«Έχω ένα όνειρο, ότι μια μέρα, στους κόκκινους λόφους της Γεωργίας, οι γιοι πρώην σκλάβων και οι γιοι πρώην ιδιοκτητών σκλάβων θα καθίσουν δίπλα-δίπλα στο τραπέζι της αδελφοσύνης». Το απόγευμα της 4ης Απριλίου του 1968, σαν σήμερα, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ έπεφτε νεκρός με μια σφαίρα στο λαιμό.
Του Χάρη Παυλίδη
Μια ώρα αργότερα ο οραματιστής αφροαμερικάνος ξεψυχούσε στο νοσοκομείο του Μέμφις. Στα 39 του χρόνια η σφαίρα σταματούσε το δικό του όνειρο, αλλά δεν θα κατάφερνε να σταματήσει τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς που θα ακολουθούσε. Όνειρα που συνεχώς τροφοδοτούσαν οι ιδέες του και ο βαθιά ανθρώπινος λόγος του.
Μερικούς μήνες αργότερα, τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου, κάποιες άλλες σφαίρες από το ίδιο πιστόλι του μίσους και του φανατισμού, θα σταματούσαν την ελπίδα που ενσάρκωναν οι ιδέες του Ρόμπερτ Κέννεντυ. Η Αμερική εκείνη τη χρονιά έχανε το όνειρό της. Και η ανθρωπότητα έχανε δύο μορφές του φιλελεύθερου ανθρωπισμού. Εκείνη όμως τη χρονιά, σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, ο κόσμος αποκτούσε διακύβευμα.
Οι ιδέες και τα λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ και του Μπόμπ Κέννεντυ τροφοδοτούσαν τα κινήματα για την ελευθερία και την ειρήνη, ενώ τα φιλελεύθερα δημοκρατικά κόμματα αποκτούσαν σημείο αναφοράς. Ο θάνατος τους αποτέλεσε το έναυσμα ώστε οι νέοι να βγούν στους δρόμους και να διεκδικήσουν την πραγματοποίηση των δικών τους ονείρων.
Εκείνη τη χρονιά ξεσπούσε στη Γαλλία το φοιτητικό κίνημα, ενώ τα μεγάλα γεγονότα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Κοινωνικές αναταράξεις στις ΗΠΑ και στο Μεξικό, η «Άνοιξη της Πράγας» έφερνε την εισβολή των σοβιετικών στη Τσεχοσλοβακία, ο πόλεμος στο Βιετνάμ προκαλούσε φοιτητικές διαδηλώσεις, ενώ στην Ελλάδα της δικτατορίας, το δημοψήφισμα για την αλλαγή του Συντάγματος ενδυνάμωνε την αντίσταση κατά της χούντας.
Σε όλα αυτά τα γεγονότα, καθώς και σε πολλά άλλα εκείνης της χρονιάς, οι μορφές του Λούθερ Κίνγκ και του Μπόμπ Κέννεντυ διαδραμάτιζαν σημαίνοντα ρόλο. Δεν ήταν το λάβαρο, αλλά οι ιδέες τους που ανεξάρτητα από τα ιδεολογικά κίνητρα των κινημάτων είχαν ριζώσει στις ψυχές των νέων.
Αυτοί με το αίμα τους υπήρξαν οι «υποκινητές» όσων διαδήλωναν για περισσότερη δημοκρατία και ελευθερία.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ είχε ένα όνειρο και ο Μπόμπ Κέννεντυ, ένας συνδυασμός Φρανκλίνου Ρούσβελτ και Τζέιμς Ντην, επιχειρούσε να το πραγματοποιήσει. Ευτυχώς πολλοί από μας ακόμα ονειρευόμαστε…
