Σήμερα θα μάθουμε με ποιους θα συμμαχήσουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τα ελληνικά κόμματα των εθνικιστών, δήθεν υπερπατριωτών και λοιπών δήθεν υπερασπιστών των εθνικών μας αρχών. Μπορεί να βρεθούν αγκαλιά είτε με τον Βίκτορ Ορμπαν είτε με την Τζόρτζια Μελόνι είτε με τη Μαρίν Λεπέν, είτε με τους νεοναζί του γερμανικού AfD. Και θα αναγκαστούν όλοι να βγάλουν τις κουκούλες των εθνοπατριωτών. Θα πάρουμε επιτέλους την απάντηση που απέφευγαν να μας δώσουν προεκλογικά.
Η Ακροδεξιά δεν είναι τελικά η μεγάλη νικήτρια των ευρωεκλογών. Ο κόσμος πάει μπροστά και οι νέες γενιές αρνούνται τις εθνικιστικές κορόνες αυτών που δήθεν διατηρούν το μονοπώλιο του πατριωτισμού. Οπως επίσης αρνούνται και τον λαϊκισμό της Αριστεράς. Αρνούνται όλους αυτούς που διατείνονται πως κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και προσπαθούν να την επιβάλουν είτε με αυστηρό καταγγελτικό ύφος είτε με κανονικό bullying.
Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα της μετριοπάθειας και της συνδιαλλαγής παραμένει πρώτη και ισχυρότερη δύναμη. Τα άκρα παρέμειναν στα κυβικά τους, παρά τις σποραδικές επιτυχίες τους. Και όπου οι επιτυχίες τους υπήρξαν μεγαλύτερες, είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν τη μοίρα των φανατικών: πολλές διαφωνίες μεταξύ τους, συγκρούσεις μεταξύ των περισσότερο ριζοσπαστικοποιημένων και των μεταμφιεσμένων μετριοπαθών, διασπάσεις σε διαφορετικές ευρωομάδες.
Η συνολική εικόνα είναι πως ο κοινός αγώνας κατά της γλώσσας του μίσους αποδείχθηκε αποτελεσματική. Η Ευρώπη, παρά τις αδυναμίες της -τις οποίες οφείλει να καταπολεμήσει- έχει μπροστά της πέντε χρόνια για να αποδείξει ότι μπορεί να λύνει τα προβλήματα των λαών της, χωρίς περιττές γραφειοκρατίες και νομενκλατούρες, ευρωκράτες και λοιπούς βολεμένους.
Να ξαναμπούν στο καβούκι τους
Το μήνυμα πήγε διά της αποχής και όχι με το πέρασμα του αυταρχικού Ρουβίκωνα. Αν η Ευρώπη το λάβει αυτό το μήνυμα, οι φανατικοί υπέρμαχοι της ιδεολογικής καθαρότητας θα ξαναμπούν στο καβούκι τους. Αν δεν το πάρει, την άλλη φορά δεν θα ψηφίσει κανείς. Και αν συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, τότε πράγματι οι φανατικοί θα πάρουν κεφάλι.
Προς το παρόν, το κύμα του φανατισμού και του μίσους έχει ανακοπεί. Η Κεντροδεξιά και η Κεντροαριστερά «κράτησαν». Η Ακροδεξιά εξασφάλισε το 25% των εδρών στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά η συνεργασία του Δημοκρατικού Μετώπου κέρδισε όλες τις θέσεις στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι ακραίοι μπαίνουν σε πορεία επιστροφής στο περιθώριο.
Πολύ περισσότερο που άρχισαν οι καβγάδες μεταξύ τους. Εκεί που προσπαθούσαν να ενωθούν, τελικά διαλύθηκαν. Η Τζόρτζια Μελόνι και ο Βίκτορ Ορμπαν βρέθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα, καθώς δημιουργείται μια νέα ευρωομάδα. Το ECR (Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές) και το ID (Ταυτότητα και Δημοκρατία) φυλλορροούν, καθώς εγκαταλείπονται από μερικά από τα πιο αφοσιωμένα μέλη τους. Την ίδια ώρα, μια νέα ακροδεξιά ευρωομάδα κάνει την εμφάνισή της – αυτή των Πατριωτών του Βίκτορ Ορμπαν.
Γροθιά το ΕΛΚ, εμφύλιοι αλλού
Αντίθετα, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα παραμένει ενωμένο και πιστό στις θέσεις του, στέλνοντας μηνύματα αυτοπεποίθησης και αφοσίωσης στις ίδιες πάντα αρχές και αξίες. Δηλαδή, στέλνοντας μηνύματα ασφάλειας, κάτι που περισσότερο από ποτέ επιθυμούν οι ευρωπαϊκοί λαοί σε μια τόσο ταραγμένη εποχή.
Από την άλλη πλευρά, δεν ξέρουμε τελικά πόσες ομάδες ακροδεξιών κομμάτων θα αποκτήσει το Ευρωκοινοβούλιο στη νέα του σύνθεση. Ο Βίκτορ Ορμπαν της Ουγγαρίας (του οποίου η χώρα έχει την εκ περιτροπής προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και με το καλημέρα σας άρχισε να κάνει του κεφαλιού του επισκεπτόμενος τον Βλαντιμίρ Πούτιν, με την Ευρωπαϊκή Ενωση να δίνει τις αναγκαίες διευκρινίσεις και μηνύματα) δημιουργεί δική του ομάδα και είναι πια αντίπαλος της Τζόρτζια Μελόνι. Patriots for Europe (Πατριώτες για την Ευρώπη) το όνομά της. Και πολλοί περιμένουν το σχηματισμό μιας ακόμη ακροδεξιάς ευρωομάδας, υπό τη γερμανική AfD.
Επομένως, δεν συμφωνούν μεταξύ τους. Και οι εμφύλιοι είναι οι χειρότεροι πόλεμοι. Η τελευταία και πιο ενδιαφέρουσα κίνηση είναι η προσχώρηση του ισπανικού ακροδεξιού κόμματος VOX στην ομάδα του Βίκτορ Ορμπαν, αφού εγκατέλειψε την Τζόρτζια Μελόνι και το ECR. Το ίδιο και το ολλανδικό ακροδεξιό κόμμα υπό τον Γκέερτ Βίλντερς, ο οποίος πόσταρε στην πλατφόρμα Χ: «Είμαστε οι PVV-Πατριώτες, αγαπάμε την πατρίδα μας. Δυνατή και κυρίαρχη. Αντιστεκόμαστε στην παράνομη μετανάστευση. Υπεραμυνόμαστε της ειρήνης και της ελευθερίας. Και τις υποστηρίζουμε. Προστατεύουμε την ιουδαιο-χριστιανική κληρονομιά μας. Και τις οικογένειές μας. Θέλουμε να ενώσουμε δυνάμεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και με υπερηφάνεια προσχωρούμε».
Μα, αυτά δεν λένε και οι υπόλοιποι; Τι χρειάζονται τρεις και περισσότερες ακροδεξιές ευρωομάδες αν όχι για να εξυπηρετήσουν τυχοδιωκτισμούς, εξουσιομανίες και προσωπικές φιλοδοξίες; Προφανώς, αυτά τα ελαττώματα θα σώσουν την Ευρωπαϊκή Ενωση από τον φανατισμό και το μίσος.
Το ντόμινο των ανακατατάξεων
Η συμμαχία του Βίκτορ Ορμπαν ήδη περιλαμβάνει το ΑΝΟ της Τσεχίας υπό τον Αντρέι Μπάμπις, το Κόμμα της Ελευθερίας της Αυστρίας υπό τον Χέρμπερτ Κικλ, το Chega της Πορτογαλίας. Χρειάζεται ένα ακόμη κόμμα, για να τα κάνει επτά και να αποτελέσει κανονική ευρωομάδα, η οποία πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον 23 ευρωβουλευτές. Ο Βίκτορ Ορμπαν έχει προσεγγίσει το πολωνικό κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη (PiS), που ανήκει στο ECR, αλλά χωρίς ανταπόκριση. Σήμερα, Δευτέρα 8 Ιουλίου, πολλά θα κριθούν όσον αφορά στον αριθμό των ακροδεξιών ομάδων...
Από την πλευρά του, ο ηγέτης του ισπανικού VOX Σαντιάγο Αμπασκάλ δήλωσε πως θέλει μια συμμαχία που θα νικήσει την Κεντροδεξιά, τους Σοσιαλιστές και την Ακροαριστερά και περίπου ζήτησε συγγνώμη από τα Αδέλφια της Ιταλίας και την Τζόρτζια Μελόνι, αναφέροντας σε δελτίο Τύπου: «Η Τζόρτζια Μελόνι θα είναι πάντα συνεργάτις, φίλη και σύμμαχος του VOX». Αυτό συνέβη, λίγες ημέρες μετά την εκλογή του ευρωβουλευτή του VOX Χέρμαν Τερς στο αξίωμα του αντιπροέδρου του ECR. Οπότε η Τζόρτζια Μελόνι θεωρεί τη στάση των Ισπανών «αδελφών» ένα είδος προδοσίας, που είχε ως αποτέλεσμα η ευρωομάδα της, το ECR, να πέσει από τους 84 στους 78 ευρωβουλευτές. Παραμένει η τρίτη δύναμη, αλλά δύο ακόμη ευρωβουλευτές να χάσει θα βρεθεί τέταρτη κάτω από το Renew.
Μάλιστα, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να υπάρξουν και εξ οικείων βέλη, καθώς ο κυβερνητικός σύμμαχός της, η Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, δηλώνει πως σκέπτεται στα σοβαρά να περάσει στο στρατόπεδο του Βίκτορ Ορμπαν, εγκαταλείποντας την ευρωομάδα Ταυτότητα και Δημοκρατία. Πολύφερνη νύφη και η Μαρίν Λεπέν με τους τριάντα ευρωβουλευτές της. Αν αποφασίσει να τους μεταφέρει στους Πατριώτες, τότε αυτό θα σημάνει τη θανατική καταδίκη της ομάδας Ταυτότητα και Δημοκρατία.
Πόσα απίδια πιάνει ο σάκος;
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου τίποτα από τα παραπάνω δεν συζητήθηκε. Στον δημόσιο διάλογο, τόσο πριν όσο και μετά την κάλπη, ρωτούσα και ρωτώ επίμονα σε ποια ομάδα θα πάει ο καθένας από τους δικούς μας φωτεινούς παντογνώστες και δήθεν θεματοφύλακες των εθνικών, πατριωτικών και ηθικών μας αξιών – Κυριάκος Βελόπουλος, Δημήτρης Νατσιός, Αφροδίτη Λατινοπούλου. Οι απαντήσεις ήταν «θα δούμε», «να δούμε ποιοι και πώς», «θα αποφασίσουμε αργότερα, μετά τις εκλογές» κ.λπ. Η Τζόρτζια Μελόνι ήταν η προτίμηση της Αφροδίτης Λατινοπούλου. Μέχρι να την ενημερώσω ότι η Τζόρτζια Μελόνι είναι σύμμαχος του Εντι Ράμα που κρατά στη φυλακή τον Φρέντη Μπελέρη, τον οποίο δήθεν η ίδια υπερασπίζεται και η Νέα Δημοκρατία, το κόμμα στο οποίο ανήκει, εργαλειοποιεί!
Θα τα βρει αυτά, φαντάζομαι, μόλις πάρει γραμμή από τους «έμπειρους» αφανείς υποστηρικτές της που της φτιάχνουν την «ιδεολογική» πλατφόρμα. Αλλωστε, μόνο τον εαυτό της έχει εκλέξει, δεν υπάρχει περίπτωση να τα βγάλει πέρα με τα τσακάλια στα οποία θα προστεθεί. Και γενικά σήμερα θα ξέρουμε. Το πρόβλημα είναι ότι οι ψηφοφόροι τους δεν γνώριζαν τίποτε από όλα αυτά όταν πήγαιναν και ψήφιζαν Ελληνική Λύση, Νίκη και Φωνή Λογικής. Τώρα θα δουν πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Να ξέρουμε κι εμείς με ποιους έχουμε να κάνουμε...
