Γράφει ο Χάρης Παυλίδης
Το 1979 το σύνθημα «Μήπως είσαι ΚΟΔΗΣΟ και δεν το γνωρίζεις;» συνόδευε την ίδρυση της πρώτης κεντρώας σοσιαλδημοκρατικής καταγραφής στο τότε πολιτικό σκηνικό. Το κόμμα, με επικεφαλής τον αείμνηστο Γιάγκο Πεσμαζόγλου και σειρά αξιόλογων στελεχών προερχόμενων από τον κεντρώο χώρο, δεν κατάφερε να μείνει «ζωντανό».
Πολλά στελέχη του και ακόμα περισσότεροι από τους λίγους ψηφοφόρους του κατέληξαν στη Νέα Δημοκρατία, ενώ κάποιοι άλλοι με τη «σφραγίδα» ανά χείρας πήγαν στον Συνασπισμό. Οι θέσεις όμως του μικρού κεντρώου σχηματισμού παραμένουν και σήμερα «ζωντανές».
Διότι, όσο κι αν ψάξετε, δεν θα βρείτε κανέναν να λέει ότι πρέπει να μπει τέλος στη δημόσια περίθαλψη, στη δημόσια εκπαίδευση, στη φροντίδα των ηλικιωμένων, στην προστασία των παιδιών, στην υποστήριξη των αδύναμων, τέλος πάντων σε όλες τις πτυχές ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους. Η Ελλάδα είναι, χάρις στο αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα, ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου. Και η πλειονότητα των πολιτών της, με εξαίρεση κάποιες ακραίες φωνές που δηλώνουν την παρουσία τους διά του θορύβου, είναι φιλελεύθεροι.
Είμαστε όλοι φιλελεύθεροι, γιατί όλοι πιστεύουμε στη διάκριση των εξουσιών, στην καθολική ψηφοφορία, στην αντιπροσωπευτικότητα, στον κοινοβουλευτισμό, στην ατομική ιδιοκτησία, στην ισότητα ενώπιον του νόμου, στην ελευθερία της έκφρασης, στη θρησκευτική ελευθερία και φυσικά στην ελεύθερη οικονομία, ρυθμιζόμενη με όρια. Επρεπε να βιώσουμε την πανδημία για να γίνει αντιληπτό ότι χωρίς ισχυρή και καθολική υγειονομική περίθαλψη δεν υπάρχει οικονομία. Χωρίς αλληλεγγύη και στήριξη των αδυνάτων ο καπιταλισμός δεν αρκεί για την προστασία των δικαιωμάτων.
Το να θέλεις να μειώσεις τους φόρους ή να περικόψεις τις άχρηστες δαπάνες σε κάνει φιλελεύθερο. Σε κάνει όμως ταυτόχρονα λογικό και σοβαρό σοσιαλδημοκράτη. Οι φιλελεύθεροι, επειδή θέλουν λιγότερη κρατική παρέμβαση, δεν συνεπάγεται ότι επιδιώκουν την υπονόμευση του κράτους, αλλά πιστεύουν στην ενίσχυσή του μέσα από την ορθολογική λειτουργία του. Δεν το αμφισβητούν, το εκσυγχρονίζουν με μεταρρυθμίσεις που έχουν κοινό παρονομαστή την ευημερία των πολιτών. Επικρίνοντας το κράτος και το γραφειοκρατικό κατεστημένο του, οι φιλελεύθεροι διασφαλίζουν τον κοινωνικό χαρακτήρα του.
Διασφαλίζουν τον κεντρώο χαρακτήρα της σοσιαλδημοκρατίας, για τον οποίο συνέβαλε εν μέρει η μεταπολεμική τάξη που ίδρυσε η ευρωπαϊκή φιλελεύθερη Δεξιά. Αλλωστε είναι γεγονός ότι τα κοινωνικά και πολιτικά αιτήματα των σοσιαλδημοκρατών της δεκαετίας του ’70 υλοποιήθηκαν από κυβερνήσεις της Κεντροδεξιάς. Και αυτός είναι ο σημαντικότερος από τους λόγους που οι σοσιαλδημοκράτες δεν έχουν άλλη επιλογή από τη σύμπλευση με τους φιλελεύθερους. Γιατί μόνο η Κεντροδεξιά μπορεί να σώσει τη Σοσιαλδημοκρατία.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
