Ο κ. Τσίπρας το κατάφερε και αυτό! Για πρώτη φορά πολιτικός αρχηγός επισκέπτεται τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και όχι μόνο δεν κερδίζει το ελάχιστο αλλά πριν ακόμη επιστρέψει στα αποδυτήρια δέχεται το ένα γκολ μετά το άλλο
Του Φώτη Καρύδα
Η χρήση της ποδοσφαιρικής ορολογίας επιτρέπεται διότι την εισήγαγαν στη σχετική συζήτηση τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Στ. Κούλογλου μάλιστα δεν είναι απλά ένας ευρωβουλευτής. Όταν με την εμπειρία δημοσιογράφου δεκαετιών διαπιστώνει κομψά για τον αρχηγό του ότι ήρθε «ισοπαλία» με τον πρωθυπουργό στην Θεσσαλονίκη, καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι στην πραγματικότητα του χρεώνει ήττα από τα πρώτα κιόλας λεπτά της «αναμέτρησης».
Είναι απολύτως χαρακτηριστικό δε ότι το ματς μετατράπηκε αμέσως σε εσωκομματικό και ουδόλως …φιλικό. Εν μέσω συντροφικών μαχαιρωμάτων, άρχισαν τα τάκλιν, οι τρικλοποδιές, τα σκληρά μαρκαρίσματα, οι κλωτσιές στο καλάμι και τελικώς όλοι μαζί έχουν βγει για άλλη μια φορά οφσάιντ στα μάτια του ελληνικού λαού.
Ο κ. Τσίπρας πήγε στη Θεσσαλονίκη αυτοκολακευόμενος ότι θα καταφέρει επιτέλους να κατατροπώσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κάνοντας από την ΔΕΘ μια «νέα αρχή» για την επάνοδό του στην εξουσία.
Τα παθήματα δεν έχουν γίνει όμως ακόμη μαθήματα για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Αν μελετούσε κάπως καλύτερα έστω τους ιδεολογικούς του μέντορες θα είχε εμπεδώσει τουλάχιστον ότι «η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα». Όντως εκείνο το περίφημο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» με το οποίο ξεκίνησε το 2014 την πορεία του προς το Μέγαρο Μαξίμου αποδείχθηκε μια τραγωδία. Συνοδεύτηκε από υποσχέσεις και εξαγγελίες που έμελλε να ξεφουσκώσουν πολύ γρήγορα μόλις άρχισε τις κυβιστήσεις χαρίζοντας διεθνή αναγνώριση στην ελληνική λέξη «kolotoumpa».
Η αλήθεια ασφαλώς είναι ότι ο κ. Τσίπρας, με την τέχνη του δημαγωγού και του λαϊκιστή που κατείχε άριστα, μπόρεσε να παρασύρει τότε τα κουρασμένα εκλογικά πλήθη και να τα κάνει προς στιγμή να πιστέψουν τους λαγούς με τα πετραχήλια που τους έταζε. Γι’ αυτό και για ένα μακρύ χρονικό διάστημα εκείνο το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» αν και ξηλωνόταν σαν κακοραμμένο πουλόβερ παρέμενε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και των συζητήσεων.
Η τωρινή φάρσα όμως δεν έχει κυριολεκτικά προηγούμενο. Τα πυροτεχνήματα που εκτόξευσε από τη ΔΕΘ ο αρχηγός της αντιπολίτευσης έσβησαν πριν προλάβει να αναχωρήσει από το Βελλίδειο. Υπό άλλες συνθήκες θα βρισκόταν ενώπιον πολλών αντιφάσεων και ακόμη περισσότερων ερωτημάτων που θα έπρεπε να απαντήσει. Θα χρειαζόταν να εξηγήσει επί παραδείγματι γιατί τα περισσότερα από όσα εξήγγειλε δεν τα εφάρμοσε όταν είχε την ευκαιρία κατά τα ουκ ολίγα χρόνια που ασκούσε τη διακυβέρνηση. Το ακόμη πιο οδυνηρό γι αυτόν θα ήταν να κάνει τις συγκρίσεις με το παρελθόν του και τις μεγαλοστομίες του που με απόσταση επτά ετών επιχείρησε να επαναφέρει την ώρα που ο κόσμος έχει αλλάξει με ιλιγγιώδη ρυθμό και η χώρα έχει περάσει σε μια εντελώς νέα εποχή.
Τίποτα από όλα αυτά δεν χρειάστηκε τελικά να κάνει ο κ. Τσίπρας γιατί πολύ απλά κανείς …δεν ασχολήθηκε. Ούτε το ίδιο το κόμμα του. «Πέρασε και δεν ακούμπησε», κατά το κοινώς λεγόμενο. Κι αυτή είναι μάλλον η μεγαλύτερη τιμωρία, η σκληρότερη ποινή, που μπορεί να επιφυλάσσει το κοινωνικό σώμα σε έναν κομματικό αρχηγό που βρίσκεται στο ναδίρ της αξιοπιστίας του και στο ζενίθ της πολιτικής απελπισίας.
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και το επιτελείο του είχαν θέσει τον πήχη της φετινής ΔΕΘ πολύ ψηλά, επιδιώκοντας ή σωστότερα εθελοτυφλώντας ότι θα αποτελέσει την καμπή της αλλαγής των συσχετισμών και ισορροπιών. Οι εξελίξεις των ημερών ωστόσο απέδειξαν το αντίθετο. Η κυβέρνηση συνεχίζει με σταθερότητα και σαφή κυριαρχία και πολιτική ηγεμονία την πορεία και το έργο της ενώ η αντιπολίτευση βουλιάζει ακόμη περισσότερο στην εσωστρέφεια και το τέλμα. Ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο ο κ. Τσίπρας προσπάθησε να αναφερθεί στο ζήτημα των εκλογών χωρίς να τολμήσει να τις ζητήσει, προκάλεσαν περισσότερο θυμηδία και επιβεβαίωσαν τα πολλαπλά στρατηγικά και πολιτικά αδιέξοδα της σημερινής αντιπολίτευσης.
Όλα δείχνουν μάλιστα ότι η κρίση στην οποία έχει μπει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι βαθιά και διαρκής. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι δεν χρειάζονται οι δημοσκοπήσεις –τις οποίες άλλωστε καμώνεται ότι αμφισβητεί η Κουμουνδούρου- για να φανούν οι διαστάσεις του προβλήματος. Το ομολογούν τα στελέχη του κόμματος με τη στάση και τις κινήσεις τους, με τα ένστικτα αυτοσυντήρησης που εκδηλώνουν. Αν πίστευαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε τροχιά ανάκαμψης και επανόδου στην εξουσία, δεν θα αναπτύσσονταν όλες αυτές οι φυγόκεντρες τάσεις που εμπεριέχουν και το σπέρμα της αμφισβήτησης του ίδιου του κ. Τσίπρα. Θα έλεγε μάλιστα κανείς ότι η προγραμματική και πολιτική ανεπάρκεια που αναδείχθηκε ανάγλυφα με την ευκαιρία της ΔΕΘ άνοιξε τον εσωκομματικό ασκό του Αιόλου που είναι δύσκολο έως αδύνατο πια να κλείσει.
Είναι επίσης εντυπωσιακό ότι αυτή η εσωκομματική κρίση χαρακτηρίζεται και από μια πρωτοφανή σκληρότητα με νεοσταλινικά γνωρίσματα, αν κρίνουμε από το ύφος και τις μεθόδους με τις οποίες αντιμετωπίζονται όσοι θεωρούνται «εσωτερικοί εχθροί». Με την ευκαιρία αυτή φαίνεται –με τα οίκου τους- και το πώς εννοούν τη δημοκρατία εκείνοι που υποκριτικά ενοχλούνται τάχατες και ολοφύρονται για τον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας τα δύο τελευταία χρόνια από τη ΝΔ.
Εν κατακλείδι, ξεκινώντας για την Θεσσαλονίκη ο κ. Τσίπρας νόμισε ότι πάει πάλι για πρωτάθλημα. Επιστρέφοντας όχι μόνο παραμένει ουραγός, αλλά αγωνίζεται πια να κρατήσει και τη θέση του προπονητή στην ομάδα του…
Πηγή: Protothema
