Στο Πολυτεχνείο βρέθηκε σήμερα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος, για την καθιερωμένη κατάθεση στεφάνου. Και επειδή, προφανώς, η πολιτική επικοινωνία απαιτεί και λίγο… εικονικό συμβολισμό, ο κ. Φάμελλος σήκωσε τη γροθιά του στον αέρα, σε μια κίνηση που θύμιζε κάτι, αλλά κυρίως θύμιζε ότι δεν είναι αυτό που προσπαθεί να θυμίσει.
Γιατί την ίδια στιγμή, όσοι έχουν ζήσει πραγματικά τις επετείους, ξανάβλεπαν νοερά την εικόνα του 2017:
Τον 95χρονο τότε Μανώλη Γλέζο, μέσα στο κρύο και τη βροχή, να στηρίζεται στο μπαστούνι του, να αφήνει το στεφάνι και να υψώνει τη γροθιά του όχι για τη φωτογραφία, αλλά γιατί έτσι έμαθε μια ζωή, με το ίδιο χέρι που τη νύχτα της 30ης προς 31η Μαΐου 1941 μαζί με τον Απόστολο Σάντα κατέβασε από την Ακρόπολη τη σβάστικα, κερδίζοντας τον παγκόσμιο θαυμασμό.
Εκείνη η τελευταία του παρουσία στο Πολυτεχνείο έμεινε στη συλλογική μνήμη: ο Γλέζος μέσα στη νεροποντή, “λυγισμένος” μόνο από τα χρόνια, ποτέ από τις περιστάσεις. Μια εικόνα πραγματικά εμβληματική.
Σήμερα, ο κ. Φάμελλος έκανε ό,τι μπορούσε για να την αναβιώσει. Αλλά όσο κι αν προσπαθήσει κανείς, υπάρχουν κινήσεις που δεν αντιγράφονται. Η γροθιά του Γλέζου δεν ήταν φωτογραφικό στιγμιότυπο, ήταν ιστορία.
Και η ιστορία, δυστυχώς για όσους επιχειρούν αναπαραστάσεις, δεν επαναλαμβάνεται με δελτίο τύπου.
