Άκουσα την πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ να ζητάει την απομάκρυνση των δύο κατά την εκτίμησή της υπουργών (που η ίδια θεωρεί πάλι κατά την εκτίμησή της υπεύθυνους για τις φωτιές) και διαπίστωσα δύο πράγματα:
Α) Η κ. Γεννηματά πρέπει να αισθάνεται ανασφαλής σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην αντιλαμβάνεται ότι με το να βάζει τις φωνές δεν σημαίνει ότι οι πασόκοι θα την προτιμήσουν έναντι του μετριοπαθή κ. Λοβέρδου.
Β) Κάποιος από τους συμβούλους της οφείλει να τις πει ότι η ακοή μας έχει κι αυτή τα δικά της όρια αντοχής και ανοχής. Ενδεχομένως να θεωρεί ότι απευθύνεται σε βαρήκοους, ή η ίδια να μην ακούει καλά και να πιστεύει ότι δεν ακούνε και οι άλλοι.
Σε κάθε περίπτωση η κ. Γεννηματά βγάζει- ας μου επιτραπεί η έκφραση- μια τσαντίλα που και η ίδια θα απορήσει εφόσον αντέξει να δει το βίντεο, ή τα βίντεος, με τις κατά καιρούς δηλώσεις της. Ίσως να είναι το χαρακτηριστικό της να είναι διαρκώς τσιτωμένη, αλλά όσοι την συμπαθούν θα πρέπει να την προστατεύσουν γιατί… δεν της πάει το στυλάκι.
Η κ. Γεννηματά, μια και πλησιάζουν οι εσωκομματικές εκλογές, είναι χρήσιμο για την ίδια να μάθει ότι σε μια αφήγηση δεν κυριαρχεί η φωνή (κραυγή) αλλά το αυτί. Το είπε ο Ίταλο Καλβίνο. Εντάξει, το καταλάβαμε, φωνάζει να παραιτηθούν ο Χρσυοχοΐδης( τι καημός κι αυτός) και ο Χαρδαλιάς για να τη βγεί από αριστερά του Λοβέρδου, αλλά τ’ αυτάκια μας τι φταίνε;
Και μια συμβουλή (αμετάφραστη) από τον Ηράκλειτο: Ακούσαι ουκ επιστάμενοι ουδ’ ειπείν.
Easy Writer
