Στην Ελλάδα, ως γνωστόν, με τον «νόμο Χατζηδάκη» καταργήθηκε το 8ωρο. Οι υπερωρίες που πριν πληρωνόντουσαν, τώρα δεν πληρώνονται. Οι εργαζόμενοι που μπαίνουν στη γαλέρα όποτε κυβερνά η παράταξη που σήμερα κυβερνά, μπήκαν ακόμα πιο βαθιά στη γαλέρα.
Η κοινοτική Οδηγία που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση για τη «συμφιλίωση» προσωπικής και επαγγελματικής ζωής, πέρασε από εμάς, αλλά θεωρήθηκε ότι η ίδια Οδηγία, με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, ανοίγει το παράθυρο για την καταπάτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η ανεξαρτητοποίηση του Σώματος Επιθεωρητών από τον έλεγχο του – έτσι κι αλλιώς νεοφιλελεύθερου – υπουργού θεωρήθηκε ότι βλάπτει και αυτή τους εργαζομένους.
Και η Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας, που θα τεθεί σε μερικούς μήνες σε εφαρμογή, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Ολα αυτά, διότι αυτά που μάθαμε στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 να λέμε είναι οι «γαλέρες» και οι «οδοστρωτήρες». Οτι υπάρχουν κάποιοι «καλοί» πολιτικοί που ενδιαφέρονται για τους εργαζομένους και κάποιοι άλλοι που έχουν προηγούμενα μαζί τους και θέλουν να τους καταστρέψουν. Αδιάφορο αν οι «καταστροφείς» ρίχνουν την ανεργία και οι υποστηρικτές των εργαζομένων είχαν ανεργία 4 μονάδες παραπάνω!
Και ενώ ο κόσμος αλλάζει με μεγάλες ταχύτητες, οι «προοδευτικοί» στην Ελλάδα επαναλαμβάνουν την ίδια ξεχασμένη κασέτα. Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στην Ελλάδα, η παγκοσμιοποίηση, οι νέες τεχνολογίες, η τηλεργασία, η ανάγκη «συμφιλίωσης» προσωπικής – επαγγελματικής ζωής, η επίδραση του ίδιου του κορωνοϊού στην καθημερινότητά μας, αλλάζουν, όπως δείχνουν μία σειρά από μελέτες, τον τρόπο που σκέπτονται οι εργαζόμενοι, ειδικά οι νεότεροι. Ιδιαίτερα ο κορωνοϊός – σε συνδυασμό με την τηλεργασία, την οποία επιτάχυνε – έκανε τους εργαζομένους διεθνώς να επανατοποθετηθούν απέναντι στη δουλειά τους. Το φαινόμενο αυτό έχει ονομαστεί «Μεγάλη Παραίτηση». Θα το ονόμαζα ωστόσο προσωπικά, «Μεγάλη Επανατοποθέτηση» των εργαζομένων απέναντι στον τρόπο της ζωής τους, στο παρόν και το μέλλον τους.
Σύμφωνα με διεθνή έρευνα της Microsoft, το 41% των εργαζομένων σκέφτονται να παραιτηθούν από την εργασία τους μέχρι το τέλος του έτους. Το 46% δήλωσε ότι θα παραιτούνταν υπέρ ενός υβριδικού μοντέλου εργασίας (δουλειά κάποιες μέρες από το γραφείο και κάποιες μέρες από το σπίτι). Σύμφωνα με άλλη διεθνή έρευνα της Adecco, το 41% των ερωτώμενων σκέφτεται να μετακινηθεί σε δουλειές με πιο ευέλικτες συνθήκες εργασίας. Λένε ορισμένοι ότι η γενναιόδωρη χορήγηση επιδομάτων ενδεχομένως να λειτούργησε ως αντικίνητρο για εργασία. Υπάρχουν, ωστόσο, και ενδείξεις ότι αυτή η «Μεγάλη Επανατοποθέτηση», όπως τη χαρακτηρίζω προσωπικά, δεν είναι ένα παροδικό φαινόμενο.
Η πανδημία οδήγησε πολλούς εργαζομένους να επαναξιολογήσουν αξίες όπως η ευελιξία και η ισορροπία προσωπικής – επαγγελματικής ζωής, οι οποίες φαίνεται ότι μετρούν πολύ περισσότερο, ειδικά για τους Millennials. Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μία εποχή αυξημένης εργασιακής κινητικότητας, στην οποία πρέπει να προσαρμοστούμε. Οι μεν επιχειρήσεις μπορούν να υιοθετήσουν σύγχρονα συστήματα ανθρώπινου δυναμικού που να ανταποκρίνονται σε όσα ζητούν οι εργαζόμενοι. Να εργαστούν για την εναρμόνιση των εταιρικών αξιών με τις αξίες των εργαζομένων. Να εντείνουν τις προσπάθειές τους στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης.
Τα δε κράτη οφείλουν να διασφαλίσουν ότι το νομοθετικό πλαίσιο καλύπτει τις νέες ανάγκες των εργαζομένων. Να αυξάνουν την προσέλκυση ταλέντων. Και να στηρίξουν με τα αντίστοιχα προγράμματα κατάρτισης όσους επιθυμούν μία επαγγελματική μετάβαση. Αυτό επιχειρήσαμε να κάνουμε με τον Νόμο για την Προστασία της Εργασίας, που τα «γκρέμισε» όλα στη φαντασία της Αριστεράς. Δώσαμε έμφαση στη «συμφιλίωση» προσωπικής – επαγγελματικής ζωής. Γι’ αυτό θεσπίσαμε, για πρώτη φορά, την άδεια πατρότητας 14 ημερών και την προστασία από απόλυση των νέων πατεράδων για 6 μήνες από τη γέννηση του κάθε τέκνου τους.
Γι’ αυτό διασφαλίσαμε, επίσης για πρώτη φορά, ότι θα επιδοτούνται από τον ΟΑΕΔ οι 2 από τους 4 μήνες της γονικής άδειας και για τους δύο γονείς. Εισαγάγαμε, επίσης, ένα προοδευτικό πλαίσιο για την τηλεργασία και θεσμοθετήσαμε το «δικαίωμα αποσύνδεσης». Και, βεβαίως, υιοθετήσαμε τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας μετά από αίτημα του εργαζομένου. Ρύθμιση που απαντά στο αίτημα πολλών εργαζομένων για περισσότερη ελευθερία και ευελιξία στην οργάνωση του χρόνου εργασίας τους! Παράλληλα, στηρίξαμε τους εργαζομένους στη δύσκολη περίοδο του κορωνοϊού, δίνοντας περίπου 9 δισ. ευρώ για τις αναστολές συμβάσεων εργασίας, το πρόγραμμα ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ, κ.λπ. Στο ίδιο πνεύμα προσαρμογής στις νέες συνθήκες θα συνεχίσουμε με το νομοσχέδιο για την κατάρτιση, τις δεξιότητες και την αναβάθμιση του ΟΑΕΔ. Ενώ παράλληλα, θα προωθήσουμε το μεγαλύτερο πρόγραμμα κατάρτισης και επανακατάρτισης εργαζομένων που έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Θα είναι ύψους 1 δισ. ευρώ.
Και με σωστή αξιοποίηση των κονδυλίων θα βοηθηθούν οι εργαζόμενοι να αποκτήσουν νέες ψηφιακές και πράσινες δεξιότητες και να πετύχουν την επαγγελματική μετάβαση την οποία πολλοί επιθυμούν. Στην εφαρμογή της πολιτικής μας δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό. Βλέπουμε τι γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Εφαρμόζοντας αυτή την πολιτική, τα «ακούμε» από την Αριστερά. Είμαστε όμως αποφασισμένοι να συνεχίσουμε.
Διότι αυτή η πολιτική δημιουργεί συνθήκες ισχυρότατης ανάπτυξης. Αυτή η πολιτική έριξε την ανεργία από το 17% στο 13%. Και αυτή η πολιτική είναι που απαντά στα νέα αιτήματα των εργαζομένων. Αφήνουμε τα συνθήματα στους άλλους και προσπαθούμε να είμαστε χρήσιμοι και πρακτικοί!
Το άρθρο του υπουργού Εργασίας Κωστή Χατζηδάκη δημοσιεύεται στην εφ. Τα Νέα
