«Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα τα οποία γίνονται χωρίς να λέγονται, όπως υπάρχουν και πράγματα τα οποία λέγονται χωρίς να γίνονται» έλεγε ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής. Το ίδιο προσπαθεί να κάνει και ο υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας. Χωρίς μεγαλοστομίες, βερμπαλισμούς και φανφάρες, προσπαθεί να καταδείξει (με θεσμικό τρόπο) ότι η Δικαιοσύνη είναι και πρέπει να είναι ανεξάρτητη.
Ο καρδιτσιώτης γιατρός και βουλευτής της ΝΔ έχει καταφέρει να πετύχει, στα σχεδόν 2 χρόνια που βρίσκεται στην “καυτή καρέκλα” του υπουργείου Δικαιοσύνης, 3 βασικά πράγματα.
1. Απέδειξε ότι δουλειά του εκάστοτε υπουργού Δικαιοσύνης είναι να υπηρετεί τους πολίτες και τους θεσμούς. Δεν είναι δουλειά του υπουργού να παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη, ούτε να προσπαθεί να την χειραγωγήσει. Αυτά τα έκαναν κάποιοι προκάτοχοί του, αλλά όπως λέει κι ο θυμόσοφος λαός μας “πολλές φορές θα πάει η στάμνα στη βρύση για νερό, μα μια φορά θα σπάσει”. Κάπως έτσι έσπασε και η στάμνα του “Ρασπούτιν” και σήμερα βρίσκεται στο σκαμνί της Προανακριτικής και της Δικαιοσύνης για τη σκευωρία Novartis.
2. Απέδειξε με πράξεις και όχι με λαϊκίστικες κορώνες ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν είναι “νταραβεριτζής”, όπως… καλή ώρα ήταν κάποιοι προηγούμενοι.
3. Απέδειξε ότι σέβεται το θεσμό της Δικαιοσύνης και τους δικαστές όλων των βαθμίδων. Σε αντίθεση με κάποιους πρώην υπουργούς που νόμιζαν ότι η Δικαιοσύνη “πρέπει” να είναι είτε “παραμάγαζο” της εκτελεστικής εξουσίας, είτε το “μακρύ χέρι” της εξουσίας.
Κοντολογίς, ο Κ. Τσιάρας απέδειξε και αποδεικνύει μέρα με τη μέρα ότι είναι ένας κανονικός υπουργός Δικαιοσύνης. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Αυτή τη δουλειά του ανέθεσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και αυτή προσπαθεί να την κάνει όσο καλύτερα μπορεί. Και κατά γενική ομολογία την κάνει καλά. Το λένε οι δικαστές, το λένε οι υπάλληλοι των δικαστηρίων, το λένε οι πολίτες και το “λέει” και ο πρωθυπουργός, ο οποίος στον τελευταίο ανασχηματισμό ανανέωσε την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπο του Καρδιτσιώτη πολιτικού.
ΥΓ. Το γεγονός ότι ο Τσιάρας δεν είναι μύστης της πολιτικής του παρασκηνίου δεν σημαίνει ότι δεν γνωρίζει για τις άδικες και άκριτες γκρίνιες που “ακούγονται” από κάποιους συναδέλφους του για την μεταρρύθμιση που φέρνει το νομοσχέδιο για το Οικογενειακό Δίκαιο. Γιατί είναι άλλο πράγμα κάποιος βουλευτής να μην συμφωνεί με ορισμένες διατάξεις του νομοσχεδίου και να καταθέτει τις δικές του προτάσεις και είναι άλλο πράγμα να γκρινιάζει… εν κρυπτώ και παραβύστω.