργού με την ευρωπαϊκή ηγεσία, ανάμεσά τους τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ που διά του εκπροσώπου του ανέδειξε τις προσπάθειες Ελλάδας και Κύπρου να προβάλουν και το ζήτημα της τουρκικής επιθετικότητας. Πάντως στο έντονο τετραήμερο στις Βρυξέλλες η Ελλάδα έμεινε έξω από τον στενό πυρήνα των συγκρούσεων, αν και ο Μητσοτάκης συμμετείχε και σε διαβουλεύσεις με τους «φειδωλούς», βάζοντας πλάτη στις προσπάθειες του γαλλο- γερμανικού άξονα.
Της Ελένης Ευαγγελοδήμου από Τα Νέα
