Ο Αλέξης Τσίπρας, επιβεβαίωσε -από βήματος (και) στην Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ/ΠΣ- ότι ζει στον κόσμο του. Ή μάλλον (για όσους/ες δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου) ή δεν τον συνοδεύουν στα φαντασιακά του ταξίδια, στον κόσμο της vox pop.
Θυμάστε; Την εταιρία η οποία -σε ρόλο ταχυδακτυλουργού- μετέτρεπε δημοσκοπικά την «ελεύθερη πτώση» του σε «μάχη στήθος με στήθος» ή/και του απέδιδε «βραχεία κεφαλή» έναντι του Κυριάκου Μητσοτάκη;
Ε, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδειξε (και) σήμερα (23/10) ότι βρίσκεται υπό την επήρεια της ευφορίας που του είχε δημιουργήσει. Αρνείται να δει την πραγματικότητα και πεισματικά επιμένει να ζει στη δική του(ς) εικονική πραγματικότητα. Καλλιεργώντας φρούδες ελπίδες ότι ο λαός θα «τσιμπήσει». Θα «κλείσει τα μάτια», θα «ξεχάσει» αυτά που ζει και θα τον ακολουθήσει στον φαντασιακό του κόσμο.
Διαβάστε, σταχυολογικά, αποσπάσματα από την τοποθέτησή του και θα καταλάβετε.
Κατά τον Αλ. Τσίπρα, η κυβέρνηση Έχει πετάξει «λευκή πετσέτα» στην πανδημία. Την κατηγορεί για εγκληματικές παραλείψεις και αλλοπρόσαλλο σχεδιασμό. Προσέξτε κατηγορεί για «αλλοπρόσαλλο σχεδιασμό» την κυβέρνηση, όχι τον εαυτό του και τον Πολάκη…
Προσάπτει στην κυβέρνηση ότι αφήνει τη μεσαία τάξη και τα λαϊκά στρώματα να «πνιγούν» από την ακρίβεια. Καμώνεται ότι δεν έμαθε, δεν του είπαν τα μέτρα που έχουν ληφθεί. Ότι δεν πρόκειται για παγκόσμιο φαινόμενο αλλά για πολιτική της «κακής ΝΔ».
Κατά τη συνήθειά του, διαστρεβλώνει τις παρεμβάσεις στον κόσμο της εργασίας. παραμένοντας προσκολλημένος στ’ όνειρο του. Για κατάργηση του 8ωρου, απλήρωτα 12ωρα, καθήλωση μισθού, διάλυση της Επιθεώρησης Εργασίας.
Κατηγορεί τη ΝΔ ότι «κατεδάφισε» την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Με τον πτωχευτικό που ρευστοποιεί τα σπίτια και τα μαγαζιά των πολιτών. Με τoν αποκλεισμό της συντριπτικής πλειοψηφίας των επιχειρήσεων από τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης.
Ο εκσυγχρονισμός της παιδείας, στο μυαλό του Αλ. Τσίπρα, είναι διάλυση.
Κατηγόρησε -μάλλον κρίνοντας εξ’ ιδίων τα αλλότρια- τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι μετέτρεψε το κράτος σε «μαγαζί» και το πρωθυπουργικό γραφείο σε ανώνυμη εταιρία, που κάνει δουλειές, σκορπά χρήμα, υπηρετεί και προστατεύει τα συμφέροντα μιας πολιτικής και οικονομικής ελίτ και των αυλικών της.
Είναι ν’ απορεί κανείς, τόσοι καθηγητές στον ΣΥΡΙΖΑ, κανείς δεν εξήγησε στον πρόεδρό του το ρητό «το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη»;
