Η πρόταση μομφής –δυσπιστίας ο όρος– κατατίθεται με τις υπογραφές τεσσάρων κομμάτων, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς και της Πλεύσης Ελευθερίας. Ο στόχος διπλός. Από τη μια να παραμείνει στο προσκήνιο –σε επίπεδο πολιτικών κομμάτων– η τραγωδία των Τεμπών και από την άλλη να αποτελέσει το ερέθισμα για νέες συγκεντρώσεις όπως αυτή που οργανώνουν τα… συνδικάτα και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που βρήκαν «σημαία» να κυματίσουν μήπως και μαζέψουν κόσμο.
Ποια θα είναι η τύχη της πρότασης; Η ίδια με όλες τις ανάλογες προτάσεις τα χρόνια της μεταπολίτευσης αφού καμία κυβέρνηση δεν έπεσε μέσα από αυτήν τη διαδικασία. Απλά θα χρησιμεύσει για ύβρεις, ακραίους χαρακτηρισμούς και δολοφονίες χαρακτήρων από την αντιπολίτευση όπως άλλωστε φάνηκε και από τα όσα ειπώθηκαν κατά την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή. Μια συζήτηση που θα μπορούσε να έχει τίτλο το «παραιτηθείτε διότι δεν μπορούμε να σας κερδίσουμε» και αφορά τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η σύμπραξη των τεσσάρων χρησιμοποιείται και ως ένα κλείσμο του ματιού στους πολίτες, στο στιλ ότι μπορούν να τα βρουν αν προκύψει θέμα εκλογών και αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης παρότι χρειάστηκαν κάποια 24ωρα για να συμφωνήσουν στο περιεχόμενο της πρότασης μομφής που συνυπέγραψαν – σκεφτείτε πώς θα ελάμβαναν αποφάσεις αν ποτέ καλούνταν να κυβερνήσουν τη χώρα.
Βέβαια το πρόβλημα είναι ότι από τους τέσσερις ο ένας κερδίζει μέχρι τώρα και είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου μέσα από την τοξικότητα και τον λαϊκισμό που επιχειρείται να καθιερωθεί στο πολιτικό σκηνικό. Ο άλλος που κερδίζει είναι εκτός, αφού δεν ανήκει στους αυτοαποκαλούμενους προοδευτικούς παρότι καταγγέλλει πως τον αντιγράφουν και εν μέρει είναι και αλήθεια.
Η ουσία είναι ότι η πρόταση μομφής είναι ένα πυροτέχνημα. Και αν οι ομιλητές στην τριήμερη συζήτηση ακολουθήσουν τη γραμμή των επικεφαλής τους, το μόνο σίγουρο είναι πως κανένας δεν θα γίνει σοφότερος, αφού στόχος είναι η διέγερση των ενστίκτων της οργής και της αγανάκτησης. Τουλάχιστον η κυβερνώσα παράταξη θα έχει τη δυνατότητα για αναλυτικές απαντήσεις...
