Στο Καφέ του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, η Αιμιλία Κουγιά διοργανώνει και παρουσιάζει την έκθεση ζωγραφικής του κωνσταντίνου Βερούτη υπό τον τίτλο Κοιμώμενοι Θεοί.
Βγαίνοντας ο άνθρωπος από τη σπηλιά του, αντικρίζει το ανάγλυφο της γης, την παρατηρεί για να δει πώς θα επιβιώσει. Εκεί, ξαφνικά, ανακαλύπτει ότι στις κορυφογραμμές σχηματίζονται ξαπλωμένες μορφές. Κεφάλια, μύτες, στόματα, σώματα, τεράστια, γιγάντια.
Σκέφτεται ότι υπάρχουν οντότητες μεγάλες, ανώτερες από αυτόν και τις ονομάζει θεούς. Τις βλέπει ξαπλωμένες, ήσυχες, ήρεμες, σαν να κοιμούνται.
Όταν τα καιρικά φαινόμενα είναι έντονα, οι μορφές χάνονται μέσα στην αντάρα. Σκέφτεται ότι έχουν θυμώσει, έχουν σηκωθεί και δημιουργούν όλη αυτήν την αναταραχή, γι’ αυτό αποφασίζει ότι πρέπει να κάνει κάτι για να τις εξευμενίσει. Στήνει ιερά πάνω σε αυτά τα βουνά, φτιάχνει μικρά ομοιώματά τους και τα τοποθετεί ως αναθήματα προστασίας. Ορίζει ανθρώπους για να κάνουν τελετουργίες και να είναι υπεύθυνοι σε αυτούς τους χώρους.
Ταξιδεύει ανακαλύπτοντας την ύπαρξη μορφών στα πλαϊνά των βουνών και των βράχων που εμφανίζονται σε στιγμές που ο ήλιος στέλνει τις ακτίνες του από συγκεκριμένη γωνία πρόσπτωσης. Πιο καθαρές είναι αυτές που εντοπίζει στη θάλασσα. Μέσα σε έναν καμβά χρωματισμένο με τις αποχρώσεις του μπλε, γίνονται πιο ευδιάκριτες οι κορυφογραμμές των νησιών και των βράχων.
Και κάπως έτσι εξελίσσεται η θρησκευτική τους ιστορία, φτάνοντας αργότερα οι αρχηγοί και βασιλείς να γίνονται οι μεσολαβητές θεών και ανθρώπων. Προτομές, αγάλματα, εικονογραφήσεις, γίνονται απαραίτητα στοιχεία για την καταγραφή της ιστορίας τους. Ακολουθώντας τους, η ανώτερη τάξη φτιάχνει προσωπογραφίες που τοποθετούνται στους τάφους για να τους συντροφεύουν στην αιωνιότητα.
Για να μη χαθούν όλα αυτά φτιάχνονται μύθοι, για να λέγονται και να διατηρούν την ιστορία της ύπαρξης του ανθρώπου. Δεν ξέρω, αν όντως ήταν αληθινές μορφές και ξυπνήσουν κάποτε ή είναι ένα παιχνίδι που σκαρφίστηκε ο Θεός Έρωτας, συνδημιουργός του κόσμου τούτου.
Με αυτό το σκεπτικό δημιουργήθηκε η παρούσα έκθεση. Τα έργα (ελαιογραφίες, εγκαυστική, φρέσκο), πάνω σε πρότυπα αρχαίων τεχνικών, όπως η τετραχρωμία, ολοκληρώνουν την παραπάνω αφήγηση. Ειδώλια (άλλα αντίγραφα, άλλα μετουσιωμένα από τον καλλιτέχνη), έρωτες, σχέδια από βραχογραφίες, πορτρέτα σε στιλ Φαγιούμ, αποτελούν τον συνδετικό κρίκο αυτής της έκθεσης.
Ας αρχίσουμε το ταξίδι μας λοιπόν και αν μια παρόμοια ανάμνηση από κοιμώμενους θεούς αναδυθεί από μέσα μας, ίσως να ήμασταν εμείς αυτοί που βγήκαμε από τη σπηλιά.
Βιογραφικό σημείωμα του Κωνσταντίνου Βερούτη
Γεννήθηκα στην Αθήνα και η αγάπη μου για την ζωγραφική με οδήγησε να τελειώσω το 1993 σπουδές συντήρησης έργων τέχνης. Εργάστηκα ως συντηρητής στο Υπουργείο Πολιτισμού για πολλά χρόνια πάνω σε εικόνες και τοιχογραφίες του 13ου έως του 18ου αιώνα, καθώς και στην οργάνωση Εκκλησιαστικών Μουσείων στις Κυκλάδες. Έχω δουλέψει στο εξωτερικό, σε ένα ατελιέ συντήρησης στην Ναντ της Γαλλίας και έχω συμμετάσχει σε συνέδρια με θέμα την συντήρηση εικόνας.
Οι σπουδές μου στην ζωγραφική έχουν να κάνουν με την αγιογραφία και το ελεύθερο σχέδιο.
Η θεματική μου, ανθρωποκεντρική, στηρίζεται στον άνθρωπο σαν μονάδα και οντότητα.
Έχω στο ενεργητικό μου τέσσερις ατομικές εκθέσεις και έχω συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές. Έχω εκπονήσει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά δημοτικού με τίτλο: «Αγιογραφία, η πρώτη μορφή αφαίρεσης», συνεργαζόμενος με τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Αττικής, το οποίο παρουσιάστηκε με επιτυχία σε πολλά Δημοτικά σχολεία. Οργάνωσα τα εκπαιδευτικά προγράμματα στο Νομισματικό Μουσείο με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μουσείων το 2019.
Τέλος, στο εργαστήριό μου παραδίδω μαθήματα αυγοτέμπερας και εγκαυστικής σε μορφή σεμιναρίου για ενήλικες.
Εγκαίνια: Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2025 11:30-14:30
Διάρκεια έκθεσης έως και την Κυριακή 2/11/2025
Ώρες λειτουργίας του μουσείου
