Συνήθως όταν οι λέξεις χάνουν το περιεχόμενο τους οι ιδέες δεν έχουν τρόπο να εκφρασθούν και ενίοτε να αποκτήσουν κοινό. Και ειδικά σε μια περίοδο ανάκαμψης του λαϊκισμού, που ακόμα και η λέξη «κοινό» αναζητά ουσιαστικό περιεχόμενο μια και έχει χάσει την έξωθεν μαρτυρία, χρειάζεται η προσέγγιση των νέων ιδεών να έχει το στοιχείο της καινοτομίας.
του Χάρη Παυλίδη
Σήμερα οι νέοι δεν συγκινούνται από τις πολιτικές ετικέτες, που είτε είναι παραπλανητικές είτε έχουν χάσει τη γοητεία τους. Πολλώ δε μάλλον όταν οι ετικέτες του παρελθόντος πασχίζουν να προσελκύσουν μια γενιά που δεν έχει ερεθίσματα από παραστάσεις που διαμόρφωσαν το πολιτικό πλαίσιο των ετικετών. Από τη στιγμή μάλιστα που το περιεχόμενο των ετικετών (Δεξιά- Κέντρο- Αριστερά) δεν εξηγείται.
Τι σημαίνει σήμερα «δεξιός», «αριστερός», «κεντρώος» και ποια είναι η εν γένει θεώρηση όσων αυτοπροσδιορίζονται μέσα από αυτές τις λέξεις σε σχέση με τις αλλαγές που συντελούνται στη κοινωνία και στο περιβάλλον; Μήπως οι ετικέτες σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν εμπόδιο για την ανάδειξη του περιεχομένου τους; Και μήπως οι ετικέτες αδικούν και τις προσπάθειες που καταβάλλονται ώστε το περιεχόμενο τους καταστεί επίκαιρο;
Είναι προφανές ότι ένα αυτοκίνητο «μύθος» όπως ο «σκαραβαίος» όσο και να συγκινεί και να γοητεύει, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες οδηγικές ανάγκες και στα νέα κυκλοφοριακά δεδομένα. Τα νέα μοντέλα με τον σύγχρονο σχεδιασμό και τα καλούδια που έχουν λύνουν πρακτικά ζητήματα που δεν μπορεί να λύσει το συναίσθημα. Ρεαλιστικά κάπως έτσι συμβαίνει με τα πολιτικά κόμματα και τις ετικέτες που κουβαλάνε από το παρελθόν.
Εν προκειμένω ο κόσμος αλλάζει και όσοι δεν προσπαθούν να αλλάξουν ώστε να διατηρούν επαφή με την πραγματικότητα μοιραία θα μείνουν πίσω, με τις αναμνήσεις ενός παρελθόντος που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να παρακολουθήσει την ταχύτητα με την οποία έρχεται το μέλλον. Η εξέλιξη αφορά κάθε ζωντανό οργανισμό και ασφαλώς τα πολιτικά κόμματα που εξελίσσονται διατηρώντας τις μνήμες του παρελθόντος, αλλά με προοπτική το μέλλον.
Το μέλλον, όμως, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως σύνθημα ώστε να αποκρύψει την άνευ περιεχομένου ξύλινη κομματική γλώσσα και «παρακαταθήκες» που καθιστούν τα κόμματα «ιδρύματα» και όσους παροικούν εντός των τειχών «ιδρυματικούς». Το μέλλον είναι το σήμερα και ο πραγματισμός στην επίλυση των προβλημάτων είναι ο οδικός χάρτης που οδηγεί σ’ αυτό μέσα από νέες ιδέες και καινοτόμες πολιτικές.
Άρα οι ετικέτες ως χαρακτηριστικό αναγνώρισης της πολιτικής ταυτότητας δεν θα πάψουν να λειτουργούν ως σημείο αναφοράς, αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες εκτός από το ότι εγκλωβίζουν τα κόμματα στο παρελθόν τους, λειτουργούν περίπου υπονομευτικά στη σχέση τους με την κοινωνία και κυρίως με τους νέους. Συν τοις άλλοις η εμμονική ταύτιση της ετικέτας με την ιδεολογία ευνοεί το αντιπολιτικό κλίμα που εκτρέφει ο λαϊκισμός.
Συνεπώς και σε ότι αφορά στη Νέα Δημοκρατία η ταυτότητα της «Κεντροδεξιάς» έχει τη σημασία της, αλλά πρακτικά δεν έχει καμία σημασία για τους νέους εφόσον οι νέες ιδέες που κομίζει δεν έχουν προοδευτικό πρόσταγμα. Και ασφαλώς οι νέες ιδέες δεν ανατρέπουν αντιλήψεις και νοοτροπίες που ενδεχομένως να αμφισβητούν και παραδοχές που διαμόρφωσαν το ιδεολογικοπολιτικό της προφίλ.
Σε κάθε περίπτωση η Νέα Δημοκρατία δεν αρκεί να είναι, πρέπει και να φαίνεται Νέα. Ένα σύγχρονο προοδευτικό ευρωπαϊκό κόμμα, ανοιχτό στη κοινοτομία και στη διαφορετικότητα, φιλελεύθερο όχι κατά συνθήκη αλλά εν τοις πράγμασι. Μια παράταξη στην οποία οι ετικέτες του «Κέντρου» και της «Δεξιάς» θα συνυπάρχουν συνθέτοντας την ταυτότητα της, αλλά δεν θα καθορίζουν απαραίτητα τη στάση της έναντι των ραγδαίων αλλαγών που φέρνει το μέλλον.
