Ο Παύλος Πολάκης είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Το πρόσωπο το οποίο αποτελεί τον καθρέπτη της λογικής που κυριαρχεί στον ΣΥΡΙΖΑ και που κατά διαστήματα ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να «ντύσει» με ένα περιτύλιγμα μετριοπάθειας στοχεύοντας σε κοινά που έχουν γυρίσει την πλάτη στη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση.
γράφει ο Τάσος Ευαγγελίου
Η έννοια του πολακισμού που αντικατοπτρίζει πλήρως μια λογική νεοαυριανισμού έχει μετατραπεί σε συστατικό στοιχείο του ΣΥΡΙΖΑ από την περίοδο της πάνω και της κάτω πλατείας. Ο σάλος άλλωστε που προκλήθηκε στο διαδίκτυο όταν τέθηκε το θέμα της διαγραφής του από τους οπαδούς της ακραίας ρητορικής ανέδειξε αυτό που κατά καιρούς έχει τονιστεί. Πως ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κόμμα «πεζοδρομίου» και κινείται «πετώντας πέτρες» για να προκαλέσει ρωγμές στην κυβέρνηση με κάθε ευκαιρία.
Δεν είναι ο Παύλος Πολάκης που έχει πει το «η εμείς ή αυτοί». Ενδεχομένως τότε που ειπώθηκε και αποτέλεσε κεντρικό σύνθημα να μην είχε βρεθεί καν στον ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν ο Αλέξης Τσίπρας στη Νίκαια τον Μάρτιο του 2012 που έκανε κεντρικό σύνθημα το «η εμείς ή αυτοί. Μαζί μπορούμε να το ανατρέψουμε»
Απλά ο «αψύς Κρητικός» ο πλέον στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα το μετουσίωσε σε μια ακραία ρητορική διχαστικού περιεχομένου και το τερμάτισε με τις προγραφές στις οποίες προχώησε μέσω της ανάρτησης στο διαδίκτυο φωτογραφιών δημοσιογράφων και ονομάτων δικαστών που δεν είναι αρεστοί όχι στον ίδιο αλλά στο κόμμα που εκπροσωπεί και πλέον αποτελεί την κεντρική του βιτρίνα.
Όποιος πίστεψε ότι ο Τσίπρας θα διαγράψει τον Πολάκη και ότι ολοκλήρωσε την στροφή στα αριστέρα προκειμένου να στρίψει προς το κέντρο (σς δική του η δήλωση σε προσυνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ) μάλλον αγνοούσε την βασικότερη παράμετρο.
Ότι ο Πολάκης αποτελεί τον καθρέπτη του ίδιου του Τσίπρα. Εκφράζει με πιο ακραίο τρόπο αυτά που ο πρόεδρος επιχειρεί να μεταφέρει με πιο ήπιο χωρίς όμως η ουσία να αλλάζει.
Το ξεκαθάρισε πλέον και ο Αλέξης Τσίπρας που χαρακτήρισε ως «γενναία» την αυτοκριτική Πολάκη. Και προχώρησε και ένα βήμα παραπάνω μιλώντας για «πράξη πολιτικής ευθύνης». Τι ήταν αυτό. Η επιστολή συγγνώμης, που όμως δεν αφορούσε ούτε τις προγραφές, ούτε τις ύβρεις, ούτε τις χυδαίες αναρτήσεις κατά προσώπων με τη μορφή δολοφονίας χαρακτήρων, αλλά το γεγονός πως αμφισβήτησε ανοιχτά τις θέσεις του ίδιου του προέδρου του κόμματος.
Ποιες; Μα αυτές που ο Πολάκης εκφράζει απλά με πιο επιθετικό τρόπο. Το τόνισε και ο ίδιος στην επιστολή του προς τον Αλέξη Τσίπρα, η οποία έγινε δεκτή ως «γενναία αυτοκριτική» και πράξη πολιτικής ευθύνης.
Το επίμαχο σημείο έχει ως εξής:
«Σχετικά δε με την επίμαχη ανάρτηση η οποία οδήγησε στην παραπομπή μου στην Επιτροπή δεοντολογίας, δηλώνω ότι επ’ ουδενί αποτελούσε απάντηση σε προηγούμενη συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξη Τσίπρα, την οποία άλλωστε μέχρι να δημιουργηθεί θέμα, δεν είχα καν διαβάσει.
Με την ανάρτηση μου εξέφρασα, ίσως με υπερβολική ένταση, απόψεις τις οποίες από καιρό έχω διατυπώσει δημόσια και που οι περισσότερες αποτελούν προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Και προφανώς δεν είχα καμία πρόθεση (όπως οι πρόθυμες γραφίδες των συστημικών ΜΜΕ έσπευσαν υποβολιμαία να υποστηρίξουν) να αμφισβητήσω τον Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο στήριξα με όλες μου τις δυνάμεις από το 2012 και συνεχίζω να στηρίζω στη μάχη για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και τη πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη τόπος.
Επιθυμώ να γίνει κατανοητό ότι αποκλειστικός στόχος μου ήταν να στηλιτεύσω όλους εκείνους που απαιτούσαν τη μη υποψηφιότητα του Νίκου Παππά μετά την -αναντίστοιχη προς το κοινό αίσθημα- καταδίκη του από το Ειδικό Δικαστήριο για «παράβαση καθήκοντος»»
Πιο σαφής δεν γίνεται. Και από τη στιγμή που γίνεται αποδεκτή αυτή η επιστολή και επιστρέφει στα ψηφοδέλτια και μάλιστα «δόξα και τιμή», δεν γίνεται πιο σαφής και η θέση του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα.
Ότι όντως ο Παύλος Πολάκης εξέφρασε και εκφράζει θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Και ότι οι προγραφές, οι στοχοποιήσεις που μετατρέπονται σε δολοφονίες χαρακτήρων εντάσσονται στη λογική που διέπει το σύνολο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως προς τη δεύτερη φορά που θα είναι αλλιώς…
Σε κάθε περίπτωση το συμπέρασμα είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορούσε να διαγράψει τον εαυτό του. Και κυρίως αυτόν που εκφράζει τον πολακισμό, την κεντρική λειτουργία ενός κόμματος που αναζητεί διαρκώς την οργή για να την μετατρέψει για μια ακόμη φορά στο κύμα που το οδήγησε στη διακυβέρνηση της χώρας το 2015 μαζί με τον Πάνο Καμμένο.
ΥΓ. Η επίθεση Πολάκη στον Χατζηνικολάου και στους δημοσιογράφους συνολικά αναμενόμενη. Τη γραμμή εκφράζει με τον δικό του τρόπο και πάλι αν δει κανείς τα όσα λέγονται και επισήμως για μια ακόμη φορά για τα ΜΜΕ από τον ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη και τα τρόλς του διαδικτύου…
