Στην αποψινή ομιλία του στο μεγάλο πάρτι γενεθλίων της Νέας Δημοκρατίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης απευθύνθηκε στους φίλους της παράταξης πότε με το ένα χέρι στην καρδιά, πότε με τα δύο ανοιχτά και υψωμένα στον ουρανό της Ρηγίλλης.
«Βλέπω γύρω μου πολλούς βετεράνους αγωνιστές. Βλέπω ώριμα στελέχη, αλλά βλέπω και νέους συμμαχητές. Αναλογίζομαι και αναλογιζόμαστε όλοι παλιούς πρωτεργάτες που δεν βρίσκονται σήμερα μαζί μας. Όμως, διακρίνω και καινούργιους φίλους και συνειδητοποιώ ότι πράγματι αυτό το κόμμα έρχεται από πολύ μακριά και πηγαίνει πολύ μακριά. Είναι προορισμένο να είναι ένα με την πατρίδα, έχοντας ιερή αποστολή να οδηγεί την κοινωνία μόνο μπροστά» είπε ο πρωθυπουργός κοιτώντας τον κόσμο που συνέρρευσε από νωρίς γεμίζοντας ασφυκτικά τον χώρο μπροστά από το ιστορικό νεοκλασικό της Ρηγίλλης.
«Μιλάω για τις αρχές του ιδρυτή μας, για την ευγένεια του Γεωργίου Ράλλη, για το σφρίγος του Ευάγγελου Αβέρωφ, για την αλήθεια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, για την ορμή του Μιλτιάδη Έβερτ, για τη συνέπεια του Κώστα Καραμανλή, όπως μιλώ και για το αίσθημα ευθύνης του Αντώνη Σαμαρά και τη μαχητικότητα του Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Σήμερα σας ζητώ να τιμήσουμε όλους τους αρχηγούς μας. Όλους, παρόντες και απόντες» ήταν τα γενναιόδωρα λόγια του Κυριάκου Μητσοτάκη για τους προκατόχους του.
«Η παρακαταθήκη του Κωνσταντίνου Καραμανλή είναι, πιστεύω, η καλύτερη απάντηση στους λίγους που θέλουν μία περιχαρακωμένη παράταξη, μια παράταξη κλειστή, μια παράταξη συμπλεγματική και τελικά ηττοπαθή. Οι παρωπίδες μπορεί να μετατρέπονται και σε αλυσίδες» ήταν η κατακλείδα της σύντομης ομιλίας του πρωθυπουργού προτού κατέβει από το βήμα για να ανταλλάξει ευχές και χειραψίες με τους εκατοντάδες φίλους της Νέας Δημοκρατίας.
