Μεγάλη Παρασκευή, μια μέρα-σταθμός για την Ορθοδοξία, μια μέρα που οι Έλληνες βιώνουν το νόημά της παραδοσιακά στα βάθη των αιώνων.
Ήθη και έθιμα που τιμούν τον Χριστό, σέβονται τα Άγια Πάθη Του, και συμβολισμοί που κρατούν ζωντανό το χρώμα της ημέρας. Πένθιμες καμπάνες από άκρη σε άκρη της χώρας, ομοιώματα του Ιούδα που καίγονται, αυστηρή νηστεία χωρίς λάδι και η κατανυκτική περιφορά του Επιταφίου αργά το βράδυ, είναι μόνο λίγα από αυτά που διαδραματίζονται κάθε χρόνο τέτοια μέρα.
Παλαιότερα στα χωριά μας, οι χριστιανοί αρνούνταν να βάλουν μέχρι και την κατσαρόλα πάνω στη φωτιά για να μαγειρέψουν, αρνούνταν να κάνουν οποιαδήποτε γεωργική –και όχι μόνον– εργασία, πλην των απολύτως απαραίτητων για την επιβίωση των ζώων τους.
Τη Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου και την Ακολουθία του Επιταφίου, ο στολισμός του οποίου ξεκινάει από τα μεσάνυχτα της Μεγάλης Πέμπτης στις εκκλησίες, ενώ παλαιότερα γινόταν με άνθη της υπαίθρου που έφερναν οι γυναίκες που τον στόλιζαν και παρέμεναν στο πλάι του μέχρι το πρωί που ο ιερέας ξεκινούσε τη λειτουργία.
Ακόμα και σήμερα σε μέρη της ελληνικής επαρχίας τη Μεγάλη Παρασκευή οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σαν να έχουν ένα δικό τους πρόσωπο νεκρό, πενθούν με τον Επιτάφιο Θρήνο και προσμένουν το ελπιδοφόρο μήνυμα της Αναστάσεως.
Η Μεγάλη Παρασκευή θα αναβιώνει πάντα κάθε Μεγάλη Παρασκευή της ζωής μας – κι ας μην την έλεγαν καν Παρασκευή.
