Με λογοτεχνικές και μουσικές αναφορές υποδέχεται το 2026 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Τασούλας, αντλώντας έμπνευση από κορυφαίους δημιουργούς.
Με αναφορές σε εμβληματικές μορφές της ελληνικής ποίησης και μουσικής – από Γιώργο Σεφέρη και Οδυσσέα Ελύτη, έως Μίκη Θεοδωράκη και Διονύση Σαββόπουλο – διαμορφώνει, σύμφωνα με πληροφορίες, το Πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κώστας Τασούλας.
Αποτίοντας φόρο τιμής στους δύο Έλληνες νομπελίστες Λογοτεχνίας, ο κ. Τασούλας επιλέγει να παραφράσει τον διάσημο στίχο του Σεφέρη «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει», από το ποίημα Με τον τρόπο του Γ.Σ. (1936), υπογραμμίζοντας την ανάγκη για συλλογική αυτοβελτίωση. «Ας είναι η νέα χρονιά μια ευκαιρία να αλλάξουμε όλα όσα μας πληγώνουν, στηριζόμενοι σε όσα μας ενώνουν», αναμένεται να αναφέρει στο μήνυμά του.
Ακολουθεί το έργο του Οδυσσέα Ελύτη, με τον Πρόεδρο να αξιοποιεί στίχους από το θρυλικό «Άξιον Εστί» (1959) – έργο μελοποιημένο από τον Μίκη Θεοδωράκη – επισημαίνοντας ότι: «Αυτή η χώρα, που "χτίστηκε μέσα στα βουνά και κλείστηκε μέσα στη θάλασσα", μπορεί να προχωράει μπροστά, σε πείσμα των καιρών». Οι αναφορές συνδέονται άμεσα με το τραγούδι «Ένα το χελιδόνι», σύμβολο ελπίδας και ανάτασης.
Στο μήνυμα εντάσσεται και ο κόσμος του Διονύση Σαββόπουλου, με στίχους από το «Των Ελλήνων οι Κοινότητες», προκειμένου να αναδειχθεί η έννοια του οικουμενικού ελληνισμού, οι δεσμοί με τις ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού και η πολιτιστική συνέχεια του Έθνους μέσα στον χρόνο.
Το Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατίας επικεντρώνεται, σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες, στην έννοια του καθήκοντος. Πρόκειται για επτά αναφορές στο καθήκον, για επτά διαφορετικές μορφές και όψεις του καθήκοντος.
Το καθήκον μας προς τους συνανθρώπους μας που δοκιμάζονται, δικούς μας αλλά και ξένους. «Έχει αξία βαθιά να τείνεις το χέρι σου στον ξένο», λέει χαρακτηριστικά.
Το καθήκον μας να διασφαλίσουμε ότι η ανόρθωση της χώρας μετά από το ναδίρ της οικονομικής κρίσης «δεν θα είναι μια ακόμα αναλαμπή».
Το καθήκον μας να απομονώσουμε τις Σειρήνες του μίσους, της εγωπάθειας, του διχασμού και του μηδενισμού. «Η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερη ειλικρίνεια στη δημόσια ζωή και λιγότερη στρεψοδικία και τοξικότητα στα κοινωνικά δίκτυα και στην πολιτική».
Το καθήκον μας να διατηρούμε την εθνική ασφάλεια στο επίκεντρο της σκέψης μας. «Έχουμε ωφεληθεί με αδιατάρακτη ειρήνη ακριβώς γιατί δεν παραμελούμε την εθνική μας άμυνα».
Το καθήκον της εθνικής αυτογνωσίας, υπερηφάνειας και αυτοπεποίθησης, όπου αξιοποιεί και έναν πασίγνωστο στίχο του Διονύση Σαββόπουλου. «Η έννοια της πατρίδας δεν περιορίζεται στα σύνορα της πατρίδας. Η καρδιά του ελληνισμού χτυπάει στην Κύπρο που την θέλουμε και πάλι ενωμένη, χτυπάει «στων Ελλήνων τις κοινότητες» της Μαύρης Θάλασσας, των Βαλκανίων, της Βόρειας Ευρώπης, της Κωνσταντινούπολης και του Εύξεινου Πόντου. Χτυπάει ακόμα στις κοιτίδες και τις πατρίδες της Μεγάλης Ελλάδας.»
Το καθήκον της συνειδητοποίησης για το τι σημαίνει ελληνική γλώσσα. «Οπουδήποτε στον κόσμο ακούστηκε ο ήχος της ελληνικής γλώσσας το σημάδι παραμένει ανεξίτηλο πάνω στον χάρτη».
Το καθήκον της πολιτείας απέναντι σε κάθε κοινωνική ομάδα, αλλά και το καθήκον κάθε κοινωνικής ομάδας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο - με αφορμή τις αγροτικές κινητοποιήσεις. «Η Πολιτεία και η κοινωνία δεν αγνοούν την προσφορά και τον κόπο των αγροτών και των κτηνοτρόφων, και η Πολιτεία δεν μπορεί παρά να επιδιώκει τη συνεννόηση μαζί τους για τη χάραξη της πολιτικής της. Όπως ταυτόχρονα ο αγροτικός κόσμος δεν μπορεί παρά να επιζητεί λύσεις στα υπαρκτά και σοβαρά προβλήματα του συζητώντας έντιμα και εποικοδομητικά με την πολιτεία με στόχο την διατροφική επάρκεια και ασφάλεια και την ανταγωνιστικότητα των Ελληνικών προϊόντων, αλλά και την κοινωνική ανταπόκριση και ευημερία».
