κωμικομαρξισμός (ο)
- πολιτικό ρεύμα της αριστεράς, του οποίου οι φορείς δηλώνουν μαρξιστές αναφερόμενοι στον Κάρολο Μαρξ (παρότι συνήθως έχουν διαβάσει μόνο τα τσιτάτα που έχουν προκύψει από τα έργα του) ενώ στην πραγματικότητα θυμίζουν τον Γκράουτσο Μαρξ «δύσκολα μπορεί να υπάρξει κόμμα που να είναι πιο συνεπές στις αρχές του κωμικομαρξισμού απ’ όσο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ» 2. η ελληνική αριστερά «μπορεί οι θέσεις του κωμικομαρξισμού να μη βγάζουν νόημα, αλλά σίγουρα βγάζουν γέλιο»
Παρατράγουδα χωρίς Katman;
Μετά την είσοδο του Βασίλη του Λεβέντη στη Βουλή είναι πολύ λίγα τα πράγματα που μπορεί να με εκπλήξουν και ομολογώ ότι ένα από αυτά ήταν η προσπάθεια της συντρόφισσας Πόπης να μιμηθεί την Αννίτα την Πάνια υποδεχόμενη στη σκηνή της παράστασης της Θεσσαλονίκης τον μπρόεδρο Τσίπρα αλαλάζοντας «ΕΛΑ ΠΡΟΕΔΡΕ, ΕΛΑ ΜΕ ΦΟΡΑ». Είμαι βέβαιος ότι δεν το έκανε επίτηδες, αλλά υποθέτω ότι τα πολλά χρόνια στην τηλεόραση την έκαναν να καταλάβει ενστικτωδώς ότι στην ίδια, στον μπρόεδρο, στον αψύ Κρητικό, στον δύο χρόνια στο Αιγάλεω, στον άγριο Χρήστο και γενικώς στους συντρόφους, η ατμόσφαιρα των Παρατράγουδων ταιριάζει περισσότερο από τη βαρετή ατμόσφαιρα των προεκλογικών συγκεντρώσεων. Εννοείται ότι το κωμικό αποτέλεσμα ήταν σπουδαίο κι αν μου επιτρέπεται μια παρατήρηση, νομίζω πως την επόμενη φορά χρειάζονται τα δύο πιατίνια που χτυπούσε η Αννίτα και ίσως και ένας χαιρετισμός-έκπληξη του Νίκου του Κατέλη ή της γυναίκας Μαραντόνα.
Αραχτοί και light!
Ακουσα και διάβασα κάποιους εκπαιδευτικούς να αρνούνται την τηλεκπαίδευση τις μέρες που τα σχολεία είναι κλειστά λόγω καιρικών συνθηκών επειδή «δεν θέλουν να δουλεύουν στον ελεύθερο χρόνο τους». Δεν έχω αντίρρηση, αρκεί ο «ελεύθερος χρόνος» (όπως αποκαλούν το ξαφνικό αραλίκι), αφού απελευθερωθεί από την εργασία, να απελευθερωθεί και από τη μισθοδοσία.
Κοίτα ποιος μιλάει για «δημοκρατία»…
Νομίζω ότι οι απειλές για αγριάδα του συντρόφου Σπίρτζη συζητούνται πολύ περισσότερο από όσο συζητιέται το πολύ πιο σημαντικό στη διαβόητη πια φράση του: τον ισχυρισμό ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει δημοκρατία και χρειάζεται οι σύντροφοι να την «επαναφέρουν». Αυτό, σε αντίθεση με την κωμική εικόνα του άγριου κυρ Χρήστου, είναι στ’ αλήθεια τρομακτικό αν σκεφτούμε τι έχει συμβεί τα τελευταία εκατό χρόνια οπουδήποτε στον κόσμο οι σύντροφοι ανέλαβαν να «επαναφέρουν» τη δημοκρατία.
Σου ’κανε ένα φρύδι!
Στην άχρηστη πληροφορία της ημέρας, το «Mephisto Effect» ή αλλιώς τα «Φρύδια Μεφίστο» είναι αυτό που συμβαίνει μετά από μια όχι και τόσο πετυχημένη επέμβαση μπότοξ όπου εξαιτίας της νέκρωσης των μυών στο κέντρο του μετώπου τα φρύδια σηκώνονται ψηλά μόνο στο πλάι θυμίζοντας τις απεικονίσεις του Μεφιστοφελή ή τον κινηματογραφικό Φου Μαντσού.
