Για το τοξικό αυτό μίγμα πολιτικού ερασιτεχνισμού και δηλητηριώδους «μαρξιστικο-μαθηματικο-φιλοσοφικού» οιηματικού πυρήνα της συνύπαρξης Βαρουφάκη-Γκάλμπρεϊθ και της εναλλακτικής προτάσεώς τους είχα εγκαίρως αρθρογραφήσει, προειδοποιητικά, ήδη από τον Απρίλιο του 2015. Δυστυχώς –τότε– δεν ήμουν όσο επικριτικός θα έπρεπε
XΡΙΣΤΟΣ Χ. ΛΙΑΠΗΣ*
Με τον προεκλογικό πολιτικό χρόνο να πυκνώνει, νομίζω πως είναι η κατάλληλη στιγμή να θυμηθούμε τους εξυφαίνοντες το 2015 το περιβόητο Plan X ή Plan B, για την έξοδό μας από το ευρώ, ήτοι τον Γιάν(ν)η Βαρουφάκη και τον –τότε– άτυπο σύμβουλό του Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ (γιο του διάσημου Αμερικανού οικονομολόγου και καθηγητή του Χάρβαρντ, Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ, ο οποίος ήταν φίλος και πανεπιστημιακός συνάδελφος του Ανδρέα Παπανδρέου στις Ηνωμένες Πολιτείες) και τις συναφείς «ιδέες παρακολούθησης» με τα κινητά τηλέφωνα που κρύβονταν στα ψυγεία των ξενοδοχείων, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, οι οποίες παραλίγο να οδηγούσαν στο Grexit.
Για το τοξικό αυτό μίγμα πολιτικού ερασιτεχνισμού και δηλητηριώδους «μαρξιστικο-μαθηματικο-φιλοσοφικού» (κατά περιγραφή του ίδιου του Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ) οιηματικού πυρήνα της συνύπαρξης Βαρουφάκη-Γκάλμπρεϊθ και της εναλλακτικής προτάσεώς τους είχα εγκαίρως αρθρογραφήσει, προειδοποιητικά, ήδη από τον Απρίλιο του 2015. Δυστυχώς –τότε– δεν ήμουν όσο επικριτικός θα έπρεπε. Δυστυχώς, γιατί το φαρμάκι από το «δηλητηριασμένο δισκοπότηρο» (όπως είχε τιτλοδοτήσει στα αγγλικά το σχετικό με την ελληνική χρηματοοικονομική κρίση βιβλίο του –«Welcome to the Poisoned Chalice»– ο Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ) της αλαζονικής διαπραγμάτευσης Βαρουφάκη και των συνεργατών του το ήπιε μέχρι την τελευταία του σταγόνα η χώρα μας, περιμένοντας μπροστά στις ουρές των ΑΤΜ του καλοκαιριού του 2015.
Για να έρθει, πολλές φορές αργότερα, κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ο Αλέξης Τσίπρας να ξαναγεμίσει το πικρό αυτό ποτήρι με βαρύτερους μνημονιακούς φόρους και με τους λεγόμενους «κόφτες» του 2016, που ελπίζω να μην τους έχουμε ξεχάσει ούτε αυτούς.
Βεβαίως, αναγνωρίζουμε πως και στη διάρκεια των πριν από το 2015 μνημονιακών χρόνων, από το 2010 και εντεύθεν, οι πολίτες δεν εγεύοντο μέλι, ούτε τον ηδύγευστο οίνο της πάλαι ποτέ νεοελληνικής μας ευμάρειας, αλλά αυτό δεν σήμαινε πως έπρεπε να δοκιμάσουμε και το όξος της βαρουφακικής διαπραγματευτικής ανικανότητας, ούτε τη χολή της παρωπιδικής αυτολατρείας των επιφωνηματικών «Ουάου» του πρώην υπουργού Οικονομικών.
Ενός πρώην υπουργού, ο οποίος συμπαρέσυρε έναν ολόκληρο λαό, έχοντας προηγουμένως καθοδηγήσει σε ατραπό ολισθηρών αυταπατών και τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, στο χείλος της απόλυτης οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής και νομισματικής καταστροφής, μέσα από μια πρωτοφανή ακολουθία αστοχιών και λανθασμένων υποκειμενικών βεβαιοτήτων, η οποία είχε εικονογραφηθεί κωμικοτραγικά και σε ένα graphic novel που κυκλοφόρησε το 2016 με πρωταγωνιστή τον κ. Βαρουφάκη, υπό τον ευήχως παραστατικό τίτλο «WOW» (Ουάου)…
Κρίμα, λοιπόν, για τη χώρα μας που είχε στο τιμόνι της οικονομίας της, κατά την πιο κρίσιμη στιγμή της Μεταπολίτευσης, αυτό το μίγμα γραφικότητας, ανικανότητας και ακκισμού «εσoπριζομένου τη εικόνι ως έτερα διαλέγεσθαι». Και, φυσικά, Mea Culpa, Mea Culpa Grandissima, Mea Maxima Culpa, που το 2015 απέδωσα στον κ. Βαρουφάκη το «Σύνδρομο της Υβρεως», αντί να μιλήσω ανοικτά και απλά για την πολιτική του ακαταλληλότητα και επικινδυνότητα.
* MD, MSc, PhD, ψυχίατρος, διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών, πρόεδρος ΔΣ ΚΕΘΕΑ, μέλος Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Δημόσιας Υγείας
