«Σήμερα η ελληνική κοινωνία είναι πιο ώριμη, πιο έτοιμη, από πολλές άλλες ευρωπαϊκές κοινωνίες, με ένα παράξενο τρόπο μπορεί να είμαστε πίσω στην ανάπτυξη, είμαστε μπροστά στην ωριμότητα. Και γι’ αυτό νομίζω ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι χρόνια πολύ καλά για την Πατρίδα μας. Και δεν θα είναι πολύ καλά μόνο γιατί πιστεύω ότι είμαστε μια καλή Κυβέρνηση που θα κάνουμε μια καλή δουλειά. Θα είναι καλά χρόνια γιατί η ίδια η κοινωνία είναι έτοιμη να δεχτεί, να υποστηρίξει αλλαγές που πρέπει να κάνουμε» τόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνέντευξή του στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» και στον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου.
Ο Πρωθυπουργός μίλησε για τα παιδικά του χρόνια, τη φοιτητική του ζωή, τη γνωριμία με τη σύζυγό του Μαρέβα, το ρόλο της οικογένειας στη ζωή του, τα βαθύτερα πιστεύω του. «Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Και η δική μου δουλειά είναι να εξασφαλίσω την ισότητα των ευκαιριών. Τι σημαίνει αυτό; Σε μία κοινωνία η οποία έχει κοινωνικές ανισότητες όλοι όσοι φαντασιώθηκαν κοινωνίες απόλυτης ισότητας, κατέληξαν τελικά να προωθούν τα πιο σκληρά απολυταρχικά καθεστώτα. Άρα είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Έχουμε όλοι ίσα δικαιώματα, ίσες υποχρεώσεις. Δική μου δουλειά είναι να μπορώ να δίνω ίσες ευκαιρίες σε όλους, κυρίως στην αρχή της ζωής τους» τονίζει.
Αναφερόμενος σε θέματα της επικαιρότητας τόνισε ότι στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ «οι κυρώσεις κατά Ερντογάν ήδη δρομολογούνται για το θέμα της Κύπρου και πιστεύω ότι και στο ζήτημα της Συρίας θα υπάρξει μια αντίδραση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να ξεκινήσει με ένα εμπάργκο στις εξαγωγές ευρωπαϊκών όπλων στην Τουρκία».
Για το ζήτημα της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού, αποκάλυψε ότι είναι διατεθειμένος να προβεί σε υποχωρήσεις προκειμένου να υπάρξει η αναγκαία συναίνεση. «Θα κάνουμε υποχωρήσεις. Εγώ ήθελα και την επιστολική ψήφο. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν αντιδράσεις γι αυτό, είμαι διατεθειμένος να κάνω υποχώρηση και η διαδικασία να γίνεται μόνο στα προξενεία. Το κάνω γιατί θέλω να κάνω μία σύνθεση και να βρω μία λύση η οποία θα αντιμετωπίσει το μείζον. Και το μείζον είναι να μην αισθάνεται κάποιος την υποχρέωση να πρέπει να δώσει 1.000 και 2.000 ευρώ για να επιστρέψει στην Ελλάδα για να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα» επισήμανε.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπογράμμισε επίσης: «Έχω πει ότι δεν πρόκειται να συνδέσω σε καμία περίπτωση την αλλαγή του εκλογικού νόμου με την επερχόμενη συνταγματική αναθεώρηση. Έχω πει ότι αν δεν καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε τις 200 ψήφους που απαιτούνται, τότε οι επόμενες εκλογές, επειδή δεν εκτιμώ ότι με την απλή αναλογική θα σχηματιστεί Κυβέρνηση, θα είναι διπλές εκλογές».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε επίσης για τις σχέσεις με τους γονείς του, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ελευθέριο Βενιζέλο, για το αν έχει δίαυλο επικοινωνίας με τον Αλέξη Τσίπρα, για το μοντέλο διακυβέρνησής του και για το αν θα ένιωθε πιο χαλαρός χωρίς γραβάτα…
https://www.facebook.com/kyriakosmitsotakis/videos/494711941083115/
Η πολιτική δεν είναι μονόδρομος
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δεν θα ξεκινήσω χρονολογικά κύριε Πρόεδρε. Θα ξεκινήσω ρωτώντας πότε πρωτομπήκε το μικρόβιο της πολιτικής στο αίμα σας, στο μυαλό σας.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ίσως το μικρόβιο να υπήρχε πάντα κύριε Χατζηνικολάου και να βρισκόταν για αρκετά χρόνια σε καταστολή. Μεγάλωσα σε μια πολιτική οικογένεια. Τα βιώματά μου ήταν πολιτικά. Μελέτησα και ασχολήθηκα, σπούδασα Πολιτικές Επιστήμες. Είχα πάντα ένα ενεργό ενδιαφέρον για την πολιτική εν τη ευρεία έννοια. Για τον ενεργό πολίτη, για το πώς μπορεί να συμμετέχει, να συνδιαμορφώνει το μέλλον του τόπου του. Αλλά πρέπει να σας πω κύριε Χατζηνικολάου, ότι κάποια στιγμή γύρω στα 22 – 23 μου, ίσως επηρεασμένος και από το γεγονός ότι ο πατέρας μου είχε χάσει τις εκλογές του 1993, είχα πει στον εαυτό μου ότι δεν θα ασχοληθώ με την πολιτική. Ήταν η εποχή που έκανα μια στροφή και στις σπουδές μου και πέρασα μια δεκαετία στον ιδιωτικό τομέα, πιστεύω αρκετά επιτυχημένα, σε μία εποχή που η πολιτική ήταν όντως πολύ μακριά από το μυαλό μου. Δεν ήταν, δηλαδή, μία συνειδητή στρατηγική, ότι έπρεπε να εργαστώ στον ιδιωτικό τομέα, διότι αυτό θα ήταν καλό στο βιογραφικό μου. Εκείνη την εποχή, η απόφαση που είχα πάρει ήταν ότι δεν θα ασχοληθώ με την πολιτική. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα μετά το 1997, είχα μία επιτυχημένη σταδιοδρομία.
Έπιασα τον εαυτό μου πολλές φορές να συμμετέχει σε συζητήσεις. Με έτρωγε η ενασχόληση με τα κοινά και είπα στον εαυτό μου κάτι πολύ απλό ως κάποιος ο οποίος έχει ένα αναγνωρίσιμο όνομα, έχει τη δυνατότητα να μπει στην πολιτική πολύ εύκολα: αν εσύ δεν κάνεις αυτό το βήμα, πως θα πείσεις κάποιον άλλον ενδεχομένως, ο οποίος δεν έχει το ίδιο πλεονέκτημα να συμμετέχει στα κοινά; Διότι για εμένα το άνοιγμα της συμμετοχής στην πολιτική διαδικασία αποτελούσε από τότε ένα μεγάλο στοίχημα. Πήρα την απόφαση το 2003, πολιτεύτηκα χωρίς να περιμένω κατ’ ανάγκη, χωρίς να έχω προδιαγράψει την πολιτική μου πορεία, λέγοντας πάντα στον εαυτό μου, ότι αν αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μου αρέσει, να αισθάνομαι ότι δεν είμαι χρήσιμος, υπάρχει πάντα κάτι άλλο το οποίο μπορώ να κάνω, και το οποίο να με ικανοποιεί. Γιατί με γέμιζε, αφού κέρδιζα καλά χρήματα. Δεν ήταν τα χρήματα ποτέ αυτά τα οποία ήταν ο κυρίαρχος στόχος στη ζωή μου. Αλλά θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό, κύριε Χατζηνικολάου, όποιος ασχολείται με τα κοινά, να το κάνει με απόλυτη αφοσίωση. Γνωρίζοντας όμως ότι η επιλογή αυτή δεν είναι μονόδρομος και ότι αν για οποιοδήποτε λόγο, είτε επιλέξει να μη συνεχίσει να ασχολείται, είτε επιλέξει ο λαός ότι δεν πρέπει να καταλαμβάνει μία θέση ευθύνης, να γνωρίζει ότι μπορεί να κάνει κάτι άλλο στη ζωή του.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Πριν πάω στα παιδικά χρόνια, από τα οποία θα ξεκινήσουμε τη διήγηση της διαδρομής σας, μια που το λέτε, θέλω να ρωτήσω αν περνάει από το μυαλό σας το ενδεχόμενο -κάποια στιγμή- να μην είστε πια στην πολιτική σκηνή και αν είναι ένα ενδεχόμενο, για το οποίο είστε προετοιμασμένος. Δηλαδή, αν έχετε σκεφτεί στην περίπτωση που κάποια στιγμή αποσυρθείτε από την ενεργό πολιτική, τι θα κάνετε;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Είναι ενδιαφέρον το ερώτημα κ. Χατζηνικολάου. Πρέπει να σας πω ότι μεθαύριο θα συμπληρώσω 100 μέρες σε αυτό το γραφείο και όπως καταλαβαίνετε το ερώτημά σας είναι ολίγον πρόωρο. Έχω όμως απόλυτη αίσθηση ότι η πολιτική δεν είναι ένα επάγγελμα το οποίο έχει χαρακτηριστικά μονιμότητας. Δεν έχει καμία μονιμότητα. Έχω επίσης απόλυτη συναίσθηση, ότι σε αυτό το γραφείο, στο οποίο έχουν κάτσει κορυφαίες φυσιογνωμίες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, είμαστε όλοι προσωρινοί. Όλοι κάποια στιγμή θα φύγουμε. Το λέω στον εαυτό μου. Το λέω στους συνεργάτες μου. Το ζητούμενο ποιο είναι; Να αξιοποιήσουμε το χρόνο που είμαστε εδώ, να υπηρετήσουμε τις δικές μας προτεραιότητες. Πάντα υπάρχει ζωή πέρα από την πολιτική. Υπάρχει ζωή δίπλα στην πολιτική. Όσο πολιτευόμαστε πρέπει να κρατάμε ένα μικρό κομμάτι του χρόνου μας για να μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα που μας αρέσουν. Να περνάμε χρόνο με την οικογένειά μας, να περνάμε χρόνο με τους φίλους μας, οι οποίοι πάντα αποτελούν και το καλύτερο φίλτρο και πολλές φορές σου λένε πράγματα τα οποία κάποιοι στο γραφείο μπορεί να μην τολμούν να σου πούν. Άρα, βεβαίως υπάρχει και ζωή μετά την πολιτική. Αν με ρωτάτε όμως αν το σκέφτομαι, όχι. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι έχουμε πάρα πολλή δουλειά ακόμα μπροστά μας και είμαι ικανοποιημένος που έχουμε κάνει καλό ξεκίνημα, αλλά η δουλειά τώρα ξεκινάει.
Οι σχέσεις του με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη
Οι σχέσεις του με τον Κωνσταντίνο ΜητσοτάκηΝ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Θέλω να σας γυρίσω τώρα πίσω στα παιδικά σας χρόνια. Θέλω να μου μιλήσετε για τους γονείς σας, για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως πατέρα και για την Μαρίκα Μητσοτάκη ως μητέρα. Θέλω να ξεκινήσετε αυτή τη διήγησή σας απαντώντας σε ένα ερώτημα που ξέρω ότι έχει μια συναισθηματική χροιά. Πείτε μου, κύριε Πρόεδρε, δεν νιώθατε να σας λείπουν την ώρα της ορκωμοσίας σας ως Πρωθυπουργός; Θέλω να πω, δεν θα θέλατε να είναι εκεί, να είναι παρόντες και να δουν αυτή την τόσο σημαντική στιγμή;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Όταν έγραφα την δήλωση για την εκλογική μας νίκη -ειρήσθω, εν παρόδω σ’ αυτές τις περιπτώσεις γράφει κανείς πάντα όχι μία δήλωση, αλλά δύο δηλώσεις, γιατί δεν μπορεί να προεξοφλήσει ποτέ την…
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δήλωση νίκης και δήλωση ήττας, λοιπόν.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν πιστεύω ότι υπήρχε κάποια περίπτωση να χάσουμε, αλλά δήλωση πιο περιορισμένης νίκης. Υπήρχε μια δήλωση για μία μεγάλη νίκη και μία δήλωση για μία μικρότερη νίκη. Αλλά αισθάνθηκα την ανάγκη να αναφερθώ ότι πιστεύω πως η ευχή των γονιών μου θα με συνοδεύει σε αυτή τη δύσκολη προσπάθεια την οποία ξεκινώ. Είμαι τυχερός, κ. Χατζηνικολάου, διότι οι γονείς μου με έκαναν σε σχετικά προχωρημένη ηλικία για τα δεδομένα της εποχής τουλάχιστον και με τον πατέρα μου είχα 50 χρόνια διαφορά, μισό αιώνα. Είχα τη χαρά να τον έχω κοντά μου ενεργό και διαυγή μέχρι τα 99 του χρόνια. Με είδε Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, αλλά κυρίως με είδε καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας μου να ωριμάζω, να είμαι δημιουργικός σ’ αυτά τα οποία έκανα, να κάνω οικογένεια, να κάνω παιδιά. Νομίζω ότι αυτά, ξέρετε, μερικές φορές χάνονται μέσα στην προβολή της δημόσιας εικόνας, αλλά αυτές είναι οι προσωπικές στιγμές οι οποίες τελικά μένουν σε όλους. Διότι όταν θα σβήσουν όλα αυτά τα φώτα της δημοσιότητας, αυτό το οποίο μένει -και το γνωρίζω πολύ καλά- είναι η οικογένεια. Στη δική μου την περίπτωση μένει η γυναίκα μου, τα παιδιά μου. Όπως και για τους γονείς μου, ήταν οι ίδιοι, η δική τους σχέση και τα παιδιά τους.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τι μπαμπάς ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης; Τι πατέρας ήταν; Ήταν αυστηρός; Ήταν δίκαιος; Άκουγε; Ήταν παρών και σε ποιο βαθμό;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ήταν αρκετά παρών τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, γιατί στο Παρίσι όταν βρεθήκαμε εξόριστοι λόγω της χούντας υπήρχε χρόνος.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τώρα το θυμήθηκα που είπατε στη Βουλή ότι: ήμουν ο μικρότερος πολιτικός πρόσφυγας σε ηλικία μηνών και σας ειρωνεύτηκαν οι βουλευτές της Αντιπολίτευσης.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Έχω ακούσει πολλές τέτοιες ειρωνείες. Ήταν μία φράση που την άκουγα μέσα στο σπίτι μου, ο πατέρας μου την είχε χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά και σε καμία περίπτωση δεν χρησιμοποιήθηκε υποτιμητικά εις βάρος των ανθρώπων οι οποίοι υπέφεραν τα χρόνια της χούντας. Η πραγματικότητα όμως δεν αλλάζει….
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Θα τον ακούσουμε σε λίγο σε ένα βίντεο να το περιγράφει…
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Η οικογένειά μου έφυγε εξόριστη. Ο πατέρας μου διέσχισε το Αιγαίο Δεκαπενταύγουστο, παραμονή Δεκαπενταύγουστου, με ένα σκάφος έξι μέτρων. Η μητέρα μου ήταν υπό κατ’ οίκον περιορισμό με τέσσερα παιδιά και έφυγε 11 μέρες μετά. Αυτή είναι μία ιστορική πραγματικότητα. Τώρα μπορεί να την περιγράψει κανείς όπως θέλει, αλλά μην φτάνουμε στο σημείο να παραχαράσσουμε και την ιστορία. Έρχομαι στο ερώτημά σας τι πατέρας ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ήταν ένας άνθρωπος με πολύ δυνατή προσωπικότητα, πιο καλός στο να επικοινωνεί με το μυαλό και λιγότερο ίσως με το συναίσθημα, αλλά, όταν εκλέχθηκε Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και εκ των πραγμάτων είχαμε μία πιο αραιή επαφή, η προτεραιότητά του ήταν να γίνει Πρωθυπουργός. Θα έλεγα ότι πέρασαν και οι σχέσεις μας τη σχετική δυσκολία της εφηβείας και ενός σταδίου που αμφισβητεί κανείς τις επιλογές του πατέρα του. Αλλά έχω μία πολύ μεγάλη ικανοποίηση ότι ήταν μία σχέση η οποία έγινε τόσο καλύτερη με το πέρασμα του χρόνου, που δεν είναι αυτονόητο. Όταν οι άνθρωποι φτάνουν, ξέρετε, σε μεγαλύτερη ηλικία μπορεί ορισμένα πράγματα να τα θεωρούν δεδομένα. Εμείς κάναμε μία συνειδητή προσπάθεια μία καλή σχέση να την κάνουμε ακόμα καλύτερη. Και έφυγε, πιστεύω, έχοντας δει αυτά τα οποία ήθελε να δει. Μου είπε αυτά τα οποία έπρεπε να μου πει, εγώ του είπα αυτά που ήθελα να του πω. Και ο κύκλος της ζωής κλείνει με ένα τρόπο που μας αφήνει κάπου μία ικανοποίηση από το γεγονός ότι ζήσαμε μία γεμάτη και δημιουργική σχέση.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Κάπου διάβασα – δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, εσείς θα μου το επιβεβαιώσετε ή θα μου το διαψεύσετε- ότι σε μία συζήτηση με φίλους, με γνωστούς, όταν σας ρώτησαν πού βάζεις τον πήχη για την πρωθυπουργία σου είπατε ότι: θα ήθελα να γίνω καλύτερος Πρωθυπουργός και από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Όχι, δεν το έχω πει.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δεν το έχετε πει. Το διαβάσατε και εσείς.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν θα το έλεγα γιατί θεωρώ ότι…
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Πώς ήταν σαν Πρωθυπουργός και σαν πολιτικός κατά τη γνώμη σας; Πώς τον κρίνετε;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Να ξεκινήσω, λοιπόν. Όταν δίνω συμβουλές στα παιδιά μου τους λέω: μη συγκρίνεστε ποτέ με κανένα. Μη συγκρίνεστε με κανένα, είστε αυτοί που είστε, οι συγκρίσεις δημιουργούν πάντα είτε υπερβολικές προσδοκίες είτε ανασφάλεια είτε και εφησυχασμό. Άλλες εποχές και δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Άλλο καιροί. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ένας Πρωθυπουργός ο οποίος έκατσε σε αυτό το γραφείο (την εποχή που το γραφείο ήταν εκεί, αν θυμάμαι καλά, ήταν σε άλλη θέση), σε δύσκολες συγκυρίες. Θεωρώ ότι σε πολλά πράγματα ήταν μπροστά από την εποχή του. Πίεσε για μεταρρυθμίσεις για τις οποίες η ελληνική κοινωνία δεν ήταν έτοιμη. Έχω μελετήσει όλους τους Πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης, όχι μόνο τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη διότι είναι πάντα καλύτερα να μαθαίνεις από τα λάθη των άλλων παρά τα δικά σου. Άρα για εμένα είναι σίγουρα μία ενδιαφέρουσα συναισθηματική συνέχεια, αλλά δεν είναι κάτι το οποίο με απασχολεί ούτε αισθάνομαι ότι συγκρίνομαι με κανένα. Συγκρίνομαι με τον πήχη που βάζω ο ίδιος για τον εαυτό μου. Και βάζω τον πήχη ψηλά για εμένα και τους συνεργάτες μου γιατί πολύ απλά, απέναντι στη χώρα, απέναντι στους πολίτες που μας εμπιστεύτηκαν, απέναντι σε όλους τους Έλληνες -γιατί από τη στιγμή που μπήκα σε αυτό το γραφείο είπα στον εαυτό μου: υπάρχει μία ελληνική σημαία από πίσω μας, μία ευρωπαϊκή σημαία, είμαι Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων και αυτό πρέπει να το τονίσω- δεν έχουμε δικαίωμα να αποτύχουμε και δεν θα αποτύχουμε.
Ο ρόλος της Μαρίκας
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Θα έρθω σε αυτό, κρατώ το «Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων» για τη συνέχεια. Θέλω να ρωτήσω, πριν, για τη Μαρίκα Μητσοτάκη, τι είδους μητέρα ήταν. Ήταν μία γυναίκα με πολύ ισχυρή προσωπικότητα, μία πολύ δυναμική γυναίκα.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ναι, η γυναίκα η οποία έκανε πίσω για να στηρίξει τον άνδρα της, γιατί θα μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα η ίδια, μία γυναίκα η οποία στήριξε την οικογένεια πάντα και ήταν η κολώνα του σπιτιού με μεγάλη αδυναμία, αναμενόμενη, στο μόνο γιο μετά από τρεις κόρες -αυτό το οποίο λέω είναι νομίζω αναμενόμενο -με μία πολύ ωραία και ζωντανή σχέση μαζί της. Της οφείλω πάρα πολλά, της οφείλω κυρίως το μάθημα ζωής το οποίο έδωσε η ίδια, να μην το βάζεις ποτέ κάτω, να παλεύεις τις δυσκολίες….
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Με τα προβλήματα της υγείας της.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Η ζωή σε φέρνει μερικές φορές αντιμέτωπο με μεγάλες αντιξοότητες. Τις πολέμησε. Έκανε τέσσερα παιδιά όταν οι γιατροί στην Αμερική της είχαν πει ότι δεν πρέπει να κάνει παιδί διότι είχε κάνει πάρα πολύ βαριές επεμβάσεις στη σπονδυλική της στήλη. Τους αγνόησε και ευτυχώς δεν σταμάτησε στα τρία. Και για εμένα ήταν πάντα ένα παράδειγμα ενός ανθρώπου με μεγάλα ψυχικά αποθέματα, αλλά της αναγνωρίζω κάτι ακόμα: Είχε το θάρρος της γνώμης της. Μερικές φορές….
Ν ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Γινόταν και δυσάρεστη.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ναι, έλεγε τα πράγματα όπως είναι, αλλά προτιμώ τους ανθρώπους οι οποίοι σου λένε τα πράγματα έτσι όπως είναι και ας πουν και καμία κουβέντα παραπάνω, από αυτούς που θα σου λένε πάντα την καλή κουβέντα και από πίσω θα σκέφτονται άλλα. Η Μαρίκα Μητσοτάκη αυτό που έβλεπες αυτό ήταν. Και αν είχε κακή άποψη για εσένα θα σου το έλεγε κατάμουτρα και δεν θα είχε καμία δυσκολία.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Πόσο δύσκολη ήταν η συμβίωση με τα κορίτσια, με τις αδελφές; Γιατί είστε ο μοναδικός γιος με τρεις αδερφές.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Εύκολη. Καταρχάς υπήρχε τόσο μεγάλη διαφορά που ουσιαστικά μεγάλωσα από ένα σημείο και πέρα μόνος μου. Είχα μία πολύ καλή σχέση με τις αδελφές μου και εντάξει παραπάνω φροντίδα στο σπίτι, ειδικά όταν ήμουν μικρός. Δεν έχω κανένα παράπονο.
«Νοιαζόμαστε για όλους και κυρίως για τους πιο αδύναμους»
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τώρα γυρνάω σ’ αυτό το «Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων» που είπατε λίγο πριν. Η αντιπολίτευση σας κατηγορεί ότι «μισείτε», αυτή είναι η λέξη, «Νιώθει – λέει – μίσος ο Πρωθυπουργός για τους εργαζομένους». Το άκουσα με τα αυτιά μου να το λένε κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως, επίσης, άκουσα να αναφέρουν ξανά και ξανά μια δήλωση που κάνατε ότι «Δεν είμαστε όλοι ίσοι» και θέλω να έχω το σχόλιό σας, θέλω να έχω την απάντησή σας.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Είναι οι ίδιοι οι οποίοι προεκλογικά μιλούσαν για την επιβολή της επταήμερης εργασίας, για την καρατόμηση των επιδομάτων, για ένα σκληρά ταξικό κράτος. Τα προσπερνώ όλα αυτά και λέω ότι μιλάμε με τα ίδια τα αποτελέσματα της πολιτικής μας. Όχι απλά δεν κόπηκε κανένα επίδομα, μειώσαμε τους φόρους στην ακίνητη περιουσία κατά 30% στους πιο αδύναμους συμπολίτες μας και κατά 20% στη μεσαία τάξη, φέρνοντας πιο μπροστά μια σημαντική εξαγγελία την οποία είχαμε προγραμματίσει για το 2020. Μειώνουμε τον εισαγωγικό φορολογικό συντελεστή για εισοδήματα μέχρι 10.000 στο 9% από το 22% που βρήκαμε. Αυτές είναι πολιτικές οι οποίες στηρίζουν, κύριε Χατζηνικολάου, τον κόσμο της εργασίας και τους πιο αδύναμους συμπολίτες μας. Όταν ασχοληθήκαμε με το ζήτημα των καρκινοπαθών οι οποίοι περίμεναν ώρες στις ουρές των φαρμακείων του ΕΟΠΥΥ, αντιμετωπίσαμε ένα ανθρώπινο πρόγραμμα πιο αδύναμων συμπολιτών μας και πιστεύω ότι το λύνουμε με πολύ αποτελεσματικό τρόπο. Το κάναμε. Μπορεί να σας ακούγεται απλοϊκό αυτό γιατί νοιαζόμαστε, νοιαζόμαστε για όλους και κυρίως για τους πιο αδύναμους.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Αυτή η δήλωση «Δεν είμαστε όλοι ίσοι και δεν μπορούμε να γίνουμε». Τι νόημα είχε;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν γεννιόμαστε όλοι ίδιοι. Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Και η δική μου δουλειά είναι να εξασφαλίσω την ισότητα των ευκαιριών. Τι σημαίνει αυτό; Σε μία κοινωνία η οποία έχει κοινωνικές ανισότητες όλοι όσοι φαντασιώθηκαν κοινωνίες απόλυτης ισότητας, κατέληξαν τελικά να προωθούν τα πιο σκληρά απολυταρχικά καθεστώτα. Άρα είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Έχουμε όλοι ίσα δικαιώματα, ίσες υποχρεώσεις. Δική μου δουλειά είναι να μπορώ να δίνω ίσες ευκαιρίες σε όλους, κυρίως στην αρχή της ζωής τους, στα νέα παιδιά τα οποία μπορεί να γεννιούνται σε οικογένειες που έχουν χαμηλότερες εισοδηματικές δυνατότητες για να μπορούν να φτάσουν όσο ψηλά η σκληρή τους δουλειά τους επιτρέπει. Δεν πιστεύω στην ίση κατάληξη της διαδρομής του καθενός. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ελεύθεροι να δημιουργούν. Οι πιο επιτυχημένοι θα προχωρήσουν πιο μπροστά και χρέος του κράτους είναι να παρέχει ένα δίχτυ προστασίας γι’ αυτούς που στο δύσκολο αγώνα της ζωής μπορεί να μην τα καταφέρουν.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Σας προβοκάρω τώρα. Εσείς προέρχεστε από μία οικογένεια με μεγάλο όνομα στην πολιτική, μία οικογένεια με καταγωγή από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, αλλά και από τον Κυριάκο και μετά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, γιατί και ο παππούς ήταν πολιτικός αρχηγός στην Κρήτη, και είστε επίσης ένας πολιτικός ο οποίος πέρασε απ’ το Harvard, πέρασε από το Κολέγιο Αθηνών, είχε μεγάλες ευκαιρίες να δημιουργήσει αυτό το βιογραφικό για το οποίο μιλήσαμε πριν. Επομένως;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Έχετε δίκιο να θέτετε το ερώτημα. Είμαι -θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς- ένα προϊόν αυτού του οποίου αποκαλεί κάποιος «ελίτ», για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, έτσι όπως κάποιοι θέλουν να με παρουσιάσουν. Έχω να πω δύο πράγματα γι’ αυτό: Πρώτον, πράγματι είχα ευκαιρίες. Δούλεψα πάρα πολύ σκληρά για να μπορέσω να φτάσω εδώ που έφτασα. Μπήκα στο Harvard, αποφοίτησα αριστούχος. Δεν νομίζω ότι πιστεύει κανείς ότι σε ένα σκληρά αξιοκρατικό αμερικάνικο Πανεπιστήμιο αποφοιτεί κανείς αριστούχος επειδή έχει ένα όνομα αναγνωρίσιμο στην Ελλάδα. Ένας από τους λόγους που αισθάνθηκα την ανάγκη, κ. Χατζηνικολάου, να φύγω από την Ελλάδα στα 18 μου ήταν γιατί ακριβώς ήξερα ότι πάντα στην Ελλάδα θα με έβλεπαν μέσα από έναν παραμορφωτικό φακό, είτε πολύ ευνοϊκά, είτε ενδεχομένως πολύ αρνητικά. Και δεν το ήθελα αυτό. Ήθελα να σταθώ στα πόδια μου, αναγνωρίζοντας απόλυτα όμως ότι είχα περισσότερες ευκαιρίες από αυτές που κάποιος άλλος έχει. Και ο μεγάλος μου αγώνας και η συμμετοχή μου στα κοινά και η μεγάλη μου ευαισθησία είναι ακριβώς για να μπορώ να δώσω ευκαιρίες και σ’ αυτούς οι οποίοι δεν είχαν τα ίδια προνόμια να μπορέσουν να πετύχουν κάτι ανάλογο με αυτό το οποίο μπορεί να πετύχω εγώ. Έχει αξία λίγο να το δείτε.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Το ερώτημα που θα σας έκανε ένας νέος άνθρωπος είναι εάν εσείς μπορείτε να καταλάβετε το μέσο άνθρωπο. Αν δηλαδή κάποιος που προέρχεται από μία ισχυρή πολιτική οικογένεια -και πλούσια οικογένεια- μπορεί να καταλάβει, να νιώσει τις ανάγκες του μέσου ανθρώπου;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Να αντιστρέψω το ερώτημα. Πρέπει κανείς να έχει περάσει καρκίνο για να καταλάβει τον πόνο ενός καρκινοπαθούς ο οποίος περιμένει πέντε ώρες στην ουρά του ΕΟΠΥΥ; Όχι. Η πολιτική δεν απαιτεί να έχουμε βιώσει οι ίδιοι όλα τα προβλήματα τα οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Θα ήταν αδύνατο εξάλλου να συμβεί αυτό, διότι θα έπρεπε να ταυτιζόμαστε βιωματικά με κάθε πρόβλημα. Αυτό είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο. Απαιτεί όμως μεγάλα αποθέματα ψυχικής ταύτισης με το πρόβλημα του άλλου και αυτό σημαίνει, πολλές φορές, ότι πρέπει να βγούμε από τη ζώνη αυτού που περιγράφεται ως βολικό και να προσπαθούμε να σκεφτούμε τι σημαίνει να ζει κάποιος σήμερα με 500 ή 600 ή 700 ευρώ. Γιατί εμείς δεν ζούμε έτσι. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και ταυτόχρονα απαιτεί και αρκετό ρεαλισμό, ώστε να μπορούμε να θέτουμε προτεραιότητες και να δίνουμε εφαρμόσιμες λύσεις. Η απάντηση λοιπόν είναι ότι δεν αποτελεί προνόμιο ή τεκμήριο κοινωνικής ευαισθησίας η προέλευση κάποιου. Έχω τεράστιο σεβασμό στους ανθρώπους οι οποίοι ξεκινούν χωρίς πολλά εφόδια και φτάνουν ψηλά. Και πρέπει να σας πω ότι στο επιτελείο μου έχω πολλούς τέτοιους ανθρώπους και μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να κάνω και «διακρίσεις», θετικές διακρίσεις θα τις έλεγε κανείς, υπέρ ανθρώπων οι οποίοι δεν είχαν τα ίδια πλεονεκτήματα με εμένα. Άρα, αν με ρωτήσετε γιατί μπήκα στην πολιτική; Γιατί θέλω τη δύναμη την οποία μπορεί να έχω στα πρώτα μου βήματα, να την αξιοποιήσω έτσι ώστε να δημιουργήσω ένα περιβάλλον όσο το δυνατόν πιο ίσων ευκαιριών. Και όταν μιλάω για ίσες ευκαιρίες κ. Χατζηνικολάου, μιλάω πάνω απ’ όλα για την Παιδεία. Μιλάω πάνω απ’ όλα για την εκπαίδευση. Λέω για τη δυνατότητα ένα παιδί το οποίο προέρχεται από μία πιο φτωχή, από μία ενδεχομένως οικογένεια με περισσότερα προβλήματα, να έχει πρόσβαση σε μία ποιοτική δημόσια εκπαίδευση ,να αποκτήσει γνώσεις, δεξιότητες και κατάρτιση, ώστε να μπορέσει να αποκτήσει τα εφόδια εκείνα, αν δουλέψει σκληρά -γιατί για αυτό κανένα κράτος δεν μπορεί να μεριμνήσει- τότε να μπορεί να έχει πιθανότητες μεγάλες να πετύχει στη ζωή του.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Πάμε να δούμε ένα βίντεο από την εκπομπή της Σεμίνας Διγενή, Άλλοι Καιροί, του 1994, με τον Κωνσταντίνο και την Μαρίκα Μητσοτάκη να μιλούν για τον γιο τους, να μιλούν για τον σημερινό Πρωθυπουργό.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Νομίζω ότι ήταν ένα συγκινητικό βίντεο εδώ, με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και την Μαρίκα Μητσοτάκη να μιλάνε για σας. Μάλιστα νομίζω ότι διέκρινε στο κοινό της τότε εκπομπής, στα παιδικά του χρόνια, και τον σημερινό Δήμαρχο της Αθήνας, τον Κώστα τον Μπακογιάννη. Φαντάζομαι ότι σας συγκίνησε και σας που τους είδατε έτσι μαζί.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Είναι πάντα όμορφες αυτές οι εικόνες. Τι θα σκέφτονται τα σημερινά παιδιά που μπορούν να επικοινωνούν με το facetime ανά πάσα στιγμή με τον οποιονδήποτε, να αναλογιστούν πόσο δύσκολη ήταν η επικοινωνία εκείνη την εποχή; Να σταθώ, όμως, σε κάτι το οποίο έχει την σημασία του για την οικογένεια συνολικά. Η οικογένεια κράτησε την ελληνική κοινωνία όρθια μέσα στην κρίση. Αν δεν υπήρχε αυτή η δομή της ελληνικής οικογένειας δεν νομίζω ότι θα άντεχε η χώρα μια τέτοια υποχώρηση στο βιοτικό επίπεδο το οποίο υπέστη η ελληνική κοινωνία τα τελευταία δέκα χρόνια. Αυτό έχει μια σημασία και για τις δημόσιες πολιτικές μας. Για αυτό του αποδίδουμε μεγάλη σημασία.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Λειτούργησε, λέτε, στις οικογένειες, η αλληλοϋποστήριξη.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Λειτούργησε η αλληλεγγύη. Λειτούργησε η αλληλεγγύη στην οικογένεια. Λειτούργησε η αλληλεγγύη στην γειτονιά. Λειτούργησε η αλληλεγγύη από την εκκλησία. Λειτούργησε η αλληλεγγύη σε όλα τα άτυπα δίκτυα τα οποία υποστήριξαν τους αναξιοπαθούντες και τους πιο αδύναμους σε μια εποχή που το κράτος απεσύρθη. Αυτό δεν είναι άλλοθι για να αποσύρεται το κράτος. Το κράτος πρέπει να είναι κοντά σε αυτούς που το έχουν περισσότερο ανάγκη. Όμως το κύτταρο της οικογένειας, ο συνεκτικός ιστός σταθερότητας μιας κοινωνίας πρέπει να διατηρηθεί. Γι’ αυτό και οι πολιτικές μας, οι πολιτικές υποστήριξης των γεννήσεων, οι πολιτικές διευκόλυνσης της εργαζόμενης μητέρας ώστε να μην υπάρχει ούτε ένα παιδί το οποίο δεν θα είναι σε παιδικό σταθμό. Δίνουμε μεγάλη έμφαση στην προσχολική αγωγή, διότι εκεί είναι που δημιουργούνται οι ανισότητες μεταξύ των παιδιών που δύσκολα γεφυρώνονται στην συνέχεια. Έχει μεγάλη σημασία αυτό και νομίζω ότι το καταλαβαίνει ο κάθε γονιός και η κάθε ελληνική οικογένεια με τα προβλήματα της, με τις γκρίνιες της, με τις φασαρίες που μπορεί να υπάρχουν. Όμως, αυτή η ελληνική οικογένεια είναι που μας κράτησε όρθιους στα χρόνια της κρίσης.
Τα παιδιά μου είναι η προτεραιότητα μου
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τώρα εσείς τι πατέρας είστε;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ρωτάτε τον λάθος άνθρωπο.
Ν.ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Έχετε τρία παιδιά. Νοιώθετε ότι δίνετε αρκετό χρόνο και αρκετή προσοχή στα παιδιά; Ή η πολιτική κάνει ζημιά στην σχέση σας με τα παιδιά σας;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Η πολιτική κατ’ αρχάς είναι βαρύ και ανθυγιεινό επάγγελμα ως προς την οικογενειακή ηρεμία. Το ξέρω καλά. Και η οικογένεια μου το έχει βιώσει αυτό. Όμως, πρέπει να σας πω ότι είμαι ένας πατέρας ο οποίος από την πρώτη στιγμή είπα ότι για μένα τα παιδιά μου είναι η προτεραιότητα μου. Πιστεύω το έκανα πράξη σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αφιέρωσα και χρόνο και ποιότητα στα παιδιά μου. Και εγώ και η Μαρέβα το βλέπουμε, βλέπουμε τους καρπούς αυτής της προσπάθειες. Και νομίζω ότι μας δίνεται η μεγαλύτερη ικανοποίηση που μπορούμε να φανταστούμε στην ζωή μας. Τώρα τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα γιατί η μικρή μου κόρη, η Δάφνη, είναι 16 και τώρα βλέπει -και τα τελευταία χρόνια που ήμουν Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας με άλλες απαιτήσεις και τώρα ως Πρωθυπουργός, ότι εκ των πραγμάτων η προσπάθεια περιχαράκωσης του οικογενειακού μας χώρου γίνεται με δυσκολία. Την κρατάμε όμως. Οπωσδήποτε δυο βράδια την εβδομάδα θα φάμε όλοι μαζί στο σπίτι. Θα μιλήσω με το παιδί. Όποτε, μπορώ είμαι πάντα διαθέσιμος. Γνωρίζω πολύ καλά ότι αν υπάρχει ένας λόγος να διακόψω από μια σύσκεψη θα είναι γιατί υπάρχει ένα τηλεφώνημα από την οικογένεια και ιδίως από τα παιδιά και νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που τα παιδιά τελικά με τον τρόπο τους το εισπράττουν. Εάν εγώ είχα δυσκολία να μεγαλώσω στην γυάλα ενός πολιτικού, μιας πολιτικής οικογένειας, τότε που δεν υπήρχε Facebook και Instagram και Twitter, σκεφθείτε πόσο δύσκολο είναι για τα σημερινά παιδιά. Και τα σημερινά παιδιά όχι μόνο είναι απολύτως εκτεθειμένα. Βλέπουν και ακούν κιόλας. Και μπορούν και διαβάζουν και τα σχόλια του Facebook. Και πρέπει να μάθουν να διαχειρίζονται το γεγονός ότι σε αυτόν τον κόσμο, τον σύνθετο και τον περίπλοκο υπάρχουν θετικά αισθήματα, υπάρχουν και πολλά αρνητικά αισθήματα.
Όπως ξέρετε καλά -γιατί κι εσείς είστε, είμαστε όλοι δημόσια πρόσωπα- τo διαδίκτυο και η ερμηνεία του προσφέρονται για να βγουν συχνά αυτά τα αρνητικά αισθήματα τα οποία πολλές φορές ένα παιδί, ένας έφηβος ίσως να μην μπορεί να τα διαχειρίζεται. Και γι αυτό πρέπει και εμείς να είμαστε παρόντες, να εξηγούμε. Το πιο δύσκολο ερώτημα το οποίο πρέπει να απαντήσει κανείς σε ένα παιδί είναι, «μπαμπά, γιατί κάνεις αυτή την δουλειά; Γιατί αξίζει τον κόπο να είσαι στην πολιτική και να μπορεί ο καθένας να σε «βρίζει», εντός εισαγωγικών, για οτιδήποτε μπορεί να κάνεις»; Γιατί τα παιδιά στέκονται συνήθως στα αρνητικά, όχι στα θετικά. Εκεί είναι, λοιπόν, που πρέπει να δώσεις μια πειστική απάντηση γιατί αυτό το οποίο κάνεις, πιστεύεις ότι θα κάνει μια διαφορά στην πολιτική, για όλους. Γιατί αξίζει τον κόπο; Γιατί η πολιτική είναι προνόμιο, αλλά ταυτόχρονα και μια μεγάλη υποχρέωση. Γιατί η εξουσία έχει -εντός εισαγωγικών- «δόξα», αλλά είναι και μια τεράστια ευκαιρία, αν την αξιοποιήσεις σωστά, να κάνεις μεγάλη διαφορά. Αυτές οι κουβέντες σας διαβεβαιώνω ότι είναι κουβέντες οι οποίες γίνονται στο σπίτι μας και μας βάζουν μπροστά στην ευθύνη των δημόσιων προσώπων να κάνουν το κάτι παραπάνω. Τα δημόσια πρόσωπα έχουν μεγαλύτερη ευθύνη. Και όταν μιλάω για δημόσια πρόσωπα δεν αναφέρομαι μόνο στους πολιτικούς, οι οποίοι επιλέγουν να κάνουν αυτή την δουλειά ως επάγγελμα, αλλά αναφέρομαι σε ανθρώπους οι οποίοι μπορεί να έχουν νομική επιφάνεια, αναφέρομαι σε δημοσιογράφους, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Αναφέρομαι στην υποχρέωσή μας απέναντι σε κάτι το οποίο ξεπερνά τον δικό μας στενό κόσμο, απέναντι στην χώρα, απέναντι στην κοινωνία, κυρίως απέναντι σε αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τώρα θα σας ρωτήσω για την σχέση σας με την Μαρέβα. Για τη σχέση σας με τη γυναίκα σας, πως γνωριστήκατε, πως αποφασίσατε να ζήσετε μαζί και πως καταφέρατε να σώσετε την σχέση σας μέσα από τις τρικυμίες που κάποια στιγμή περάσατε.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Φοιτητικός έρωτας. Ήμασταν μαζί στο Χάρβαρντ. Εγώ δευτεροετής, αυτή πρωτοετής. Βρεθήκαμε μέσα από την βοήθεια που της παρείχα σε ένα μάθημα στατιστικής στο οποίο είχε κάποιες μικρές δυσκολίες. Έχω μιλήσει πολλές φορές για την Μαρέβα. Εγώ θα πω μια κουβέντα μόνο που ίσως δεν έχω ξαναπεί. Και να μην τα είχαμε καταφέρει να σώσουμε τον γάμο μας, και τα καταφέραμε με μεγάλη προσπάθεια και είμαστε πολύ υπερήφανοι γι΄αυτό….
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: …δεν ήταν εύκολο πράγμα….
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: …τα ίδια πράγματα πιστεύω θα έλεγε η Μαρέβα, με αυτά τα οποία είπε σε αυτή την συνέντευξη. Έχουμε μια σχέση πολύ μεγάλη. Βαθιά αγάπη, βαθιά εκτίμηση. Βαθύτατο θαυμασμό και σεβασμό του τι κάνει ο άλλος. Περνάμε καλά μαζί. Γελάμε μαζί πολύ. Τα παιδιά μας είναι η πρώτη μας προτεραιότητα. Μοιραζόμαστε τα βάρη όσο καλύτερα μπορούμε και ξεδιπλώνοντας το άλμπουμ των δικών μας προσωπικών αναμνήσεων, δεν θα δείτε κάτι διαφορετικό, νομίζω, από το άλμπουμ μιας οικογένειας η οποία στην πρώτη προτεραιότητα έχει τα παιδιά της. Δεν είμαστε εμείς μια συνηθισμένη οικογένεια, εκ των πραγμάτων. Είμαστε μια κανονική οικογένεια όμως. Με την έννοια ότι το νοιάξιμο του κάθε γονιού, πάνω και πέρα από όλα είναι το καλό των παιδιών του. Περάσαμε και τις δυσκολίες μας, μεγάλες δυσκολίες, βγήκαμε πιο δυνατοί.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δεν είναι εύκολο να κρατηθεί μια οικογένεια όταν έρχονται μπόρες και δυσκολίες.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Όχι. Όχι.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Είναι δύσκολο. Δηλαδή, το σύνηθες είναι, το διαζύγιο είναι πιο κάτι εύκολο.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Και δεν θα έπρεπε να είναι. Μιλώντας και εκ πείρας, δεν είναι. Αν ένας γάμος δεν μπορεί με τίποτα να στεριώσει προφανώς εκεί θα καταλήξει, στο διαζύγιο. Αλλά αξίζει πάντα τον κόπο να κάνει κανείς την επιπρόσθετη προσπάθεια, αν υπάρχει εκτίμηση, σεβασμός και βαθιά αγάπη. Γιατί πολλές φορές νομίζουμε ότι παίρνοντας μια τέτοια απόφαση τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα και διαπιστώνουμε ότι τελικά δεν ισχύει αυτό. Αλλά αξίζει τον κόπο να κάνει κανείς την επιπρόσθετη προσπάθεια να κρατήσει μια σχέση ζωντανή. Και να πω και κάτι που μπορεί να ακουστεί και λίγο παράξενο: όχι για τα παιδιά. Κανείς γάμος δεν πρέπει να σωθεί αν δεν υπάρχει σεβασμός, αγάπη και εκτίμηση, μόνο και μόνο, το ακούω και αυτό, είμαστε «μαζί γιατί πρέπει να μείνουμε μαζί για τα παιδιά». Όχι, οι άνθρωποι πρέπει να είναι μαζί αν πληρούνται οι βασικές προϋποθέσεις μιας καλής και ποιοτικής σχέσης και πρέπει πάνω από όλα, για μένα το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή είναι να γινόμαστε καλύτεροι, να μαθαίνουμε. Όπως είπα, καλύτερα μαθαίνουμε από τα λάθη των άλλων αλλά να μαθαίνουμε και από τα δικά μας λάθη, γιατί όλοι το ίδιο κάνουμε. Όλοι κάνουμε λάθη. Και κυρίως να μπορούμε να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη, την δύσκολη στιγμή να μην ρίχνουμε απλά την ευθύνη στον άλλον. Να λέμε, ωραία, και εμείς οι ίδιοι τι κάναμε, για να μπορέσουμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα; Μερικές φορές και ως λαός, μας αρέσει να το κάνουμε αυτό. Πάντα φταίει κάποιος άλλος. Φταίνε οι ξένοι, φταίνε μόνο τα μνημόνια. Νομίζω ότι μετά από δέκα χρόνια κρίσης έχουμε περάσει από μια πολύ ενδιαφέρουσα και σκληρή, αλλά και με ένα παράξενο τρόπο, δημιουργική διαδικασία συλλογικής αυτογνωσίας.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Λέτε η αυτοκριτική χρειάζεται και στην προσωπική μας ζωή και στις προσωπικές μας σχέσεις.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Βεβαίως και χρειάζεται. Και στην κοινωνία χρειάζεται. Και ιστορική αυτοκριτική χρειάζεται. Και τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης είναι μια ευκαιρία, όχι για να κάνουμε γιορτές. Για να κοιταχτούμε στον καθρέφτη, να μάθουμε. Να δούμε πότε μεγαλουργήσαμε και πότε ηττηθήκαμε. Και να προσαρμόσουμε την ιστορία μας στην σύγχρονη εποχή. Γι’ αυτό έχει ενδιαφέρον όλη αυτή η διαδικασία αναζήτησης. Εγώ σας λέω ότι σήμερα η ελληνική κοινωνία είναι πιο ώριμη, πιο έτοιμη, από πολλές άλλες ευρωπαϊκές κοινωνίες, με ένα παράξενο τρόπο μπορεί να είμαστε πίσω στην ανάπτυξη, είμαστε μπροστά στην ωριμότητα. Και γι’ αυτό νομίζω ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι χρόνια πολύ καλά για την Πατρίδα μας. Και δεν θα είναι πολύ καλά μόνο γιατί πιστεύω ότι είμαστε μια καλή Κυβέρνηση που θα κάνουμε μια καλή δουλειά .Θα είναι καλά χρόνια γιατί η ίδια η κοινωνία είναι έτοιμη να δεχτεί, να υποστηρίξει αλλαγές που πρέπει να κάνουμε. Αλλαγές για τις οποίες πολλές φορές μιλούσαμε και οι οποίες στο παρελθόν χανόντουσαν μέσα σε διάφορα ζητήματα, τα οποία θα χρειαστεί πάρα πολύ ώρα να τα αναλύσω.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τώρα που μιλήσατε για τα 200 χρόνια από την επανάσταση που θα τα γιορτάσουμε σε δυο χρόνια. Έτσι, στρέφομαι κι εγώ λίγο ιστορικά προς τα πίσω για να σας ρωτήσω με αφορμή μια ομιλίας σας που άκουσα. Νομίζω ήταν η πρώτη ομιλία σας ως Πρωθυπουργού. Σας άκουσα να αναφέρεστε στον Ελευθέριο Βενιζέλο. Και ήθελα να σας ρωτήσω στο γνωστό ιστορικό δίλημμα Ελευθέριος Βενιζέλος ή Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ποιος κατά την γνώμη σας από τους δυο πληρούσε τις προϋποθέσεις για να το θεωρούν οι Έλληνες Εθνάρχη και ποιον θα διαλέγατε από τους δυο σαν ιστορική προσωπικότητα;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Θα έλεγα και οι δυο δικαιούνται αυτόν τον χαρακτηρισμό. Άλλες οι προκλήσεις της εποχής του Ελευθέριου Βενιζέλου, ο οποίος ηγήθηκε μια προσπάθειας εθνικής ολοκλήρωσης της Πατρίδας μας αλλά ταυτόχρονα ήταν και ο πρωθυπουργός επί των ημερών του οποίου έγινε ο μεγάλος εθνικός διχασμός. Μου αρέσει και βγάζω πάντα στην άκρη την συγγενική σχέση που έχω με την Ελευθέριο Βενιζέλο για να μπορώ να δω με καθαρή ματιά την ιστορική του παρακαταθήκη. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είναι ένας άνθρωπος ο οποίος ταυτίστηκε πρώτον με το οικονομικό θαύμα της Ελλάδος της δεκαετίας του 50 και του 60, που είναι εντυπωσιακό και στο οποίο πρέπει να αναζητήσουμε σημεία αναφοράς. Και βέβαια με την αποκατάσταση της καλύτερης δημοκρατίας που είχαμε ποτέ ως χώρα, από το 74 και μετά. Άφησε την σφραγίδα του, δηλαδή, σε δύο πολύ σημαντικές περιόδους. Και με την κομβικής σημασίας απόφαση η οποία καθόρισε, καθορίζει και θα καθορίζει για πάντα τις τύχες της Πατρίδος μας. Πήρε μια χώρα και την έβαλε, για να το πω λαϊκά, με το ζόρι στην Ευρώπη. Με το ζόρι γιατί η ελληνική κοινωνία δεν ήταν έτοιμη και γιατί οι Ευρωπαίοι δεν ήταν έτοιμοι όλοι να μας δεχτούν τότε ως μέλος της τότε Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας. Γι’ αυτή και μόνο την απόφαση του η Ελλάδα στο διηνεκές θα πρέπει να του χρωστάει μια πολύ μεγάλη, πολύ μεγάλη ευγνωμοσύνη.
Για μένα ο αθλητισμός δεν είναι life style
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, θα κάνω μία ερώτηση στην οποία θα σας απαγορεύσω μία απάντηση. Τι ομάδα είστε; Απαγορεύεται η απάντηση Εθνική Ελλάδος.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ολυμπιακός είμαι.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Ποδόσφαιρο, μπάσκετ ή τένις; Ποιο από τα τρία σπορ σας αρέσει περισσότερο;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Όποιο προφτάσω. Δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος πολύς, μάλλον υπάρχει ελάχιστος. Στη δουλειά την οποία κάνω, γιατί δουλεύουμε πολύ σκληρά, θεωρώ ότι ο αθλητισμός είναι μία απαραίτητη αποτοξίνωση για να μπορούμε να είμαστε πιο παραγωγικοί, πέρα από την ευχαρίστηση που μας δίνει.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Σωστό.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ξέρετε, αισθάνομαι μερικές φορές λίγο άβολα επειδή δυστυχώς δεν υπάρχει πια ιδιωτική ζωή σε αυτό το οποίο κάνω. Για μένα ο αθλητισμός δεν είναι life style, θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Είναι υγεία.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Αθλούμαι από πολύ μικρός. Είναι τρόπος ζωής. Είναι κάτι το οποίο αγαπώ πάρα πολύ. Αγαπώ και τα μοναχικά σπορ και τα ομαδικά. Το καθένα σου προσφέρει κάτι διαφορετικό και δίνω μεγάλη σημασία στο δημόσιο μαζικό αθλητισμό. Χαίρομαι πάρα πολύ που βλέπω αυτό το κίνημα το οποίο αναπτύσσεται και στην Ελλάδα.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Με το τρέξιμο.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Με το τρέξιμο με το ποδήλατο, με τα τρίαθλα, με όλων των ειδών τις δραστηριότητες που φέρνουν τον άνθρωπο πιο κοντά με τον αθλητισμό και πιο κοντά με τη φύση. Είναι εξαιρετικά θετικό αυτό. Προφανώς μας ενδιαφέρει πάρα πολύ και ο επαγγελματικός αθλητισμός και η τακτοποίηση των ζητημάτων των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, το πώς ξεκίνησε το πρωτάθλημα, το πώς λειτουργεί το VAR. Όλα αυτά είναι ζητήματα τα οποία είναι στον πυρήνα της πολιτικής μαζί με τον αθλητισμό. Καινούργιο νομοσχέδιο το οποίο έρχεται για την αντιμετώπιση της βίας, πολύ ουσιαστικό πιστεύω και με τολμηρές παρεμβάσεις, για να τελειώνουμε επιτέλους με αυτό το καρκίνωμα. Αλλά, από εκεί και πέρα, ο αθλητισμός είναι μία βαθιά προσωπική δική μου εμπειρία, που δυστυχώς δεν μπορώ να την κρατήσω πια προσωπική, λόγω του ότι είμαι αυτός που είμαι. Πάω και κολυμπάω στη δημόσια παραλία. Δεν θα αρνηθώ ποτέ να φωτογραφηθώ με κάποιον, αλλά θα πήγαινα να κολυμπήσω, είτε υπήρχαν φωτογραφίες, είτε δεν υπήρχαν, με μεγάλη προτίμηση στο να μην υπήρχαν. Αναγνωρίζω απόλυτα όμως πως πια δεν υπάρχει.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δεν είναι εύκολο.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κοιτάξτε, δεν υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα, για έναν Έλληνα πολιτικό, για τον Πρωθυπουργό δεν υπάρχει, είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς ότι υπάρχει ιδιωτική στιγμή έξω από το σπίτι του. Είναι κάτι που το σέβομαι και το αναγνωρίζω και όταν θα βγω έξω, θα πρέπει να χαιρετήσω κόσμο και είναι ευχάριστο να έρχεται ο κόσμος να σε χαιρετάει. Είναι πολύ καλύτερο αυτό, παρά να μη σου μιλάνε. Όταν θα πάω μία περιοδεία, έστω και αν πάω για ξεκούραση, θα πρέπει να ασχοληθώ πάντα με τα τοπικά προβλήματα. Θα πρέπει να δω τον Δήμαρχο. Είμαι περίεργος άνθρωπος από τη φύση μου και μου αρέσει να λύνω προβλήματα. Αυτό σημαίνει ότι στην ουσία η διαχωριστική γραμμή που χωρίζει τη δημόσια ζωή από την ιδιωτική, πρακτικά δεν υφίσταται.
Έχουμε κάνει την πρώτη αξιολόγηση των υπουργών
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τώρα, θέλω να σταθώ λίγο στον τρόπο με τον οποίο κυβερνάτε, που πιστεύω ότι είναι ένα θέμα φιλοσοφίας, αλλά και ουσίας για εμάς τους πολίτες. Έχω μια αίσθηση ότι υπάρχει ένας συγκεντρωτισμός, ότι έχετε δημιουργήσει έναν μικρό Λευκό Οίκο, έτσι θα το έλεγα εδώ στο Μέγαρο Μαξίμου και θέλω να σας ρωτήσω, πόσο αποτελεσματικό είναι αυτό και μήπως έτσι περιορίζονται οι πρωτοβουλίες των Υπουργών;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κατ’ αρχάς, πρέπει να σας πω ότι βάσει του Συντάγματος ο Έλληνας Πρωθυπουργός έχει μεγάλη ισχύ. Έχουμε ένα σύστημα, το λέμε συχνά…
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Είναι πρωθυπουργοκεντρικό.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Πρωθυπουργοκεντρικό. Μπορεί να αρέσει αυτό ή να μην αρέσει, αυτό υπάρχει όμως αυτή τη στιγμή και από τη στιγμή που μάλιστα υπάρχει μία αυτοδύναμη πλειοψηφία, ο Πρωθυπουργός είναι αυτός ο οποίος τελικά καθορίζει τον τόνο, το ρυθμό, θέτει τις πρωτοβουλίες και προφανώς είναι και υπόλογος για το τελικό αποτέλεσμα. Πρέπει να σας πω επίσης ότι αυτό το πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα δεν είχε την ανάλογη υποστήριξη στο παρελθόν με αποτέλεσμα ο Πρωθυπουργός στην ουσία να είναι αρκετά συχνά πολύ απομονωμένος μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου και να μη γνωρίζει ή να μην είναι σε θέση να ελέγχει το τι κάνουν οι Υπουργοί του. Εγώ ακολουθώ ένα διαφορετικό μοντέλο. Έχω πει από την πρώτη στιγμή ότι ο σκοπός μου είναι να τιμήσω την εντολή που μου έδωσαν οι Έλληνες πολίτες. Έχω ένα πρόγραμμα και πρέπει να το υλοποιήσω. Θέτω χρονοδιαγράμματα, θέτω στόχους …
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Αυτούς τους μπλε φακέλους που μοιράσατε στους Υπουργούς στο ξεκίνημα της θητείας τους παρακολουθείτε; Δηλαδή βλέπετε αν και κατά πόσο έχουν προχωρήσει;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Φυσικά. Ήδη κάνουμε την πρώτη αξιολόγηση.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Έχετε τσεκάρει ποιοι προχωρούν σωστά, ποιοι όχι και λοιπά;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ήδη έχουμε κάνει την πρώτη αξιολόγηση, κάνουμε την αξιολόγηση του τριμήνου. Κάθε τρίμηνο γίνεται μία αξιολόγηση. Ξέρετε, μου κάνει εντύπωση διότι προκάλεσε μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι ήμασταν προετοιμασμένοι να κυβερνήσουμε. Και αναρωτιέμαι: δυσάρεστη έκπληξη δεν θα ήταν το ανάποδο; Έλεγα πάντα ότι δεν προεξοφλώ το εκλογικό αποτέλεσμα, το έλεγα προεκλογικά και σε συνέντευξη που σας είχα δώσει, αλλά οφείλω να είμαι έτοιμος. Τότε προφανώς κάποιοι το αντιμετώπιζαν αυτό με μία καχυποψία και την καταλαβαίνω απόλυτα. Ήμασταν έτοιμοι, είχαμε σχέδιο, είχαμε έτοιμα νομοθετήματα, γιατί; Διότι δεν έχουμε χρόνο να χάσουμε, διότι ο φαύλος κύκλος της οικονομικής κρίσης πρέπει να σπάσει γρήγορα για να μπορέσουμε να έχουμε δυνατότητα να ασχοληθούμε με τα πραγματικά διαρθρωτικά προβλήματα. Και εάν αυτό περνάει μέσα από έναν αυστηρό έλεγχο, χρονοδιαγράμματα, στοχοθεσία και λογοδοσία, αυτό πρέπει να γίνει, αυτό θα γίνει και στο τέλος εγώ θα είναι υπόλογος για την επιτυχία ή την αποτυχία. Σε κάθε περίπτωση, κ. Χατζηνικολάου, ο Πρωθυπουργός είναι υπόλογος. Άρα τουλάχιστον να έχει και την εικόνα ακριβώς του τι γίνεται, να παρεμβαίνει όπου θεωρεί ότι πρέπει να παρεμβαίνει. Θα σας πω ότι είμαι αρκετά παρεμβατικός Πρωθυπουργός. Σηκώνω το τριψήφιο μιλάω με Υφυπουργούς, μιλάω με ειδικούς γραμματείς. Θέλω να σχηματίζω ο ίδιος άποψη. Προφανώς μιλάω συνέχεια με τους Υπουργούς μου. Αλλά θέλω να γνωρίζουν όλοι ότι έχω απαιτήσεις, η κοινωνία έχει απαιτήσεις πάνω απ’ όλα. Η κοινωνία δεν έχει περιθώριο αυτή τη στιγμή να της πούμε αργήσαμε ή καθυστερήσαμε ή αδιαφορήσαμε. Θα γίνουν λάθη; Βεβαίως και θα γίνουν λάθη. Θα τα αναγνωρίσουμε με θάρρος και θα κοιτάξουμε να τα διορθώσουμε. Αλλά κανείς δεν πρόκειται να μας κατηγορήσει για έλλειψη προετοιμασίας, για πάρα πολύ σκληρή δουλειά και για μία πολιτική η οποία θα στηρίζεται και στην καρδιά και στο μυαλό.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Έχετε εντοπίσει μέχρι τώρα πράγματα που δεν πήγαν όπως τα περιμένατε ή όπως τα θέλατε; Υπάρχει κάτι που δεν πήγε καλά;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Βεβαίως. Υπάρχουν ζητήματα τα οποία θα ήθελα να τα είχαμε αντιμετωπίσει νωρίτερα. Υπάρχουν άλλα τα οποία πιστεύω ότι πήγαμε αρκετά καλά. Νομίζω ότι πήγαμε πολύ καλά στο κομμάτι της διαχείρισης των φυσικών καταστροφών, το οποίο μάλιστα ήταν ένα ζήτημα το οποίο το κληρονομήσαμε εν τη γενέσει του. Με θάρρος θα σας πω ότι στο ζήτημα του προσφυγικού-μεταναστευτικού, μεταναστευτικού-προσφυγικού βρεθήκαμε απευθείας σε πολύ αυξημένες ροές και έπρεπε πολύ γρήγορα να σχεδιάσουμε μία διαφορετική πολιτική από αυτή την οποία όχι δεν είχαμε προγραμματίσει, αλλά πρέπει να υλοποιήσουμε πιο γρήγορα αυτό το οποίο λογαριάζαμε ότι θα είχαμε περισσότερο χρόνο να υλοποιήσουμε. Θα το κάνουμε. Θα προσαρμοστούμε. Η πολιτική, ξέρετε, είναι η προσαρμογή στο απρόοπτο. Μας έτυχε αυτή η κρίση. Θα την αντιμετωπίσουμε με μία διαφορετική πολιτική την οποία ήδη έχω παρουσιάσει ξεκάθαρα και στον ελληνικό λαό πριν τις εκλογές και μετά τις εκλογές και θα διαχειριστούμε και αυτό το πρόβλημα.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τώρα, μια που το είπατε, θέλω να σας ρωτήσω: Μεθαύριο, την Πέμπτη είναι η πρώτη Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία θα μετάσχετε ως Πρωθυπουργός της χώρας. Θέλω να σας ρωτήσω με αφορμή τη συζήτηση που κάναμε για το μεταναστευτικό- προσφυγικό, εάν θα θέσετε εκεί το ζήτημα της εισβολής της Τουρκίας στη Συρία και εάν θα θέσετε θέμα κυρώσεων για τον Ερντογάν στη Σύνοδο Κορυφής. Πρέπει να σας πω, κύριε Πρόεδρε, υπάρχει ένα βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο τα τελευταία εικοσιτετράωρα με μία γυναίκα στη Συρία κουρδικής καταγωγής η οποία κρατά στην αγκαλιά της το νεκρό παιδί της και ρωτάει: «Γιατί γίνεται αυτό; Γιατί γίνεται αυτός ο πόλεμος;». Ένα βίντεο που έχει συγκλονίσει τους νέους ανθρώπους. Και με αφορμή αυτό το βίντεο μου έχουν ζητήσει δεκάδες φίλοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να σας ρωτήσω αν η Δύση θα πάψει να είναι κουφή και τυφλή απέναντι σ’ αυτό που συμβαίνει, αν θα ακουστεί η φωνή της, η καταδίκη και εάν εσείς θα θέσετε στη Σύνοδο Κορυφής το θέμα.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Πρώτον, η Ελλάδα προσέρχεται σ’ αυτή τη Σύνοδο Κορυφής -είναι η πρώτη ευκαιρία που έχω να εκπροσωπήσω την Ελλάδα σε αυτό το επίπεδο- με αυτοπεποίθηση ως ένας παράγων σταθερότητας και ευημερίας σε μία ταραγμένη περιοχή. Απαντώ, λοιπόν, ευθέως στο ερώτημά σας: Έχω ήδη καταδικάσει με σκληρά λόγια την τουρκική εισβολή στην Βόρεια Συρία. Συντασσόμαστε -ήμασταν από τους πρώτους που το κάναμε- απόλυτα με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ζητώντας την άμεση κατάπαυση του πυρός και τη διακοπή των εχθροπραξιών, οι οποίες, κ. Χατζηνικολάου, μην έχετε καμία αμφιβολία ότι θα έχουν ως αποτέλεσμα να κάνουμε μια περίπλοκη κατάσταση ακόμα πιο περίπλοκη και δυστυχώς να ξαναδώσουν οξυγόνο στον ISIS και στα ακραία τρομοκρατικά στοιχεία τα οποία είχαν ηττηθεί στο πεδίο των μαχών με τους Κούρδους πρωτεργάτες σε αυτή τη μάχη, ώστε να ξαναβρεθούμε στην τραγική κατάσταση να αναβιώσει αυτό το τέρας της ακραίας τρομοκρατίας. Άρα, η Ευρώπη πιστεύω ότι συνολικά στη Σύνοδο Κορυφής θα παρέμβει δυναμικά, όπως θα παρέμβει δυναμικά και για να στηρίξει την Κύπρο στο ζήτημα των παράνομων γεωτρήσεων υδρογονανθράκων.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Έχουμε εκεί στο οικόπεδο 7 προκλήσεις για τις οποίες είμαστε όλοι πολύ ανήσυχοι.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Και αυτό θα σημαίνει κλιμάκωση και του πλαισίου των κυρώσεων που ήδη έχει αποφασιστεί. Η Ελλάδα στηρίζει την Κύπρο σε αυτή την προσπάθεια. Και δεν την στηρίζει μόνο, κ. Χατζηνικολάου, με το να είμαστε εμείς μόνοι μας -η Ελλάδα και η Κύπρος- απολύτως συντεταγμένοι όπως είμαστε πάντα, να φωνάζουμε και να μην μας ακούει κανείς. Την στηρίζουμε όντας ένα προγεφύρωμα, μια γέφυρα της Κύπρου στην Ευρώπη, ώστε η Κύπρος να δικαιωθεί στο δίκαιο αίτημά της να υπάρξει επιτέλους μία αντίδραση κατά κινήσεων που παραβιάζουν κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δεν μου είπατε όμως για το θέμα των κυρώσεων κατά Ερντογάν.
Κ, ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Οι κυρώσεις κατά Ερντογάν ήδη δρομολογούνται για το θέμα της Κύπρου και πιστεύω, ναι, ότι και στο ζήτημα της Συρίας θα υπάρξει μια αντίδραση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να ξεκινήσει με ένα εμπάργκο στις εξαγωγές ευρωπαϊκών όπλων στην Τουρκία.
Πρέπει να υπάρχει δίαυλος μεταξύ του Πρωθυπουργού και του Αρχηγού της Αντιπολίτευσης
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τώρα, είχατε πρόσφατα συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς. Συναντήσατε και τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και τους αρχηγούς των άλλων κοινοβουλευτικών κομμάτων και θέλω να σας ρωτήσω: Επειδή είμαι αρκετά παλαιός στο πολιτικό ρεπορτάζ, θυμάμαι κάποια εποχή όταν όλοι ξέραμε ότι οι σχέσεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τότε με τον Ανδρέα Παπανδρέου δεν ήταν καλές, ότι είχε κυκλοφορήσει η εφημερίδα Ποντίκι με τίτλο «Κώστα μου – Ανδρέα μου» και έγινε χαμός διότι απεκάλυπτε ότι στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις ο τότε Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο τότε Αρχηγός της Αντιπολίτευσης Ανδρέας Παπανδρέου μίλαγαν σε πρώτο πρόσωπο, Κώστα μου, Ανδρέα μου. Και θέλω να σας ρωτήσω πώς ήταν η συνάντησή σας με τον Αλέξη Τσίπρα. Υπήρξε αμηχανία; Ήσαστε στο «Κώστα μου- Ανδρέα μου», «Κυριάκο μου –Αλέξη μου»; Σε τι κλίμα ήταν αυτή η συνάντηση και τι απέδωσε επί της ουσίας;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Μπορούμε να είμαστε στο «Κυριάκο – Αλέξη» χωρίς τα «μου».
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Χωρίς τα «μου».
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ναι. Καμία αμηχανία δεν υπήρχε, εξ όσων διέγνωσα. Δεν υπήρχε από μέρους μου. Κοιτάξτε να δείτε, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να προσωποποιούμε τις πολιτικές διαφορές. Δεν το επεδίωξα ποτέ στην Αντιπολίτευση. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για τον πολιτικό μου αντίπαλο. Πάντως δεν θα το επιδιώξω ως Πρωθυπουργός. Και ελπίζω και εύχομαι το επίπεδο της έντασης της πολιτικής αντιπαράθεσης να χαμηλώσει. Ήδη έχει χαμηλώσει. Χαμήλωσε επειδή συνειδητά κάναμε μία προεκλογική εκστρατεία, κ. Χατζηνικολάου, όπου μιλήσαμε για το μέλλον και για τα προβλήματα των Ελλήνων πολιτών. Και νομίζω ότι αυτό θέλει να ακούσει σήμερα ο ελληνικός λαός. Πρέπει να υπάρχει δίαυλος μεταξύ του Πρωθυπουργού και του Αρχηγού της Αντιπολίτευσης; Φυσικά και πρέπει να υπάρχει. Υπάρχουν ζητήματα τα οποία μας ξεπερνούν όλους και για τα οποία πρέπει να υπάρχει εθνική γραμμή; Είναι αυτονόητο, ειδικά σε μία τόσο κρίσιμη…
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Υπάρχει τώρα δίαυλος;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δίαυλος υπάρχει.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Συνεννόησης με τον κ. Τσίπρα;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Αν υπάρχει συνεννόηση αυτό είναι κάτι που θα το δούμε. Δίαυλος επικοινωνίας προφανώς και υπάρχει και πρέπει να υπάρχει και με τον κ. Τσίπρα και με όλους τους πολιτικούς Αρχηγούς. Μπορούμε να βρούμε συνεννόηση και σύνθεση σε σημαντικά ζητήματα; Εύχομαι να το πετύχουμε στο ζήτημα της δυνατότητας να ψηφίζουν επιτέλους οι Έλληνες που κατοικούν στο εξωτερικό από το μόνιμο τόπο διαμονής τους.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Όλοι; Όλοι;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Τι εννοείτε όλοι; Σήμερα ψηφίζουν όλοι, ο καθένας, να το εξηγήσουμε αυτό. Όποιος είναι εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο είχε τη δυνατότητα να γυρίσει πίσω και να ψηφίσει. Διευκόλυνση κάνουμε, δεν παρέχουμε δικαίωμα, ούτε πάμε να εγγράψουμε εκατομμύρια ανθρώπων που δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα στους εκλογικούς καταλόγους. Εμείς βάλαμε ένα πλαίσιο. Το μόνο στο οποίο δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω -και χαίρομαι διότι τέσσερα από τα πέντε κόμματα, τους αρχηγούς των οποίων συνάντησα, συμφωνούν με την άποψή μου- είναι στο αυτονόητο ότι η ψήφος όσων ψηφίζουν από το εξωτερικό θα προσμετράται στην επικράτεια. Για να το πούμε πολύ απλά: δεν θα είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας και θα ψηφίζουν για Πρωθυπουργό της χώρας. Διότι αυτό είναι το πραγματικό ζητούμενο. Αν δείτε, χθες είχε εκλογές η Πολωνία. Δείτε τις ουρές έξω από τα προξενεία και τις πρεσβείες της Πολωνίας. Το είδα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν πρόκειται να το επιτρέψω αυτό να ξαναγίνει Και είμαι πεπεισμένος ότι θα βρούμε πάνω από 200 βουλευτές. Είναι στο χέρι του κ. Τσίπρα αν θέλει τελικά να είναι αυτός ο οποίος θα μας επιτρέψει να πούμε για πρώτη φορά ότι βρήκαμε 300 βουλευτές. Εκτιμώ, όμως, ότι με τα υπόλοιπα κόμματα έχουμε και με το παραπάνω τη δυνατότητα να βρούμε τον ικανό αριθμό. Θα κάνουμε και εμείς υποχωρήσεις; Θα κάνουμε υποχωρήσεις. Εγώ ήθελα και την επιστολική ψήφο. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν αντιδράσεις για αυτό, είμαι διατεθειμένος να κάνω υποχώρηση και η διαδικασία να γίνεται μόνο στα προξενεία. Το κάνω γιατί θέλω να κάνω μία σύνθεση και να βρω μία λύση η οποία θα αντιμετωπίσει το μείζον. Και το μείζον, κ. Χατζηνικολάου, είναι να μην αισθάνεται κάποιος την υποχρέωση να πρέπει να δώσει 1.000 και 2.000 ευρώ για να επιστρέψει στην Ελλάδα για να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα. Γιατί συν όλων των άλλων αυτή η πολιτική είναι βαθιά ταξική πολιτική. Αυτοί οι οποίοι δεν έχουν την δυνατότητα δεν μπορούν να επιστρέψουν και δεν συμμετέχουν.
Οι πολιτικές διαφορές λύνονται στην κάλπη, δεν λύνονται στα δικαστήρια
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, πείτε μου κάτι. Οι Πρωθυπουργοί πάνε στη φυλακή ή είστε της άποψης τους Κωνσταντίνου Καραμανλή ο οποίος έλεγε ότι οι Πρωθυπουργοί πάνε στο σπίτι τους;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Το να πάει κανείς στη φυλακή είναι κάτι το οποίο το αποφασίζει η δικαιοσύνη. Από εκεί και πέρα δεν είμαι της λογικής ότι…
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: …σας ρωτώ με αφορμή το γεγονός ότι επέλεξε η Νέα Δημοκρατία στο θέμα της σκευωρίας για τη Novartis να μην αγγίξει τον πολιτικό της αντίπαλο, τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά μόνο τον τότε αναπληρωτή Υπουργό Δικαιοσύνης τον κ. Παπαγγελόπουλο.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Η κυβερνητική πλειοψηφία βλέποντας τα στοιχεία τα οποία ήρθαν στη Βουλή έκρινε ότι μόνο για τον κ. Παπαγγελόπουλο συνέτρεχαν λόγοι για σύσταση προκαταρκτικής επιτροπής. Είναι απλά τα πράγματα. Από εκεί και πέρα έχω πει…
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: …γιατί τότε διέρρευσε μία δήλωση κύκλων σας ότι δεν στοχοποιείτε τον πολιτικό σας αντίπαλο.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Για εμένα οι πολιτικές διαφορές σε επίπεδο, υποψήφιων Πρωθυπουργών, λύνονται στην κάλπη, δεν λύνονται στα δικαστήρια. Το έχω πει, το ξαναλέω. Και εύχομαι ποτέ να μην βρεθεί κανείς – όχι για εμένα, γιατί δεν έχω καμία τέτοια υποψία- στην θέση να πρέπει να διαχειριστεί μία υπόθεση όπου θα στείλει τον πολιτικό του αντίπαλο στο δικαστήριο. Λοιπόν, εγώ είμαι πολύ καθαρός σε αυτό που λέω. Για τον κ. Παπαγγελόπουλο κρίναμε ότι συνέτρεχαν στοιχεία για προκαταρκτική έρευνα και τεκμηριώσαμε την άποψή μας αυτή με πολύ εμπεριστατωμένο τρόπο. Το έκανε η κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Συμβολικά οι Υπουργοί δεν ήταν πάνω στα κυβερνητικά έδρανα και καλά έκαναν. Οι υπουργοί ήταν εκεί, αλλά ήταν με την ιδιότητα των βουλευτών, όχι με την ιδιότητα των υπουργών, γιατί η Βουλή αποφασίζει γι’ αυτά. Και ουδέποτε θα δείτε να γίνονται δηλώσεις έξω από το Μαξίμου για σκάνδαλα ή οτιδήποτε άλλο, όπως είχαμε δει στο παρελθόν και να αφήνουμε υπονοούμενα ότι κάποιες από τις υποθέσεις χειραγωγούνται πολιτικά. Αυτά τελείωσαν την 7η Ιουλίου.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Θέλω να σας ρωτήσω, κύριε Πρόεδρε, κάποτε όταν έπεσε η Κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά τότε με το θέμα της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας και εξελέγη ο ΣΥΡΙΖΑ, αρκετοί και από τον χώρο των δημοσιογράφων, αλλά και από τον πολιτικό χώρο μιλούσαν για αριστερή παρένθεση. Τελικά η παρένθεση δεν ήταν παρένθεση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε στην εξουσία κοντά πέντε χρόνια. Θέλω να σας ρωτήσω με αφορμή το γεγονός ότι μπροστά μας έχουμε στις επόμενες εκλογές την εφαρμογή της απλής αναλογικής μήπως αντίθετα κινδυνεύσει η δική σας πλευρά, κινδυνεύσει η Νέα Δημοκρατία με μία Κεντροδεξιά παρένθεση.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Καταρχάς μιας και μου κάνετε αυτή την ερώτηση δεν μπορώ να μην κάνω ένα σύντομο σχόλιο για τοποθετήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που απεκάλυψαν αυτό το οποίο γνωρίζαμε όλοι. Ήταν παντελώς απροετοίμαστοι για να κυβερνήσουν το 2015…
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: …λέτε για τη δήλωση Βούτση.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: …αλλά συνειδητά χρησιμοποίησαν το εργαλείο της προεδρικής εκλογής για να ρίξουν την τότε Κυβέρνηση. Καταγράφεται ως μία δήλωση αυτογνωσίας. Η επιλογή όμως στοίχισε στη χώρα πάρα, πάρα πολλά. Από εκεί και πέρα, κ. Χατζηνικολάου, πρόθεσή μου είναι να είμαστε Κυβέρνηση 4ετίας. Το τι θα γίνει το 2023 δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω και εν πάση περιπτώσει ο κυρίαρχος ελληνικός λαός θα αποφασίσει τότε αν ήμαστε ή δεν ήμαστε μία καλή Κυβέρνηση. Πιστεύω ότι θα είμαστε μία καλή Κυβέρνηση. Και όπως σας είπα και πριν πιστεύω ότι έχουμε κάνει μία καλή αρχή και έχουμε δημιουργήσει μία καλή δυναμική για να κινηθούμε ακόμα πιο γρήγορα.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δεν κάνετε σκέψεις εκλογικού αιφνιδιασμού της απέναντι πλευράς; Κυκλοφορούν ήδη αυτά.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Καμία. Διασκεδάζω πάντα με τα σενάρια αυτά γιατί έχουν μία σχετική δημιουργικότητα. Έχω πει ότι δεν πρόκειται να συνδέσω σε καμία περίπτωση την αλλαγή του εκλογικού νόμου με την επερχόμενη συνταγματική αναθεώρηση. Έχω πει ότι θέλω να επανέλθω σε ένα εκλογικό σύστημα για το οποίο θα επιδιώξω ευρύτερες συναινέσεις το οποίο όμως να δίνει την δυνατότητα σε ένα κόμμα, το οποίο παίρνει 40%, να μπορεί να έχει μία αυτοδύναμη κοινοβουλευτική παρουσία…
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Επομένως, κύριε Πρόεδρε, το πιθανότερο είναι ότι οι επόμενες εκλογές θα είναι διπλές.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Και έχω πει επίσης -και θέτω όλους προ των ευθυνών τους- ότι αν δεν καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε τις 200 ψήφους που απαιτούνται, τότε οι επόμενες εκλογές, επειδή δεν εκτιμώ ότι με την απλή αναλογική θα σχηματιστεί Κυβέρνηση, θα είναι διπλές εκλογές. Το είπα στην Δ.Ε.Θ., το επαναλαμβάνω και σε εσάς. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα προσπαθήσω, στο πλαίσιο της συζήτησης που θα γίνει για τον εκλογικό νόμο, να επιδιώξω μεγαλύτερες συναινέσεις. Το κριτήριό μου, όμως, είναι ξεκάθαρο. Είναι ένα κριτήριο το οποίο συνδυάζει την αναλογικότητα με την κυβερνησιμότητα, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και το υφιστάμενο εκλογικό σύστημα έχει αναλογικότητα 83%. Δεν είναι ένα σύστημα το οποίο δεν είναι αναλογικό, απλά δίνει ένα πρόσθετο μπόνους στο πρώτο κόμμα. Το πώς μπορεί να δοθεί αυτό το μπόνους και υπό ποιες προϋποθέσεις και αν πρέπει να συνδέεται με το απόλυτο ποσοστό του κόμματος, όλα αυτά είμαι διατεθειμένος να τα συζητήσω. Δεν κάνω έκπτωση, όμως, στην κεντρική μου αρχή ότι η απλή αναλογική είναι καταστροφική για τη χώρα και ότι αυτός ο εκλογικός νόμος θα αλλάξει.
Ο Πρωθυπουργός, πρέπει να είναι και τεχνοκράτης
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τώρα, στις συναντήσεις με τους πολιτικούς Αρχηγούς. Μιας που μιλάμε για εκλογικά σενάρια και άλλα, υπήρξε και το σενάριο ότι πάνω στο τραπέζι ήταν το θέμα της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας που θα έρθει στις αρχές του επόμενου έτους στη Βουλή. Μάλιστα ιδιαίτερα σχολιάστηκε ότι αυτό έπεσε ως θέμα συζήτησης στη συνάντησή σας με την κυρία Γεννηματά. Και θέλω να σας ρωτήσω, επειδή άκουσα ότι στο βουνό θα πάρετε τις σχετικές αποφάσεις, ότι της είπατε δηλαδή: «Άσε να φτάσουμε στις γιορτές και εκεί στο βουνό παίρνω εγώ τις μεγάλες αποφάσεις;». Ήθελα να σας ρωτήσω ποια είναι τα κριτήρια με βάση τα οποία θα επιλέξετε την πρότασή σας για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ξέρω, κ. Χατζηνικολάου, ότι μερικές φορές πρέπει να κάνετε κάποιες ερωτήσεις οι οποίες συνδέονται με την επικαιρότητα, γνωρίζοντας την απάντηση την οποία θα πάρετε. Αν είχα να πω κάτι για το ζήτημα αυτό θα είχα τοποθετηθεί. Πρώτα θα ολοκληρώσουμε την διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης όσον αφορά τα ζητήματα της προεδρικής εκλογής και θα εξασφαλίσουμε, κάτι το οποίο αποτελούσε και τη βούληση της προηγούμενης Βουλής, την απόλυτη αποσύνδεση της διάλυσης της Βουλής από την Προεδρική εκλογή και μετά θα μιλήσουμε για το πρόσωπο.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τώρα, ένα ερώτημα που θέλω επίσης να σας κάνω πριν κλείσουμε, αφορά τους Υφυπουργούς και ιδίως τους αρκετούς τεχνοκράτες Υφυπουργούς που έχετε στην Κυβέρνησή σας. Πριν σας είπα για το Μέγαρο Μαξίμου που θυμίζει λίγο Λευκό Οίκο η νέα του διάρθρωση. Αυτό με τους πολλούς τεχνοκράτες Υφυπουργούς δεν σας ανησυχεί λίγο; Θέλω να πω συνήθως οι τεχνοκράτες είναι λίγο στον μικρόκοσμό τους. Ο πολιτικός λογοδοτεί, δίνει λογαριασμό στον λαό διότι εκλέγεται και δεν μπορεί να αγνοήσει τι λέει η κοινωνία. Ο τεχνοκράτης καμία φορά ζει λίγο στον μικρόκοσμο του Πανεπιστημίου, του κύκλου του, διατυπώνει ιδέες και θέσεις που μπορεί να έχουν απόσταση από αυτά που λέει η κοινωνία. Μήπως αποδειχθεί “αχίλλειος πτέρνα” της Κυβέρνησής σας;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Καταρχάς θεωρώ αυτόν τον διαχωρισμό, επιτρέψτε μου, λίγο αφελή. Με ποια έννοια: Ο πολιτικός σήμερα, ο Πρωθυπουργός, πρέπει να είναι και τεχνοκράτης; Η απάντησή μου είναι ναι, πρέπει να είναι και τεχνοκράτης. Τι σημαίνει…
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: …ναι, αλλά εδώ μιλούμε για εξωκοινοβουλευτικούς τεχνοκράτες.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Θα σας εξηγήσω. Τεχνοκράτης σημαίνει ότι πρέπει να μπορεί να έχει τη βασική δυνατότητα να κατανοήσει σύνθετα προβλήματα και να πάρει μία απόφαση με βάση πραγματικά δεδομένα.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Να έχει τα εργαλεία της γνώσης.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ταυτόχρονα, όμως, λογοδοτεί, όπως σωστά είπατε, στο Κοινοβούλιο και στην κοινωνία. Και ο Υφυπουργός λογοδοτεί στον Υπουργό του και στον Πρωθυπουργό. Δεν είναι ανεξέλεγκτος. Όμως θεωρώ ότι η επιλογή αυτή να μπολιάσουμε την Κυβέρνηση με εξωκοινοβουλευτικούς Υφυπουργούς και όχι τόσο Υπουργούς είχε μία λογική, διότι ακριβώς η νομοθετική πρωτοβουλία παραμένει στον Υπουργό. Άρα ο Υφυπουργός πρέπει να πείσει τον Υπουργό γι’ αυτό το οποίο θέλει να κάνει. Ταυτόχρονα, όμως, μπορέσαμε και φέραμε μέσα στην Κυβέρνηση ανθρώπους οι οποίοι δύσκολα θα προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στην ελληνική Δημοκρατία, στο ελληνικό κράτος, στο ελληνικό δημόσιο, πολλοί εκ των οποίων ήρθαν από το εξωτερικό. Άφησαν πολύ καλά πληρωμένες δουλειές και καλές καριέρες για να υπηρετήσουν τη χώρα τους. Λέμε συχνά: «Πού είναι τα νέα πρόσωπα στην πολιτική;». Όταν φέρνουμε νέα πρόσωπα στην πολιτική μας λένε: «Μα, είναι τεχνοκράτες. Γιατί τους φέρατε;». Αφήστε, λοιπόν, να κριθούμε εκ του αποτελέσματος, αν και πιστεύω ότι η κοινωνία είδε θετικά αυτό το μείγμα το οποίο πρέπει να σας πω ότι μέχρι στιγμής δουλεύει μια χαρά. Και εάν μερικές φορές πρέπει να παρέμβουμε και να κάνουμε μια μικρή πολιτική διαχείριση λέγοντας και σε κάποιον: «Αυτό δεν γίνεται», σας διαβεβαιώ ότι αυτό είναι η εξαίρεση, δεν είναι ο κανόνας αυτός.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τώρα, κλείνω στο πνεύμα που ξεκίνησε αυτή η συνέντευξη, δηλαδή στο πιο προσωπικό και το πιο χαλαρό. Θέλω να σας ρωτήσω πόσο χαλαρός ή πόσο σφιγμένος είστε μέσα στο πλαίσιο των νέων καθηκόντων σας; Παράδειγμα λέω τώρα. Εάν δεν ήταν πια το σήμα κατατεθέν του προηγούμενου Πρωθυπουργού, του Αλέξη Τσίπρα, το χωρίς γραβάτα, το ανοιχτό πουκάμισο, θα ήταν κάτι που θα σας ταίριαζε ίσως;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Καταρχάς, το αν είμαι χαλαρός ή σφιγμένος θα το κρίνετε εσείς και οι τηλεθεατές μας. Είμαι πολύ σίγουρος γι’ αυτό το οποίο…
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: ….όχι, δεν μιλώ για τη συνέντευξη. Μιλώ γενικά για το νέο σας ρόλο.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ο νέος ρόλος επιβάλλει σοβαρότητα και μερικές φορές και αυστηρότητα και επιβάλλει επίσης μία αυτονόητη συμμόρφωση με τους άτυπους κανόνες οι οποίοι προσδιορίζουν τη συμπεριφορά μας σε αυτό το αξίωμα. Η γραβάτα ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Δεν έχω πάει ποτέ στη Βουλή χωρίς γραβάτα.
Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Είναι τμήμα ενός πρωτοκόλλου, λέτε.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Και δεν θα πάω ποτέ χωρίς γραβάτα στη Βουλή, όπως δεν θα εμφανιστώ ποτέ χωρίς γραβάτα όταν θα εκπροσωπήσω επίσημα τη χώρα. Όταν θα πάω να πιω μια μπύρα με τους φίλους μου μετά την μπάλα, θα πάω με το ιδρωμένο t-shirt. Δεν έχω πρόβλημα. Αλλά εκεί δεν εκπροσωπώ τη χώρα. Όταν εκπροσωπώ τη χώρα οφείλω να είμαι, όπως περιμένουν όχι οι Έλληνες πολίτες, αλλά και οι ξένοι συνομιλητές μου: ο Έλληνας Πρωθυπουργός. Και αυτό για μένα είναι κάτι παντελώς αδιαπραγμάτευτο. Πιστεύω, ξέρετε, στο πρωτόκολλο. Θα σας πω μία ενδιαφέρουσα ιστορία μιας και τελειώνει η συνέντευξη. Δέχτηκα μια πολύ ωραία πρόσκληση στην οποία δυστυχώς δεν μπορώ να ανταποκριθώ, αν και θα ήθελα πάρα πολύ να πάω, να παρευρεθώ στην ενθρόνιση του νέου Ιάπωνα Αυτοκράτορα. Μάλιστα έχει και πολύ ενδιαφέρον ότι είχε παρευρεθεί ο πατέρας μου πριν από τριάντα χρόνια και σκέφτηκα ότι είναι αδύνατον γιατί δεν έχω τα χρονικά περιθώρια να πάω, οπότε θα εκπροσωπήσει την Κυβέρνηση ο κ. Αντιπρόεδρος. Το πρωτόκολλο στην ενθρόνιση επιβάλει φράκο. Ούτε καν σμόκιν! Φράκο! Θα μπορούσατε να φανταστείτε να εμφανιζόταν κάποιος στην ενθρόνιση του Γιαπωνέζου Αυτοκράτορα χωρίς να είναι συνεπής στο πρωτόκολλο; Τα συμπεράσματα δικά σας. Αυτοί οι κανόνες έχουν την αξία τους. Και αυτό το γραφείο, ξέρετε, και αυτή η θέση έχει μεγάλη εξουσία και μεγάλη ευθύνη. Μέρος της ευθύνης είναι και η διαχείριση της εικόνας. Όταν ένας Πρωθυπουργός εμφανίζεται, δεν εμφανίζεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εμφανίζεται ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος. Και αυτό θα πρέπει να το αντιλαμβάνομαι κάθε στιγμή. Είναι βαρύ διότι ξέρει κανείς ότι τα φώτα της δημοσιότητας είναι πάντα στραμμένα πάνω του, αλλά αυτοί είναι οι κανόνες και πρέπει να προσαρμοστούμε.
