Η Ευρώπη προσπαθεί να βρει λύσεις σε αρκετά προβλήματα, που πολλές φορές αποδεικνύονται δισεπίλυτα. Τα κράτη-μέλη της ΕΕ απαιτούν και διεκδικούν αλληλεγγύη και συνεργασία σε όλα τα επίπεδα. Όλοι γνωρίζουμε την έντονη επεκτατική διάθεση του κ. Ερντογάν, γι αυτό η ηγεσία της Ευρώπης θα πρέπει να αφήσει στο περιθώριο τις συστάσεις και να προβεί σε αυστηρές οικονομικές κυρώσεις.
Ο Τούρκος πρόεδρος ηγείται απολυταρχικά, καταπιέζοντας βασικές ελευθερίες και ελέγχοντας τα Μέσα Ενημέρωσης, είναι πρακτικά σχεδόν «απόλυτος άρχοντας», με ένα ισχνό πλέον πέπλο δημοκρατικής νομιμοποίησης, ενώ το «εθνικό φρόνημα», η υπερηφάνεια των υπηκόων του, αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο της επιβολής αλλά και της δημοφιλίας του.
Ο κ. Ερντογάν, ο πανίσχυρος πρόεδρος της Τουρκίας, αναγκάστηκε την περασμένη εβδομάδα να κάνει στροφή 180 μοιρών που αποκάλυψε και την κακή του κρίση αλλά και την πολιτική του αστάθεια.
Απέλυσε τον κ. Melih Bulu, που επέβαλε ως πρύτανη στο αναγνωρισμένου κύρους πανεπιστήμιο Bogazici του Βοσπόρου τον Ιανουάριο. Η αναστροφή του Τούρκου προέδρου ήρθε μετά από έξι μήνες διαδηλώσεων στην πανεπιστημιούπολη, που αντήχησαν σε όλη τη χώρα, καθώς ήταν το μακροβιότερο μαζικό κίνημα μετά την εξέγερση που σάρωσε τα αστικά κέντρα και τις παραθαλάσσιες περιοχές της Τουρκίας στα μέσα του 2013.
Ο Τούρκος ηγέτης διεύρυνε την πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, τριπλασιάζοντας τον αριθμό των πανεπιστημίων μέσα σε δυο δεκαετίες, παρέχοντας όμως ποσότητα και όχι ποιότητα. Καθώς επέλεγε τους δικούς του πρυτάνεις, το Bogazici απλά αρνήθηκε να αποδεχθεί μια ακαδημαϊκή μετριότητα, που είχε κατηγορηθεί για λογοκλοπή και που δεν μπορούσε καν να κερδίσει την εκλογή του για μια έδρα του AKP το 2015.
Το κίνημα κατά του κ. Bulu και υπέρ της ακαδημαϊκής ελευθερίας αρνήθηκε να παραδοθεί, ακόμα και την ώρα που οι υποστηρικτές του κατηγορήθηκαν ως «τρομοκράτες» και «ανώμαλοι ΛΟΑΤ» από τον κ. Suleiman Soylu, τον υπουργό Εσωτερικών της Τουρκίας.
Από τότε ο κ. Ερντογάν έχει κινηθεί αποφασιστικά προς τον ολοκληρωτισμό, αντικαθιστώντας το κοινοβουλευτικό σύστημα της Τουρκίας με μια «ρωσικού τύπου προεδρία.» Διορίζει σε θεσμικές θέσεις όπως η δικαιοσύνη, τα πανεπιστήμια και τα μέσα ενημέρωσης «κομματικούς φίλους» του. Από τότε που έγινε η απόπειρα πραξικοπήματος, έχει θέσει σε εφαρμογή «έκτακτες εξουσίες» για να απολύσει περισσότερους από 100.000 ανθρώπους και να φυλακίζει σχεδόν κατά βούληση.
Παρά τον μεγάλο πληθυσμό (πάνω από 80 εκατ.) και την έκτασή της, το ΑΕΠ της Τουρκίας, αν και 3,5 φορές μεγαλύτερο από το Ελληνικό, δεν μπορεί να συγκριθεί με της Γαλλίας ή της Ιταλίας, που είναι επίσης Μεσογειακές δυνάμεις.
Οι δηλώσεις του Γάλλου Προέδρου κ. Μακρόν, για την παραβατικότητα της Τουρκίας στο χώρο της Μεσογείου, δίνουν ακριβώς το στίγμα των προθέσεων της Γαλλίας για την αντιμετώπιση του Τούρκου προέδρου.
Το γεγονός όμως ότι η Τουρκία διαθέτει εξαιρετικά πολυάριθμες Ένοπλες Δυνάμεις, με ισχυρή αμυντική βιομηχανία, κι ότι δεν διστάζει να τις χρησιμοποιήσει, αυξάνει δραματικά την παρεμβατικότητα και τα περιθώρια της παραβατικότητάς της.
Ο κ. Ερντογάν και τα μέλη της κυβέρνησης του έχουν επιδοθεί σε έναν «ύπουλο αγώνα» με την χρήση fake news, για να παραποιούν τα γεγονότα.
Ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης κ. Imamoglu, που προέρχεται από το CHP αλλά έχει προφίλ που μοιάζει κάπως με αυτό του κ. Ερντογάν, κατάφερε να δημιουργήσει μια ευρεία συμμαχία κατά του AKP, δείχνοντας πως μπορεί κάποιος να σταματήσει την διάλυση.
Με βάση τα σύγχρονα δόγματα, ο πόλεμος διεξάγεται πλέον με κάθε μέσο, οικονομικό, διπλωματικό, πολιτικό, κοινωνικό, ηλεκτρονικό και βέβαια στρατιωτικό, με κύρια επιδίωξη όχι την κατάληψη και κατοχή εδαφών αλλά την επιβολή ενός συγκεκριμένου πλαισίου ενεργειών στην αντίπαλη πλευρά όπως και την ταχεία κατοχύρωση ενός «τετελεσμένου».
Δυστυχώς, σχέδιο προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις και στις ισορροπίες της σημερινής συγκυρίας δεν φαίνεται να υπάρχει, ούτε καν να καταστρώνεται.
Η Ευρώπη οφείλει να δράσει αποτελεσματικά και να περιορίσει τον κ. Ερντογάν. Δεν υπάρχουν περιθώρια για νουθεσίες, ούτε για περαιτέρω συζητήσεις.
Η Τουρκία έχει αποδείξει ότι δεν καταλαβαίνει από λόγια…. Η διπλωματία για τη γείτονα χώρα είναι λέξη «αλά καρτ». Οικονομικές κυρώσεις άμεσα για να δείξει η ΕΕ ότι μπορεί να επιβάλει φραγμούς και να προστατεύει τα κράτη-μέλη της.
