παρακολουθήσεις (οι)
- αδιάφορο και βαρετό θέμα «καταλαβαίνω ότι όλα αυτά μπορεί να σου φαίνονται πολύ σημαντικά, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι για τους υπόλοιπους είναι εντελώς παρακολουθήσεις» 2. γελοιοποίηση «μα καλά, δεν καταλαβαίνει ότι με αυτά που λέει οδηγείται αναπόφευκτα σε παρακολουθήσεις;» 3. φανταστικές αφηγήσεις, παραμύθια «ναι, το ξέρω ότι αυτά που λέει είναι εντυπωσιακά, αλλά έχε υπ’ όψιν σου ότι τα μισά είναι παρακολουθήσεις»
Εχουν χάσει κάθε αίσθηση του γελοίου
Δεν ξέρω γιατί οι σύντροφοι γελοιποιούν το θέμα των παρακολουθήσεων και δεν θα προσπαθήσω να μαντέψω. Πιθανότατα απλώς έχουν χάσει κάθε αίσθηση του γελοίου (οφείλω βέβαια να πω ότι η ιδέα πως η κυβέρνηση παρακολουθούσε μεταξύ άλλων τα τηλέφωνα της Μαρίνας Πατούλη και του Λάκη Λαζόπουλου είναι, από κωμικής απόψεως, μια πολύ καλή ιδέα). Αυτό που είναι κάπως πιο εύκολο να εξηγηθεί είναι το γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ξανακάνει σημαία του ένα θέμα που δεν φαίνεται να ενδιαφέρει και πάρα πολλούς. Βλέπετε, η βρόμικη επιχείρηση να συνδεθεί η Νέα Δημοκρατία με την παιδοφιλία απέτυχε μετά τις αποκαλύψεις της συντροφικής εμπλοκής στην υπόθεση της 12χρονης και το πολύ σοβαρό θέμα Πάτση με τις σοβαρότατατες ευθύνες της Επιτροπής Πόθεν Εσχες εγκαταλείφθηκε καθώς στη συγκεκριμένη Επιτροπή που τριάμισι χρόνια έπαιζε με τον Πάτση την κολοκυθιά, συμμετείχε και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε… παρακολουθήσεις κι όποιος τσιμπήσει.
Περίεργα πράγματα
Περιέργως, καμία αντιπολιτευτική εφημερίδα δεν συνδέει (ούτε ως πιθανότητα, βρε αδερφέ) τις καταγγελλόμενες παρακολουθήσεις με επιχειρηματίες, πράγμα εξαιρετικά περίεργο αν κανείς σκεφτεί ότι οι επιχειρηματίες έχουν και τα χρήματα και τα κίνητρα να προμηθευτούν ένα σύστημα παρακαλούθησης που θα τους βοηθά να ελέγχουν τις κινήσεις αντιπάλων και «συμμάχων». Τώρα που το σκέφτομαι βέβαια ίσως πρέπει να σβήσω το «περιέργως».
Είναι ανάγκη να το μάθουμε όλοι;
Είμαι κάπως αμφίθυμος με τους σελέμπριτιζ που δημοσιοποιούν προσωπικά τους θέματα «προκειμένου να ευαισθητοποιήσουν». Θέλω να πω ότι συνήθως δεν μπορώ να καταλάβω πού τελειώνει η προσπάθεια ευαισθητοποίησης και πού αρχίζει το ψάρεμα δημοσιότητας ακόμα κι αν αυτή προκαλεί τον οίκτο. Συνεπώς δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω τον καθηγητή Μαραντζίδη, ο οποίος αποκάλυψε ότι «αισθάνεται περίεργα για κάθε μέρα που περνάει και ο πρωθυπουργός δεν παραιτείται». Περαστικά βέβαια, αλλά είναι ανάγκη να το μάθουμε όλοι;
Τι άλλο θ’ ακούσουμε;
Ακουσα την Κυριακή το πρωί κάποιους συμπολίτες να παρατηρούν ότι «μέχρι στιγμής δεν είχαμε μεγάλες καταστροφές ή θύματα από την Εύα» και να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η πρόνοια της Πολιτικής Προστασίας ήταν υπερβολική. Οπως καταλαβαίνετε, οι συγκεκριμένοι συμπολίτες ανήκουν σε εκείνη την κατηγορία ανθρώπων που κάθε φορά που ολοκληρώνουν ένα ταξίδι στην εθνική με το αυτοκίνητο χωρίς να τρακάρουν συμπεραίνουν ότι η χρήση ζώνης ασφαλείας στην εθνική είναι εντελώς υπερβολική.
