Γράφει ο ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
Δεν προκαλούν έκπληξη οι λεκτικοί προπηλακισμοί και ο διχαστικός πολιτικός λόγος που χρησιμοποιούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κατά των πολιτικών αντιπάλων τους. Η αντικανονικότητα δεν θα μπορούσε να εκφραστεί πολιτικά καλύτερα από αυτό που έχει ομολογήσει η κυρία Αχτσιόγλου και εφαρμόζεται με επαγγελματισμό από την ηγεσία της Κουμουνδούρου. Αλλωστε ΣΥΡΙΖΑ με κανονικότητα δεν θα ήταν ΣΥΡΙΖΑ. Οπως και Αλέξης χωρίς Τσίπρα δεν θα ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Συνεπώς, όσοι επιμένουν να αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του ως «αντικανονικούς» ενταγμένους στην κανονικότητα του πολιτικού συστήματος, επιεικώς είναι αφελείς.
Περισσότερο, όμως, επικίνδυνοι από τους αφελείς είναι όσοι στο όνομα μιας δημοκρατικής κουλτούρας που ενίοτε διακατέχεται από ενοχές, πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης έχοντας ως δεδομένο ότι λειτουργεί στο πλαίσιο της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Και για να μην αφήνουμε αιωρούμενες υποψίες για το ποιοι είναι αυτοί, μερικοί εξ αυτών υπήρξαν «θύματα» της κυρίαρχης αντίληψης που υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ για τη… δημοκρατία με το άγριο. Οι «πιασμένοι» και οι «εκβιαζόμενοι» από το ΠΑΣΟΚ και κάποιοι άλλοι από τη Δεξιά που έβαλαν πλάτες στην πρώτη φορά Αριστερά και… συμπτωματικά βλέπουν με τα μάτια του Αλέξη Τσίπρα τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Οι «πιασμένοι» το ξανασκέφτονται και οι «κολλημένοι» με τον Μητσοτάκη περιμένουν στην κατηφόρα τον Τσίπρα που έχει πάρει φόρα για να κατηφορίσουν παρέα.
