Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να την ευχαριστηθείς από το να ανακαλύψεις τις γοητευτικές διαφορές της.
Με αφορμή την ανακήρυξη του 2018 ως Ευρωπαϊκού Έτους Πολιτιστικής Κληρονομιάς, η Ευρωπαϊκή Αντιπροσωπεία της Τουρκίας διοργάνωσε μια σειρά από δράσεις σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς για την ανάδειξη του πολιτισμού της Κωνσταντινούπολης, που μπορεί να μην είναι η πρωτεύουσα της χώρας, είναι όμως η αδιαμφισβήτητη «πρωταγωνίστρια». Με 1.608 στρέμματα του κέντρου της να έχουν καταχωρισθεί σήμερα στη λίστα μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, η στρατηγική των Τούρκων στον τομέα της τουριστικής ανάπτυξης κινείται σε έναν βασικό άξονα: ότι, πέρα από τα μνημεία, εξίσου σημαντικές πτυχές της τοπικής κουλτούρας είναι η γαστρονομία, τα έθιμα, η προφορική παράδοση, οι τέχνες. Στόχος είναι ο ταξιδιώτης να έρθει πιο κοντά σε όλα αυτά, να αναγνωρίσει τα κοινά στοιχεία και τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στους πολιτισμούς της Ευρώπης και να πλησιάσει ίσως ο ίδιος περισσότερο τις δικές του ρίζες.
Στα τέλη του Οκτώβρη, οπότε και υλοποιήθηκε το δικό μας ταξίδι, μέσα σ’ ένα εικοσιτετράωρο μπορούσες να δεις στην Κωνσταντινούπολη και τις τέσσερις εποχές. Από το πρωινό κρύο και τη βροχή ο ήλιος του μεσημεριού σε έβρισκε στα σοκάκια της αγοράς του Kadιköy να τρως λουκούμια με τζίντζερ, καρύδα, μήλο και λεμόνι από το Ali Muhiddin Haci Bekir, ενώ τα καφέ στα γύρω στενά είχαν γεμίσει από κόσμο. Εξάλλου οι φθινοπωρινές λιακάδες δίνουν πάντα αφορμή για kayif – έτσι λένε οι Τούρκοι όταν πηγαίνουν για καφέ με φίλους, όταν μαζεύονται για ρακή, όταν χαίρονται το ηλιοβασίλεμα στον Βόσπορο. Όταν δηλαδή δίνουν χρόνο στον εαυτό τους για να κάνουν ό,τι τους ευχαριστεί. «Κayif» σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «απόλαυση». Και στην Κωνσταντινούπολη οι απολαύσεις είναι πολλές, όπως και οι αντιθέσεις της.
