τηλεδιοίκηση (η)
- αυτό που μπορεί ταυτοχρόνως να υπάρχει και να μην υπάρχει «πρόκειται περί ενός σπουδαίου φιλοσόφου, ο οποίος ασχολείται με υπαρξιακά ζητήματα και ανέπτυξε τη θεωρία σύμφωνα με την οποία ο Ανθρωπος είναι τηλεδιοίκηση»
- διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας «με τα χρόνια η τηλεδιοίκηση δημιούργησε ένα χάσμα ανάμεσά μας και αναγκαστικά χωρίσαμε»
- εργαλείο προπαγάνδας «δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να μετατρέψει σε τηλεδιοίκηση η Αριστερά».
Καινούργιο παραμυθάκι
Μετά τις καταγγελίες για τις ευθύνες της ιδιωτικοποίησης του δημόσιου ΟΣΕ, τις βόλτες στα γιαπιά του συντρόφου μπροέδρου με ξεναγούς συνταξιούχους σιδηροδρομικούς, τα ντοκουμέντα από τις διαδηλώσεις στη Γαλλία που ήταν φωτογραφίες από την Αργεντινή ή φωτοσοπιές, μετά από ένα φεστιβάλ ψεμάτων και απροκάλυπτης προπαγάνδας, οι σύντροφοι ξεκίνησαν να διηγούνται ένα καινούργιο παραμύθι με τον τίτλο «Η ιδιωτικοποίηση του νερού».
Φυσικά το νερό δεν ιδιωτικοποιείται, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία καθώς πάνω και σ’ αυτό το παραμύθι θα κολληθούν αγωνιστικά ένσημα, θα πωληθεί «αντίσταση και πάλη», θα φτιαχτούν φιλολαϊκά προφίλ και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού θα μείνει με την εντύπωση ότι η ύδρευση κινδυνεύει.
Σε μια χώρα που ακόμα και οι δημοσιογράφοι πασχίζουν να είναι ευχάριστοι και αποφεύγουν επιμελώς να είναι χρήσιμοι, οι σύντροφοι μόνο κερδισμένοι βγαίνουν ακόμα και από τα πιο τερατώδη ψέματά τους.
Φουλ του σανού!
Για να καταλάβετε πόσο απροστάτευτη είναι η ελληνική κοινωνία απέναντι στην προπαγάνδα σκεφτείτε ότι, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Public Issue, για ένα δυστύχημα στο οποίο όλοι όσοι έχουν ευθύνη, από τον σταθμάρχη μέχρι τον υπουργό, πληρώνονται από το Δημόσιο, το 58% του εξυπνότερου λαού του κόσμου πιστεύει ότι φταίει κάποια ιδιωτικοποίηση.
«Δούλεψα στον ΕΦΚΑ για τα παιδιά μου»
Με δάκρυα στα μάτια διάβασα την ανάρτηση της προέδρου της Ρυθμιστικής Αρχής Σιδηροδρόμων, η οποία με θάρρος αποκαλύπτει ότι «εργάστηκα ως υπάλληλος του ΕΦΚΑ για να μεγαλώσω τα παιδιά μου».
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό το πού μπορεί να οδηγήσει μια μάνα ο καπιταλισμός και ταυτοχρόνως είναι κρίμα που ο ελληνικός κινηματογράφος δεν ασχολείται πια με αυτά τα ανθρώπινα θέματα.
Ίσως επειδή δεν υπάρχει μια σύγχρονη Μάρθα Βούρτση να τα αναδείξει όπως τους αξίζουν…
Τι τους εμπόδιζε;
Ίσως να μην είναι και τόσο φρόνιμο τα στελέχη της κυβέρνησης να θυμίζουν σε κάθε ευκαιρία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψε την κλοπή σιδηροδρομικού υλικού σε πλημμέλημα γιατί ενώ για την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην παραβατικότητα δεν υπάρχουν απορίες, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί τι ήταν αυτό που τέσσερα χρόνια τώρα εμπόδιζε την κυβέρνηση να την ξανακάνει κακούργημα.
