Nέοι δρόμοι ανοίγονται για την τροποποίηση της γεύσης των τροφίμων καθώς στα κύτταρα της γεύσης στη γλώσσα φαίνεται πως υπάρχουν λειτουργικοί οσφρητικοί υποδοχείς, δηλαδή μπορεί κανείς να μυρίσει και με τη γλώσσα του.
Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι η όσφρηση και η γεύση συνιστούσαν δύο ανεξάρτητα συστήματα, τα οποία δεν είχαν καμία αλληλεπίδραση μεταξύ τους, τουλάχιστον έως ότου οι πληροφορίες τους φτάσουν στον εγκέφαλο. Μια νέα αμερικανική έρευνα δείχνει ότι πιθανώς οι αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στις αισθήσεις της όσφρησης και της γεύσης αρχίζουν νωρίτερα, δηλαδή στη γλώσσα και όχι στον εγκέφαλο.
Ένα μεγάλο μέρος του κόσμου τείνει να πιστεύει ότι η αίσθηση της γεύσης (taste) και η γεύση (flavor) είναι ταυτόσημες. Η διακριτότητα του είδους της γεύσης (flavor) προέρχεται από την όσφρηση. Αντίθετα, η αίσθηση της γεύσης (taste) που ανιχνεύει το γλυκό, το αλμυρό, το πικρό κλπ, εξελίχθηκε στον άνθρωπο ως ένα είδος προστασίας, ώστε να μπορεί να αντιληφθεί την ποιότητα ή την τοξικότητα αυτού που τρώει.
Οι πιο λεπτομερείς όμως πληροφορίες (π.χ. ο διαχωρισμός ανάμεσα σε μπανάνα ή γλυκόριζα) γίνεται μέσω της όσφρησης. Ο εγκέφαλος συνδυάζει την εισαγωγή των πληροφοριών από τη γεύση, την όσφρηση και άλλες αισθήσεις για να δημιουργήσει την πολυπαραγοντική αίσθηση της γεύσης.
