Πολλά είναι τα σενάρια που αρχίζουν να υφαίνονται για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Κάποια κοινότοπα, κάποια άλλα ευφάνταστα και κάποια πιο κοντά στον ρεαλισμό. Ανάλογα με τον... σεναριογράφο και τους σκοπούς τους, υπόσχονται θέαμα, γέλιο, δάκρυ ή και γέλια μέχρι δακρύων. Έτσι πλασάρονται στις κουίντες είτε για να πάρουν τη ρεβάνς από την ιστορία και τους πολίτες που δεν κατανόησαν τις πολιτικές τομές τους είτε για να γίνουν... πρόεδροι του Εδεσσαϊκού, δηλαδή... μπροστάρηδες του χάους. Και ασφαλώς, όλοι –ή σχεδόν όλοι– διεκδικούν και ένα μερίδιο... αντισυστημικότητας.
Αλήθεια, πόσα κόμματα μπορεί να αντέξει η Ελλάδα; Πόσα κόμματα αντιστοιχούν στις ανάγκες και τις τάσεις του εκλογικού σώματος;
Το 2023, μόλις δεύτερη φορά στην ιστορία της, η μεταπολιτευτική Ελλάδα εξέλεξε οκτώ κόμματα στη Βουλή. Η προηγούμενη ήταν στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, επί συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όταν εκτός της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ είχαν... πιάσει στασίδι στα κοινοβουλευτικά έδρανα της αντιπολίτευσης η Χρυσή Αυγή, το Ποτάμι και η Ένωση Κεντρώων.
Επτακομματική ήταν η Βουλή, μετά τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012, ενώ η πρώτη φορά που η Βουλή είχε επτά κόμματα ήταν το 1977.
Υπάρχουν πολιτικοί αναλυτές και εκλογολόγοι που υποστηρίζουν ότι δεν είναι απίθανο η νέα Βουλή που θα προκύψει μετά τις εκλογές να σπάσει το ρεκόρ του αριθμού κομμάτων. Αιτιολογούν, μάλιστα, την εκτίμησή τους ως τάση των πολιτών όχι μόνο για την επιλογή κυβέρνησης, αλλά και ως διαδικασία αναζήτησης αντιπολίτευσης! Το κενό της αντιπολίτευσης, εξάλλου, είναι σαφώς καταγεγραμμένο σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Από την άλλη, κάποιοι πολιτικοί, όπως αυτοί που βιώνουν την απουσία της επαφής με τον ψηφοφόρο (βλ. Τσίπρας), ορεγόμενοι ένα ενδεχομένως εντυπωσιακό rebranding, ίσως και να επενδύουν στα στατιστικά του παρελθόντος και ανάλογα με την πολιτική επανατοποθέτησή τους, τον δεξιόστροφο (βλ. Σαμαράς) ή αριστερόστροφο προσανατολισμό τους ή και τη συνταγή... ολίγον απ’ όλα.
«Δεν χρειάζεται ο τόπος μας μια πολιτική μέσων όρων, μια “σούπα”, λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, λίγο στο κέντρο...», είπε ο πάλαι ποτέ... σύντροφος Γαβριήλ Σακελλαρίδης, σχολιάζοντας ένα ενδεχόμενο rebranding του πρώην πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα.
Τον Νοέμβριο του 2018, ο Τσίπρας, ο Τζανακόπουλος και άλλοι συν αυτοίς έκαναν, καθώς φάνηκε, μεγάλη χαρά όταν ανακάλυψαν την ατάκα για τον... πρόεδρο του Εδεσσαϊκού. Έκανε χρήση της ο Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή για να χαρακτηρίσει τις προτάσεις και τις απόψεις του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυριάκου Μητσοτάκη. Η ιστορία έγραψε, όμως, και ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκλέγεται με άνεση πρωθυπουργός από τότε.
Ο ατακαδόρος Τσίπρας, ωστόσο, φιλοδοξεί να ξαναγράψει την ιστορία, όπως και η Ζωή Κωνσταντοπούλου αλλά και ο Κυριάκος Βελόπουλος, από τη δική τους οπτική. Κοινό σημείο, ενδεχομένως, στα πολιτικά αφηγήματά τους η τραγωδία των Τεμπών και η απάνθρωπη εργαλειοποίησή της.
Στην αρχή ήταν το μπάζωμα για να κρύψουν το μυστικό φορτίο (ουσία νόθευσης καυσίμων ή στρατιωτικό υλικό). Τα βαγόνια, όμως, ήταν στη θέση τους και τα πορίσματα των ειδικών δεν είδαν κανένα τέτοιο φορτίο. Μετά ανακάλυψαν μία δεξαμενή με ξυλόλιο και αναζητούσαν τη μυστική –κατά τον Λακαφώση– αιτία της πυρόσφαιρας. Και επανήλθαν στο παράνομο φορτίο, για να καταρρεύσει και πάλι ο ισχυρισμός τους. Τελικά δεν υπήρχε μπάζωμα, όμως παραπέμφθηκε ο Τριαντόπουλος για το μπάζωμα;
Το αποτέλεσμα του χάους και της σύγχυσης ήταν ότι όλοι ξεχάσαμε κάποια στιγμή πως δύο τρένα συγκρούστηκαν επειδή ήταν στην ίδια γραμμή.
Και ίσως εκεί οι πρόεδροι, ηγέτες του... χάους, να πέτυχαν μία νίκη στα σημεία. Η χώρα απειλήθηκε να γίνει... Εδεσσαϊκός.
Τα πρώτα ονόματα
Μερίδα των ΜΜΕ παρουσιάζει ένα νέο κόμμα υπό τη Μαρία Καρυστιανού, στην τελική του ευθεία. Και επειδή το ’να χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο, όπως λέει ο σοφός λαός μας, έρχονται και οι δημοσκοπήσεις να το μετρήσουν στο 25%. Στα δημοσιεύματα, μάλιστα, αναφέρονται και τα πρώτα ονόματα. «Δικαιοσύνη» ή «Οξυγόνο».
«Για μένα αυτό το 25%, αν είναι αληθινό, μου δείχνει ότι η κοινωνία δεν θέλει πλέον κάτι που να προέρχεται από το σύστημα. Και εγώ είμαι στο 25% που νιώθω αυτή την ανάγκη», είπε η Μαρία Καρυστιανού στον Νίκο Συρίγο και στην εκπομπή «Χαμογέλα και πάλι!». Σε αυτό το σημείο, η Καρυστιανού ίσως και να έκοψε κάθε γέφυρα... αντισυστημικότητας με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, καθώς αρνήθηκε την πρόταση της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας να αναλάβει τη θέση του αντιπροέδρου του κόμματος.
Με βάση δημοσιευμένες πληροφορίες για την ανθρωπογεωγραφία του «κόμματος Καρυστιανού», τα μέλη του βρίσκονται μακριά από τους επαγγελματίες της πολιτικής· είναι άφθαρτοι, καθημερινοί άνθρωποι της κοινωνίας. Σε επιτελικό ρόλο, μεταξύ αυτών, φέρονται μάλιστα ένα διακεκριμένο πρώην στέλεχος της Νίκης, αλλά και ένας πρώην σύμβουλος τριών πρώην προέδρων της ΝΔ.
Όσο για τις εκτιμήσεις; Βασική δεξαμενή τυχόν νέου κόμματος από τη Μαρία Καρυστιανού είναι οι πάλαι ποτέ προνομιακοί χώροι για τα κόμματα της Αριστεράς. Αγανακτισμένοι, πλατείες, δρόμοι και συγκεντρώσεις. Το Κίνημα, φίλοι μου, το Κίνημα...
Διαψεύδει η Καρυστιανού: «Διασπείρετε μυθεύματα»
Με... θυμό υποδέχτηκε η Μαρία Καρυστιανού τα σενάρια ίδρυσης κόμματος, που φάνηκε να γίνεται οργή στο ενδεχόμενο προσχώρησής της στο ΠΑΣΟΚ.
Σε μια σκληρή επίθεση σε δημοσιογράφους και ΜΜΕ, κάνει λόγο για «υποτελή τρολ» και «κίτρινους δημοσιογράφους».
«Είναι η αγωνία ή ο φόβος που σας κάνει να διασπείρετε μυθεύματα και να κρύβετε τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας;» διερωτάται στο κείμενο της ανάρτησής της, το οποίο συνοδεύει με φωτογραφία μέσου ενημέρωσης με λεζάντα «Πολιτική κίνηση-έκπληξη: Η Μαρία Καρυστιανού υποψήφια με το ΠΑΣΟΚ; Οι φήμες επιβεβαιώνονται», ενώ παραθέτει λινκ διαφορετικού μέσου, το οποίο κάνει λόγο για «κόμμα Καρυστιανού». «Fake!» σχολιάζει καταλήγοντας.
