καλλιτέχνης (ο)
- αυτός που όνειρό του είναι να προσληφθεί στο Δημόσιο «σήμερα ο Νίκος δίνει τις πρώτες του εξετάσεις στον ΑΣΕΠ και είναι ενθουσιασμένος, από μικρός άλλωστε φαινόταν ότι θα γινόταν καλλιτέχνης» 2. αμετροεπής «είναι τόσο καλλιτέχνης που κάθε φορά που δεν του κάνουν μια χάρη φωνάζει ότι είναι θύμα καταπίεσης» ΣΥΝ βαρουφάκης 3. αυτός που έρχεται από τους αιώνες, παλαιός «κάθε βαμπίρ που ξεπερνάει τα 500 έτη αξίζει να αποκαλείται καλλιτέχνης»
Μπαϊράκι χωρίς επιχειρήματα…
Το μόνο που χρειάζεται κανείς να ξέρει για να κατανοήσει τον γραφικό ξεσηκωμό κάποιων καλλιτεχνών (φαίνονται περισσότεροι γιατί ο βασισμένος στις δημόσιες σχέσεις κλάδος δεν πολυσηκώνει την αντίθετη άποψη) είναι ότι αυτό εναντίον του οποίου διαμαρτύρονται δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την καλλιτεχνική τους δραστηριότητα. Εχει όμως σχέση με τη δουλειά τους και σ’ αυτήν τη διαπίστωση δεν υπάρχει καμία αντίφαση. Από τη μεταπολίτευση και μετά η καλλιτεχνική καταξίωση έχει περισσότερο να κάνει με τις παρέες, τις πολιτικές θέσεις, την ανέξοδη «αλληλεγγύη», την επίδειξη «ευαισθησιών» και τους (πάντα επικερδείς) «αγώνες» παρά με την ίδια την τέχνη, οπότε είναι απολύτως λογικό κάποιοι να προσπαθούν να καταξιωθούν ή να διατηρηθούν στην επικαιρότητα χρησιμοποιώντας αυτήν την ιδιαιτέρως ασφαλή (το «καθεστώς» άλλωστε φροντίζει για τις επιδοτήσεις) και άκοπη (σε σχέση με την πραγματική δημιουργία) μέθοδο. Γι’ αυτό άλλωστε θα ακούσετε και θα διαβάσετε πολλά συνθήματα και ακόμα περισσότερες επικολυρικές διακηρύξεις, αλλά κανένα συγκεκριμένο και πρακτικό επιχείρημα από τη μεριά των διαμαρτυρόμενων.
Αυτοπυροβολισμός
Οι κινητοποιήσεις (αν εξαιρέσουμε το αυταρχικό κλείσιμο των δρόμων) είναι ό,τι πιο κοντά στον αυτοπυροβολισμό. Ισως επειδή ο ναρκισσισμός δεν επιτρέπει στους συνδικαλιστές καλλιτέχνες να καταλάβουν ότι κανείς δεν πρόκειται να ενοχληθεί από τη διακοπή των μαθημάτων στις κρατικές δραματικές σχολές, εκτός –ίσως– από τους ίδιους τους σπουδαστές τους. Για όλον τον υπόλοιπο κόσμο η πιθανή φετινή έλλειψη νέων ηθοποιών με δίπλωμα από κρατικές σχολές μάλλον δεν θα αλλάξει και πολλά.
Η απλή ερώτηση που κάνει τζιζ!
Φυσικά και εδώ η ευθύνη των δημοσιογράφων είναι τεράστια. Εχοντας και οι ίδιοι αντίστοιχα κίνητρα και σκεπτικό (είναι πιο εύκολο να παριστάνεις τον ευαίσθητο, παρά να είσαι λογικός) παρουσιάζουν τις κινητοποιήσεις των καλλιτεχνών με σεβασμό δυσανάλογο της ελάχιστης σοβαρότητας των κινητοποιούμενων. Απόδειξη το ότι αποφεύγουν να τους κάνουν την απλή ερώτηση που θα αποκάλυπτε τα πάντα: «Εσείς, ως καλλιτέχνης, τι δεν μπορείτε να κάνετε εξαιτίας του ΠΔ εναντίον του οποίου διαμαρτύρεστε;»
Εμπορικό δαιμόνιο
«Εγώ ήμουν και στην πάνω και στην κάτω πλατεία» είπε με καμάρι ο σύντροφος Βίτσας και κατάφερε με μια φράση και να διαψεύσει τους –τάχα αντιφασίστες– συντρόφους και να επιβεβαιώσει το εμπορικό δαιμόνιο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που ως καλοί έμποροι δεν ενδιαφέρονται για τα πολιτικά πιστεύω των πελατών τους. Οπως άλλωστε είπε και ο σύντροφος Βούτσης αναφερόμενος στην ψήφο των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, «όλες οι ψήφοι έχουν την ίδια αξία».
