Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή μέχρι τον Κυριάκο Μητσοτάκη η Νέα Δημοκρατία είναι το κόμμα που οραματίστηκε τη σύγχρονη Ελλάδα και συνεχίζει να οραματίζεται, να δημιουργεί και να παράγει πλούτο για την κοινωνία.
Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Σήμερα, το κτήριο της οδού Πειραιώς δεν μπορεί παρά να γεμίσει λουλούδια και γλυκά. Γενέθλια γαρ της Νέας Δημοκρατίας: του πιο ισχυρού και συνεκτικού πολιτικού φορέα της μεταπολίτευσης. Του μεγαλύτερου κεντροδεξιού κόμματος της Ευρώπης. Ας θυμηθούμε περιδιαβαίνοντας την ιστορία:
Ιστορικά, η Κεντροδεξιά είχε αρχίσει να διαμορφώνεται με την ίδρυση της ΕΡΕ (4 Ιανουαρίου 1956) από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Μετά τη σκληρή προσπάθεια των αντιπάλων της να τη διασπάσουν (1963), την περίοδο της χούντας, αλλά και αφού ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκατέστησε με χειρουργικούς χειρισμούς και αναίμακτα τη δημοκρατία, η ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας ήταν η πολιτική μετεξέλιξη της ΕΡΕ. Ηταν επιτακτική ανάγκη η δημιουργία ενός σύγχρονου κόμματος, εναρμονισμένου στις απαιτήσεις μια κοινωνίας που είχε ανάγκη να συναντήσει την επόμενη ημέρα των εμφυλιοπολεμικών συνδρόμων. Επιπλέον, ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμος και ο απεγκλωβισμός του νέου κόμματος από πολιτικά βαρίδια της εποχής. Ο Καραμανλής τα επεξεργαζόταν όλα αυτά από τα χρόνια του Παρισιού.
Ιστορικά συνέβαινε τότε και κάτι άλλο: η παλιά ΕΡΕ δεν ήταν πια κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αφού πρόεδρός της εξακολουθούσε να είναι ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, που τον είχε αντικαταστήσει από το 1963 και τη φυγή του από την Ελλάδα, λόγω της διένεξής του με το παλάτι.
Κύριος σύμβουλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας ήταν ο Κωνσταντίνος Τσάτσος. Τεράστια πνευματική προσωπικότητα, στενός συνεργάτης και ιδεολογικός μέντοράς του. Αλλωστε, βρέθηκαν πολλές σημειώσεις στο αρχείο του Τσάτσου αναφορικά με τη διακήρυξη ίδρυσης της ΝΔ.
Από τις 29 Σεπτεμβρίου 1974, ο Καραμανλής είχε προϊδεάσει την κοινή γνώμη για κάτι νέο κι ελπιδοφόρο. Είπε ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα είχε λειτουργήσει «ατελώς», καθώς «αλλεπάλληλα υπήρξαν τα κινήματα, οι επαναστάσεις, οι δικτατορίες, οι μεταπολιτεύσεις, οι εμφύλιοι πόλεμοι. Αντιθέτως, ολίγες και βραχείες υπήρξαν οι περίοδοι της δημοκρατικής διακυβερνήσεως της χώρας – φωτεινά παραδείγματα στην ταραγμένη ιστορία της συγχρόνου Ελλάδος». Αρα, ήταν αναγκαίο το ήπιο πολιτικό κλίμα και ισχυροί πολιτικοί σχηματισμοί για να προστατεύουν τη δημοκρατία από τον φασισμό, τον κομμουνισμό και τον λαϊκισμό. Πολέμιος γαρ και των τριών.
Ηταν σαφές ότι είχε αρχίσει να συγκροτεί έναν κομματικό μηχανισμό με ριζοσπαστικές δυνάμεις που υπερέβαιναν τις διενέξεις και τους διχασμούς του παρελθόντος. Πολύ περισσότερο αφού είχε νομιμοποιήσει το ΚΚΕ, για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1930.
Πράγματι, η Νέα Δημοκρατία, που ιδρύθηκε λίγες ημέρες αργότερα, εξέφρασε τις θέσεις του αστικού ριζοσπαστισμού με σαφείς δημοκρατικές και θεσμικές σταθερές, κοινωνικές αναφορές, ελεύθερη οικονομία με παρεμβατικό κράτος και ευρωπαϊκό προσανατολισμό.
Ο Καραμανλής, πλην όλων των άλλων, διέθετε ένα αξιοσημείωτο προτέρημα: γνώριζε να επιλέγει συνεργάτες, γνώριζε να δημιουργεί ισχυρές ηγετικές προσωπικότητες. Το είχε κάνει πράξη με την ΕΡΕ, το έκανε και με τη Νέα Δημοκρατία.
Προσέξτε: Κωνσταντίνος Τσάτσος, Γεώργιος Ράλλης, Ευάγγελος Αβέρωφ, Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου, Παναγής Παπαληγούρας.
Και ακολουθούσαν: Κωστής Στεφανόπουλος, Παναγιώτης Λαμπρίας, Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, Μιλτιάδης Εβερτ, Ιωάννης Μπούτος, οι νέοι Στέφανος Μάνος και Ανδρέας Ανδριανόπουλος αλλά και οι Πέτρος Μολυβιάτης και Ξενοφών Ζολώτας με κομβικούς ρόλους στα εξωτερικά θέματα και στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Η Νέα Δημοκρατία υπήρξε το κόμμα-σημείο αναφοράς στην πρόοδο και εξέλιξη της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής. Κόμμα που οραματίστηκε τη σύγχρονη Ελλάδα και συνεχίζει να οραματίζεται, να δημιουργεί και να παράγει πλούτο για την κοινωνία. Κόμμα που έλαβε όλες τις μεγάλες αποφάσεις για τη χώρα και την πορεία της.
Η δε σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σχεδιάζει και ήδη δρομολογεί την Ελλάδα των επόμενων δεκαετιών.
