Το πολιτικό ενδιαφέρον των εσωκομματικών συγκρούσεων συνήθως περιορίζεται στα όρια των κομμάτων, εκτός κι αν αυτές σχετίζονται με γενικότερα και σοβαρά θέματα των πολιτών ή της ίδιας της χώρας. Από την εμπειρία μου έχω συγκρατήσει, πως ενίοτε ακόμη και ακατανόητες εσωκομματικές έριδες αποκτούν μεγάλη πολιτική σημασία, όταν σχετίζονται με την ίδια την άσκηση κρατικής εξουσίας.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πλέον ότι οι κόντρες στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας την προηγούμενη δεκαετία είχαν ως αποτέλεσμα μία ομάδα να αυτονομηθεί, να απομακρυνθεί και να συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι προέκυψε το εξαμβλωματικό μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που άσκησε την κυβερνητική εξουσία για τεσσεράμισι χρόνια. Αυτή τη συνοδοιπορία οι Έλληνες από τη μια και οι δημοκρατικοί θεσμοί από την άλλη την πλήρωσαν ακριβά. Κανείς δεν ξεχνά την προκλητική παραδοχή «να ελέγξουμε τους αρμούς της εξουσίας», τις αποτυχημένες -ευτυχώς- απόπειρες χειραγώγησης των ΜΜΕ, τις ανοίκειες επιθέσεις στη Δικαιοσύνη, τη σκευωρία της Νοβάρτις… Και ακόμη ποιος δεν θυμάται τις ουρές έξω από τις τράπεζες, τα capital controls, το νόθο δημοψήφισμα του 2015 που παραλίγο να μας θέσει εκτός Ευρώ. Στα επικίνδυνα και πολλές φορές ολέθρια πεπραγμένα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υπήρξαν συγκεκριμένα πρόσωπα που δεν προέρχονταν πολιτικά από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά που τον συνέδραμαν άλλοτε κρυφίως και άλλοτε φόρα παρτίδα και μάλιστα πάση δυνάμει.
Αυτό το πολιτικό αλλαλούμ που δημιουργήθηκε μετά την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου είχε τεράστιο κόστος για τη χώρα μας, την κοινωνία και την οικονομία. Έχοντας όλοι κάνει τόσες θυσίες για να βγούμε στο ξέφωτο, τις είδαμε να πηγαίνουν χαμένες για το χατίρι κάποιων, είτε ιδεοληπτικών είτε πικραμένων. Μια τέτοια οδυνηρή ιστορία δεν επιτρέπεται να επαναληφθεί και δεν θα επαναληφθεί.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως κάποιοι δεν το διανοούνται. Πρώτα από όλα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που θέλει να επανέλθει στην εξουσία με τον διχαστικό κομπασμό πως θα είναι πιο αποτελεσματικό στο κυνήγι των αντιπάλων. Και στη συνέχεια ορισμένα στελέχη της επονομαζόμενης καραμανλικής πτέρυγας της ΝΔ με χαρακτηριστικές παρεμβάσεις τους.
Πολλοί πολίτες ανησυχούν για ένα τέτοιο παρδαλό, αλλά λίαν επικίνδυνο σενάριο. Οι ανησυχίες τους είναι ενισχυτικές της ομαλής πορείας της χώρας σε ένα απολύτως αναστατωμένο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον. Στην πράξη, όμως, εκτιμώ με σιγουριά, πως δεν υπάρχει περίπτωση η Ελλάδα να κατρακυλήσει πάλι σε μια παρόμοια κατηφόρα. Η πρόσφατη πολιτική μνήμη δεν έχει απωλεσθεί. Και οι πολιτικοί που αποτελούν το πραγματικό δημοκρατικό εμπόδιο σε μια τέτοια προοπτική είναι αυτή τη στιγμή και περισσότεροι και πειστικότεροι.
Το άρθρο του Ανδρέα Λοβέρδου δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Τα Νέα Σαββατοκύριακο»