Εκλογές (οι)
- διαδικασία στην οποία οι ψηφοφόροι ανταλλάσσουν την ψήφο τους με υποσχέσεις που δεν πρόκειται να εκπληρωθούν «τώρα που έρχονται εκλογές πρέπει να πιεστούν οι πολιτικοί να υποσχεθούν όσο το δυνατόν περισσότερα και μετά βλέπουμε»
- περίοδος κατά την οποία παρατηρούνται υπερφυσικά φαινόμενα «δεν τον πίστεψα όταν μου είπε ότι είδε γαϊδάρους να πετούν, αλλά μετά θυμήθηκα ότι έχουμε εκλογές».
Χωρίς σοβαρή εναλλακτική
Το πιο μεγάλο πρόβλημα σε αυτές τις εκλογές (και γενικώς, εδώ που τα λέμε) είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχει σοβαρή εναλλακτική στον Μητσοτάκη. Όχι επειδή η κυβέρνησή του ήταν μια καλή κυβέρνηση, αλλά επειδή οποιαδήποτε άλλη κυβερνητική εκδοχή (εντός των ορίων της πραγματικότητας) μοιάζει καταστροφική.
Δεν φαντάζομαι να υπάρχουν πολλοί λογικοί συμπολίτες που να θέλουν να βιώσουν μια Δέυτερη Φορά Αριστερά και το ΠΑΣΟΚ, που ίσως θα μπορούσε να εμφανιστεί ως ένα σοβαρό κεντρώο κόμμα, έχει αποφασίσει πως είναι μια λάιτ εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς Τσίπρα και Πολάκη, αλλά με όλο το συντηρητικό κόλλημα σ’ ένα παρελθόν γεμάτο κακιά δεξιά, αποστασία και «δημοκρατική παράταξη».
Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα απολύτως εκσυγχρονιστικό αντίπαλον δέος και άρα καμία πίεση να κάνει τις αλλαγές που θα ξαναϋποσχεθεί και οι οποίες, όπως όλες οι αλλαγές, οδηγούν σε συγκρούσεις που τόσο δείχνει να φοβάται.
Ζητείται λαοπλάνος
Καμαρώνει ο μπρόεδρος Τσίπρας που το γαλλικό περιοδικό «Le Point» (αυτό που τον είχε χαρακτηρίσει «τσαρλατάνο» το 2015) αναρωτήθηκε «Ποιος Τσίπρας θα μεταρρυθμίσει τη Γαλλία;»
Ίσως επειδή δεν κατάλαβε ότι αυτό που αναζητεί το περιοδικό είναι ένας λαοπλάνος που θα ανεβάσει τη σύνταξη στα 67 χωρίς ν’ ανοίξει μύτη, γιατί αυτός που συνήθως υποκινεί διαμαρτυρίες και ταραχές θα είναι στην κυβέρνηση.
Άλλα του λένε, άλλα καταλαβαίνει!
Σκέφτομαι ότι ο μπρόεδρος Τσίπρας ακούει να τον φωνάζουν «κομανέτσι» και νομίζει ότι θαυμάζουν το αθλητικό του παράστημα.
Δεν αποκλείω καθόλου να νομίζει ότι η φράση «κλάψαμε με τα αγγλικά του Τσίπρα» δηλώνει συγκίνηση για την ικανότητά του στις ξένες γλώσσες και φοβάμαι ότι κάθε φορά που του απευθύνεται η φράση που αποδίδεται στον Λένιν και κάνει λόγο για κάποιους χρήσιμους, εκείνος πιστεύει ότι επαινείται η χρησιμότητά του.
Δεν είναι κορόιδα…
Επιστρέφουν στα μαθήματα οι καθηγητές της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου, οι οποίοι με ηρωισμό παραιτήθηκαν όταν έληξε η σύμβασή τους.
Φυσικά τα αιτήματα που οδήγησαν στην ηρωική παραίτηση εκκρεμούν, αλλά αρκεί που ο ηρωισμός τους έγινε βάιραλ. Τώρα που οι καταλήψεις έληξαν, ήρθε η ώρα να γυρίσουν στη δουλειά τους.
Μπορεί να είναι ήρωες, αλλά δεν είναι και τίποτε κορόιδα.
