Γράφει ο Κων/νος Σ. Μαργαρίτης
Η ανεργία και η αντιμετώπιση της είναι κορυφαίο ζήτημα, που δεν απασχόλησε σε μεγάλο βαθμό τα πολιτικά κόμματα, κατά τη διάρκεια της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου. Η αύξηση του κατώτατου μισθού είναι σημαντική, αλλά η αγορά εργασίας και ειδικότερα ο χώρος του τουρισμού δεν μπορεί να βρει εξειδικευμένα στελέχη.
Η μείωση του διαχρονικά υψηλού ποσοστού ανεργίας που παρουσιάζει η χώρα μας αποτελεί έναν κοινό εθνικό στόχο. Η επίτευξη του στόχου αυτού προϋποθέτει αδιαμφισβήτητα πολλές δράσεις όπως δημιουργία νέων ποιοτικών θέσεων εργασίας, κατάρτιση και εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού, κ.α. Βασική προϋπόθεση, ωστόσο, αποτελεί η χαρτογράφηση των αναγκών των επιχειρήσεων σε ανθρώπινο δυναμικό σε πρώτο
επίπεδο και η αντιστοίχιση αυτών των θέσεων εργασίας με το διαθέσιμο ανθρώπινο δυναμικό της κάθε περιοχής (του κάθε δήμου-περιφέρειας κλπ.) σε δεύτερο επίπεδο.
Ο ΣΕΒΕ, δίνοντας μεγάλη βαρύτητα στην εξεύρεση του απαραίτητου ανθρώπινου δυναμικού για τις επιχειρήσεις και την ενίσχυση της απασχόλησης, ιδιαίτερα σε τοπικό-περιφερειακό επίπεδο, βρίσκεται ήδη σε επαφή με την κυβέρνηση και την επιμελητηριακή κοινότητα, ώστε σε πρώτη φάση να καταγραφούν από τις επιχειρήσεις σε εθνικό επίπεδο οι
πραγματικές ανάγκες των επιχειρήσεων σε προσωπικό, και στη συνέχεια να αναζητηθούν ρεαλιστικές λύσεις για την κάλυψή τους.
Ως πιλότο αυτής της μείζονος πρωτοβουλίας, ο ΣΕΒΕ ξεκίνησε από τα μέλη του διεξάγοντας έρευνα με στόχο την αρχική καταγραφή των αναγκών τους σε θέματα ανθρώπινου δυναμικού. Τα αποτελέσματα της πρωτόλειας αυτής έρευνας θα αποτελέσουν οδηγό για τις περαιτέρω ενέργειες σε συνεργασία με τα επιμελητήρια και όλους τους εμπλεκόμενους για την ολοκλήρωση της καταγραφής των αναγκών, τη διαμόρφωση προτάσεων και τη χάραξη και υλοποίηση στρατηγικής αντιμετώπισης του προβλήματος εξεύρεσης ανθρώπινου δυναμικού που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις καθώς και τη μείωση του ποσοστού ανεργίας.
Από τις 118 επιχειρήσεις που απάντησαν στο ερωτηματολόγιο, το 8,5% εξ αυτών είναι πολύ μικρές επιχειρήσεις (έως 10 εργαζόμενοι), το 34,7% μικρές επιχειρήσεις (11-50 εργαζόμενοι), το 33,1% μεσαίες επιχειρήσεις (51-250 εργαζόμενοι) και το 23,7% μεγάλες επιχειρήσεις (251 εργαζόμενοι και άνω).
Καμία από τις επιχειρήσεις που συμμετείχαν στο ερωτηματολόγιο δεν αξιολογεί το πρόβλημα εξεύρεσης ανθρώπινου δυναμικού ως «καθόλου σημαντικό», ενώ το 2,5% το αξιολογεί ως «λίγο σημαντικό». Αντίθετα, το 47,5% το αξιολογεί ως πολύ σημαντικό, ενώ οι μισές επιχειρήσεις που συμμετείχαν στην έρευνα, δηλαδή το 50,0%, το αξιολογεί ως πάρα πολύ σημαντικό.
Περίπου οι μισές επιχειρήσεις του δείγματος -και συγκεκριμένα το 49,2%- αναζητούν ειδικευμένους τεχνίτες, χειριστές εξοπλισμού και μηχανημάτων, και οδηγούς, ενώ το 48,3% του δείγματος αναζητεί ανειδίκευτους εργάτες. Αντίστοιχα, το 42,4% αναζητεί επαγγελματίες (μηχανικούς, οικονομολόγους, πληροφορικούς, λογιστές, νομικούς, κ.α.), το
40,7% τεχνικούς και βοηθούς, το 27,1% πωλητές και υπάλληλους γραφείου (γραμματείς, εξυπηρέτηση πελατών, υπάλληλοι υποδοχής, ταμίες, κα.) αντίστοιχα, και το 21,2% ανώτερα διευθυντικά και διοικητικά στελέχη. Το 6,8% αναζητεί άλλες κατηγορίες ανθρώπινου δυναμικού που δεν εντάσσονται στις παραπάνω.
Σε ό,τι αφορά στην περιγραφή των θέσεων εργασίας που αναζητούν οι επιχειρήσεις αυτές καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ειδικοτήτων. Σημαντικό ποσοστό αφορά εργάτες, χειριστές και οδηγούς, όπως πχ. εργάτες γης, εργάτες για την γραμμή παραγωγής, οδηγούς φορτηγού, εργάτες ξύλου, χειριστές μηχανημάτων, αλιεργάτες. Υψηλή συγκέντρωση εμφανίζουν και οι
μηχανικοί, και συγκεκριμένα μηχανολόγοι μηχανικοί, μηχανικοί πωλήσεων, χημικοί μηχανικοί και μηχανικοί υπολογιστών, αλλά και οι τεχνικοί και τεχνίτες.
Τέλος, ένα μεγάλο ποσοστό των επιχειρήσεων που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσε πως αναζητεί άτομα για το τμήμα εξαγωγών, project managers, προσωπικό για το τμήμα logistics, στελέχη διοίκησης και ποιοτικού ελέγχου. Μόλις 10 επιχειρήσεις διατυπώνουν μία θετική στάση για την υφιστάμενη κατάσταση στην αγορά εργασίας στην Ελλάδα, το οποίο
αντιστοιχεί σε ποσοστό 8,5% του δείγματος, ενώ το 91,5% διατυπώνει μία απαισιόδοξη στάση με χαρακτηριστικές τις απαντήσεις που αφορούν στην έλλειψη εξειδίκευσης και κατάρτισης, στη δυσκολία που ενέχει η δραστηριοποίηση της εταιρίας στην περιφέρεια, αλλά και στο αυξημένο εργοδοτικό κόστος.
Απαιτείται ουσιαστική αναβάθμιση των ΙΕΚ της χώρας, σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους, για να προκηρυχθούν ειδικότητες που θα δίνουν λύση στο πρόβλημα της εξεύρεσης κατάλληλων στελεχών.
