Η ψυχραιμία της ελληνικής κυβέρνησης και η υπευθυνότητα με την οποία αντιμετώπισε η επιστημονική κοινότητα και η συντριπτική πλειονότητα των Μέσων Ενημέρωσης τον πανικό που προκλήθηκε από την αναστολή των εμβολιασμών με το εμβόλιο της AstraZeneca από πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αναδεικνύει την έλλειψη σοβαρότητας με την οποία από το ξεκίνημα της πανδημίας πορεύεται η Κομισιόν.
του Χάρη Παυλίδη
Είναι προφανές ότι η ευθύνη δεν ανήκει μόνο στην Ούρσουλα Φον ντερ Λάϊεν, αλλά επιμερίζεται σε όλους τους Επιτρόπους και κυρίως στην αρμόδια Επίτροπο Υγείας την κα Στέλλα Κυριακίδου. Οι αντιδράσεις της Κομισιόν είναι επιεικώς απαράδεκτες τόσο στην περίπτωση της αναστολής των εμβολιασμών την οποία ξεκίνησε η Γερμανία, με αποτέλεσμα να απειλείται να τιναχθεί στον αέρα ο προγραμματισμός με ότι αυτό συνεπάγεται σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, όσο και στην εν γένει αντιμετώπιση της κρίσης.
Η εμφανής ανεπάρκεια της Κομισιόν, ως προς την επιβολή των αποφάσεων που λαμβάνονται στις Βρυξέλλες, δίνει την εντύπωση ότι ο ρόλος της έχει υποκατασταθεί από τη Γερμανία η οποία αποφασίζει επί της ουσίας και μια σειρά κρατών- μελών εφαρμόζουν τις αποφάσεις που λαμβάνει το Βερολίνο. Ακόμα και όταν οι αποφάσεις έρχονται σε αντίφαση με την πραγματικότητα, όπως για παράδειγμα στην Ιταλία όπου οι νεκροί έφθασαν σε μια μόνο ημέρα τους 502!
Αυτός ο αριθμός δείχνει ότι οι θάνατοι δεν οφείλονται στο εμβόλιο, το οποίο έτσι κι αλλιώς πριν κυκλοφορήσει ελέγχθηκε και δοκιμάστηκε σε εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά από τον κορωνοϊό που αποτελεί την πραγματική απειλή και τον ουσιαστικό κίνδυνο. Και αντί η Κομισιόν να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων έναντι του πραγματικού κινδύνου, κλείνει τα μάτια επιτρέποντας το υγεινομικό σαμποτάζ. Επιτρέποντας στη Γερμανία πρωτίστως και σε άλλα κράτη- μέλη δευτερευόντως να κάνουν του κεφαλιού τους.
Προφανώς η αυριανή απόφαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων είναι αυτονόητο ότι δεν θα συσχετίσει το εμβόλιο που έχει γίνει σε εκατομμύρια ανθρώπους με τα 30 περιστατικά που… ευαισθητοποίησαν το Ίδρυμα Ένριχ. Ωστόσο θα έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος, θα έχει κοστίσει σε χιλιάδες ζωές και παράλληλα θα έχει κλονίσει την εμπιστοσύνη σε μια Κομισιόν που άγεται και φέρεται από φήμες και υποθέσεις. Γιατί οι ηγεσίες, και μάλιστα εν καιρώ πολέμου, δεν κρίνονται από τις τύψεις τους αλλά από τις αποφάσεις που λαμβάνουν.
Σε κάθε περίπτωση η Κομισιόν δεν πρέπει να φαίνεται, πολλώ δε μάλλον να είναι, τροχονόμος συμφερόντων.
ΣΣ: Άκουσα τον φίλο μου Άρη Πορτοσάλτε να λέει ότι: «Γιούνκερ θα λες και θα κλαις». Ισχύει!
