Αν “δείτε” σήμερα να κυματίζουν σημαίες στα “ανάκτορα” της Κουμουνδούρου, μην τρομάξετε. Δεν επέστρεψε στην εξουσία η “δεύτερη φορά αριστερά”, ούτε ο Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός, ούτε ο Πολάκης υπουργός Υγείας.
Αν “δείτε” κρεμασμένες τις σημαίες της “επανάστασης”, θα είναι σε ένδειξη σεβασμού στον ιδεολογικό τους “πατερούλη”. Για να θυμηθούν και να τιμήσουν τη γέννηση του “συντρόφου” Koba (επαναστατικό ψευδώνυμο του Ιωσήφ Στάλιν).
Γιατί σαν σήμερα γεννήθηκε ο Ιωσήφ Στάλιν. Κι αν δεν τον τιμήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά ο Τσίπρας και ο Καρτερός, οι οποίοι όπως λέγεται “πίνουν νερό… και ουίσκι” στο όνομα του πατερούλη Στάλιν, τότε ποιος θα το κάνει;
Στάλιν
Ο Στάλιν, γνωστός κι ως “πατερούλης”, γεννήθηκε στην πόλη Γκόρι της Γεωργίας στις 18 Δεκεμβρίου του 1878.
Ο Στάλιν έγινε γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης (Κ.Κ.Σ.Ε) το 1922. Την περίοδο αυτή ο Λένιν είναι βαριά άρρωστος και η πρότασή του να αντικατασταθεί ο Στάλιν γνωστοποιήθηκε στο κόμμα των μπολσεβίκων στο 13ο Συνέδριο, οι οποίοι όμως ψήφισαν υπέρ της παραμονής του Στάλιν ως γραμματέα του κόμματος.
Μετά το θάνατο του Βλαντιμίρ Λένιν, επεκράτησε του Λέοντα Τρότσκι σε μια πολιτικοϊδεολογική αντιπαράθεση κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 που όμως λύθηκε με διοικητικά μέτρα (διαγραφές, καθαιρέσεις, εξορίες κλπ).
Στη δεκαετία του ’30 ο Στάλιν εξάλειψε, όπως διαβάζουμε στη Βικιπαίδεια, την ενεργό πολιτική αντιπολίτευση μέσω ενός συστήματος εσωτερικής εξορίας και παγίωσε την αρχή του την εποχή της Μεγάλης Εκκαθάρισης (1936-1938), μια περίοδο σκληρής καταστολής (διαγραφές, φυλακίσεις, εξορίες, εκτελέσεις, δολοφονίες) απέναντι τόσο σε πάρα πολλούς κομμουνιστές που διαφωνούσαν με τις επιλογές και τη νοοτροπία της κυρίαρχης τάσης (σταλινισμός) στο Κομμουνιστικό κόμμα της ΕΣΣΔ, όσο και χιλιάδες άλλους πολίτες που κατηγορούνταν για πολιτικά εγκλήματα.
Δίκες
Από τα εγκλήματα που έγιναν επί εποχής Στάλιν, εις βάρος του σοβιετικού λαού, σίγουρα ξεχωρίζουν οι περιβόητες “Δίκες της Μόσχας”, που με τόση νοσταλγία “αναπολούν” πολλοί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτές οι Δίκες (όπου παραβρέθηκαν και μάρτυρες και από άλλες χώρες) έμειναν γνωστές ως «Δίκες της Μόσχας». Υπήρξαν τέσσερις βασικές δίκες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου: η Δίκη των δεκαέξι (Αύγουστος 1936), η Δίκη των δεκαεπτά (Ιανουάριος 1937), η Δίκη των στρατηγών του Κόκκινου στρατού, συμπεριλαμβανομένων στρατηγών όπως ο στρατάρχης Μιχαήλ Τουχατσέφσκι (Ιούνιος 1937) και τελικά η Δίκη των εικοσιενός (κατά την οποία καταδικάστηκε ο Μπουχάριν) τον Μάρτιο του 1938. Κατά τη διάρκεια των δικών καταδικάστηκαν 11 από τα 21 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής(ΚΕ) του κόμματος του Αυγούστου του 1917, 18 από τα 31 συνολικά κατά καιρούς μέλη της ΚΕ μεταξύ 1918 ως 1921, 5 από τα 7 μέλη του γραφείου της ΚΕ τον Οκτώβριο του 1917, 8 από τα 10 μέλη του Πολιτικού Γραφείου ως το 1923, 10 από τους 15 κομισάριους/υπουργούς της πρώτης επαναστατικής κυβέρνησης με την Οκτωβριανή Επανάσταση με κατηγορίες πως ήταν πράκτορες της Γερμανίας, Ιαπωνίας και Αγγλίας και λειτουργούσαν σε περιπτώσεις ως πράκτορες ήδη από την απαρχή της επανάστασης του 1917. Την περίοδο 1936-1938 έγιναν 1,7 εκατομμύρια συλλήψεις στο πλαίσιο των εκκαθαρίσεων από τις οποίες 681.692 κατέληξαν σε καταδίκες για εκτέλεση.
ΥΓ. Τέτοιες Δίκες “ονειρεύονται” να στήσουν κάποιοι συριζαίοι, τη “δεύτερη φορά αριστερά”. Η αλήθεια είναι ότι το προσπάθησαν και στην “πρώτη φορά αριστερά”, με τη σκευωρία της Novartis, αλλά δεν τα κατάφεραν.
